Vesturland - 14.03.1931, Síða 2

2
VESTURLAND
16 útgerðarmenn — (37 bátar) — á ísafirði og Vestfjörðum nota
Fiskilínui*
frá James Ross & Co., Ltd. Leith.
Umboðsmenn:
Nathan & Olsen, ísafirði.
„VESTURLAND“
kemur út einu sinni í viku.
Kostar 7 kr. um árið.
Gjalddagi 1. október.
Útgefendur:
Sjálfstæðisfél. Vesturlands.
Ábyrgðarinaður:
Loptur Gunnarsson,
Aðalstræti 11. Stmi 37.
Afgreiðsla og innheiinta blaðs-
ins á saina stað.
að verzla við Framsókn með þetta
mál eins og önnur áhugamál al-
þýðunnar. Satntiingarnir eru þeir
að hvorugt frv. fái afgreiðslu svo
hægt sé að synda í grugginu eitt
kjörtímabil enn, eða að minsta
kosti að hylja svikin með því að
slelast frá úrslita atkvæðagreiðslu.
Frumv. landbúnaðarnefndar.
Milliþinganefnd í laudbúnaðar-
málum er að smátína fram frum-
vörp, eða meirihluti nefndarinnar,
þeir Jörundur Brynjólfsson og
Bernhard Stefánsson bankastjóri.
Einn nefndarmannanna er löngu
hættur að koma þar nálægt. t>að
er Þórarinn á Hjaltabakka. Mun
honum ekki hafa sýnst sér hæfa,
að vera sainskipa þeim Framsókn-
armönnunum og róa á þau mið
sem þeir fiska á. —
Það mái er að verða fullkomið
hneykslismál. Þeir Títnamenn og
hálfbræður þeirra leika það þing
eftii þing að bera fratn tiilögur um
skipun iaunaðra milliþinganefnda.
Þetta er gert í hvert sinn sem fé-
græðgi eða sultur tekur að þjá
einhvern flokksþrælinn. Tiliögu-
höfundur er viss að komast í
nefndina. Helst þarf að fá í nefnd-
ina menn úr hverjunt flokki til
þess að skapa samsekt og þögn.
Það er þessi sameiginlegi santá-
byrgðamúll. Svo er tekið að
mjólka ríkissjóð, og nefndin situr
meðan nokkuö er hægt að gera
sér til dundurs. En höfuðárangur
nefndarstarfsins verður altal sá,
að stofnaðar eru fastar, hálaun-
aðar stöður, sem höfundur nefnd-
arskipunarinnar eða einhver ást-
vinur hans hreiðrar um sig í þeg-
ar nefndarstarfið þrýtur.
Sagt er að þessi landbúnaðar-
nefnd sé búin að hefja úr ríkis-
sjóði yfir 30 þúsund krónur! —
Nefndin hefir ungað út fleiri en
einum óskapnaði í frumvarpsformi.
Er þar víðast vel ratað á hið
upphailega eygða mark: að búa
til launaðar stööur.
Nýlega er lagt fram í nd. frá
þessari nefnd frv. til laga um
sauðfjármörk. Eftir þvf frv. skal
stofna markadóm. Eiga i honurn
sæti „markavöröur", sem vera
skaf fastlaunaöur embættismaður,
búsettur í Rvik, og tveir meö-
dómendur, er borga skal eftir
reikningi.
Árleg blóðtaka ríkissjóðs vegna
þessa blóðmörkunardótns, áætlar
blóðsugunefndin aö verða muni
7o þúsund krónur. Er þar í taliiin
skrifstofu- og prentunarkostuaður.
Sveitargjöld.
Halldór Stefánsson flytur í nd.
frv. utr. sveitagjöld.
2. gr. er svohljóðandi:
í sveitarsjóð skulu greidd þcssi
gjöld:
1. Tekju- og eignaskattur eftir
sömu reglum og tekju og eigna-
sTrattur til ríkissjóðs, cn tvöfalt
hærri.
2. Fasteignaskattur, jafn hár og
eítir sötnu reglum og fasteigna-
skattur til ríkissjóðs.
3. Vegagjald, 6 kr. hver verkfær
karlmaður og 3 kr. hver verk-
fær kvenmaður, þeir sem eng-
an mann ltafa að frantfæra.
4. Aukagjöld, eftir því sem til er
tekið í 3. gr.
Aukagjöldin eítir 3. gr. ertt
þessi:
1. Vatnsskallur.
2. Sorp- og sótthreinsunargjald.
3. Brunavarnagjald.
-r. Fjallskilagjald.
5. Refaveiðagjald.
Ef þessi gjöld hrökkva ekki fyr-
ir eyðsluuni, skal leggja að auki
á þessi gjöld:
a. l°/0 af brúttótekjum fratn
yfir 800 kr. á nianri.
b. l°/0 af nettóeignum fram yfir
800 kr. á nrann.
Ef þetta hrekkur enn ekki fyrir
eyðsltmni, skal hækka þessa tekju-
stofna, og einnig tekju- og eigna-
skattinn, um allt að 50%. Ef enn
vantar fyrir gjöldunt, skal því
jafnað niður eftir efnum og á-
stæðum.
Tekju- og eignarskattur til rík-
issjóðs getur farið upp í 30% af
nettótekjum og má þar við auka
25% (af skattinum). Eftir þessu
frv. á svo að taka í sveitasjóði
tvisvar sinnum annað eins. Er þá*
kontið talsvert meira en allar tekj-
ur þeirra, sem eru í hæsta gjald-
stiga. Þá á enn að taka af brúttó-
tekjunum auk ýmsra annara gjalda,
og ioks á að hækka tekju- og
eignaskattinn um 50% löngu eftir
að búið er að taka allar nettó-
tekjur gjaldandans! En að því
loknu skal jafnað niður eftir efn-
um og ástæðurn, ef eitthvað þykir
enn vanta á kassann.
Það mundi sagt, ef þetta væri
ekki Framsóknarmaður, að hann
ætti erindi á Klepp.
Flugmálasjóður.
Jón A. Jónsson og Pétur Otte-
sen bera fram frumv. til laga um
að lækka gjald af síldveiði til
flugrnálasjóðs um helming.
Viðtæki.
Sömu þingm. bera fram þings-
ályktunartillögu um að skora á
stjórnina að sjá svo utn, að þeir
sem þess óska geti fengið að
afborga viðtæki frá einkasölu rík-
isins á þrein árum. Söinul. að
afnotagjaldió færist niður í 20ikr.
aö minsta kosti.
Fátækraflutningur.
Frú Guðrún Lárusdóttir flylur
br. við fátækralögin, viðvíkjandi
fátækraflutdingi. Er samkv. frv.
bannað að flytja fátækrafl. menn,
sem orðnir eru 65 ára, nenta með
þeirra santþykki. Svo og má at-
vinnumálaráðh. veita undanþágu
frá fátækraflutningi ef sérstaklega
stendur á, svo setn þegar í hlut
á ekkja nteð börn.
Stjórnarskrárbreyting.
Hún virðist ekki hafa byr í
neinum flokki. Form. nefndarimi-
ar, Jón í Stóradal, hefir ekki einu
sinni kallað nefndina satnan enn.
Landsreikningurinn 1929.
Hann hefir ekki verið iagður
fyrir þingið enn. Stjórnin heíir
þó fyrir löngu lagt fram frumv.
til laga um samþykt reikningsins,
og fjáraukalög sem á honum
byggjast (á 3. milljón kr.) en
reikningurinn sjálfur sést ekki.
Sannleikurinn er sá, að ráðherr-
ann hefir ekki svaraö enn athuga-
semdurn endurskoðenda. Er víst
erfitt um þau svör. Tillögur eru
því engar frá þeim unt samþykkt
hans.
Verkamaður Skutuls.
Það kemur ékki oft fyrir að blað-
krílið „Skutull“ berist í hendur
bónda, sem einu gildir líka.
Þó vildi svo til nteð 8. tbl. þess
blaðs, útgefið 27. febr. s. I. að
þaö viltist með villur sínar hing-
að i sveitina á heimili mitt. í
blaði þessu er ofurlítiö greinar-
korn, sem mun eiga aö vera svar
við grein bónda, er birtist I Vest-
urlandi í desember s. 1.
Höfundurinn kallar sig Verka-
mann.
Grein mín, „Atorkumenn", t
Vesturlandi deilir sérstaklega á
menn þá sem kalla sig „alþýðu-
leiðtoga“. Kemur þar skýrt fram
hjá bónda andstyggð hans á al-
kunnurrt ofsóknurn og framferði
þeirra i garð atorkumanna þjóð-
arinnar.
Enga tilraun gerir „verkatnað-
ur Skutuls“ til að bera blak af
alþýðuleiðtogunum; svo skynsam-
ur er hann þó, að sjá að það
muni til einkis. Heldur vill hann
telja „vinnulýðnum" trú urn að
bóndi hafi engin orð yfir hann
önnur en letingjar, ónytjungar og
óskúamenn*) undanteknirigarlaust.
Læt eg inér a sama standa á-
lyktanír verkamanns í þessu efni.
En hitt get eg sagt þér verka-
maður góður, að frá mírtu sjón-
armiði róa alþýöuleiðtogarnir svo-
kölluðu öllum árutn að því, að
*) í íyrri grein bónda misprentaðst
„óskilsöinu" en á að vera óspilsörnu.
Stúlku
vattfar mig í brauðsölubúð mlna
nú þegar.
Sveinbjörn Halldórsson
bakari.
ala upp ónýta, svikula og lata
verkamannastétt í landinu, og full
ástæða er til að halda, að verka-
maður Skutuls megi teljast til
þeirra lötu, nefnilega letingi, svo
langan tíma sem tók fyrir honurn
að unga út þessu vanburða fóstri
hans, áminstu greinarkorni, sem
ekkert er annað en útúrsnúningur
og rangfærslur á grein minni
„atorkumenn".
Verkamaður Skutuls hefir senni-
lega verið orðinn lúinn þegar
hann lauk við grein sfna eftir
rúmlega tveggja mánaða strit, þar
sem hanti tekur það fram f grein-
arlok „að margt fleira mætti segja
um skrif bónda“ og lætur ráða
i að hann síðar meir taki til
andsvara utn sama efni.
Sennilega verður þá rösklegar
gengið að verki hjá honum. En
það læt eg hann hér með vita,
að eg mun ekki hafa svo rnikið
við hann að svara honum aftur,
enda óvíst að skrif hans komi
mér fyrir sjónir, því Skutull er
mér ekki sendur.
Bóndi.
Pólitísk víðsýni.
Til þess að gefa Vesturlandi
nokkra hugmynd um pólitiska
víösýni ^ndstæðinga okkar, og f
hvað átakanlegum myndum hún
getur birzt, segi eg frá eftirtarandi
atviki, sem geröist hér fyrir
skemstu.
Bolsabulla ein sem átti ráð á
farartæki, var á leið til ísafjarðar,
langaði mig til að bregða mér
með, bað eg hann um far, en
hann brást reiður við, og kvaðst
ekki veita mér far, mætti eg rita
nm það i blöðin ef eg vildi. Þess
skal getið að farþegar voru um
10, og báturinn, sem að minnsta
kosti er 10—12 smálestir hafði
engan flutning þangað sem teljandi
væri, ert sjálfur hafði eg engan
farangur.
Þótt mér væri það bagalegt
varð eg uð bíða eítir því að Jón
Jónsson kaupm. fór til ísafjarðar
nokkrum dögum síðar, og leyfði
hann mér far með Ijúfu geði, þó
farangur væri sfst minni eða far-
þegar íærri eftir stærð bátsins.
Vil eg biðja Vesturland að birta