Vesturland - 14.10.1933, Blaðsíða 2

110
VESTURLAND
Hæztapéttardómupinn
um afnot bæjarbryggjunnar.
Meirihluti bæjarstjórnar heimtar gjöld af borgurunum
gegn lögum og rétti.
Nýtízku kvenhattar
eru til sölu hjá undir-
ritaðri.
Þorgerður Bogadóttir.
Fjarðarstræti 38.
Nýkomið
raikið og fallegt úrval af hannirða-
vörum.
Rannveig Guðmundsd.
Sundstræti 41.
leiðréttingu frá mér, sem hann
notar til þess að hrúga upp nýjum
ósannindum og blekkingum, eins
og hér hefir verið sýnt.
Sjálfsagt hafa þeir Skutulsmenn
trú á slíkri bardagaaðferð. En
það munu þeir sanna, að alþýða
manna er svo þroskuð, að hún
dæmir slíka aðferð að makleg-
leikum.
Arngr. Fr. Bjarnason.
Karlakór ísafjarðar
er nú tekinn að æfa undir söng-
mót það, er Samband ísl. Karla-
kóra hefir ákveðið að halda í
Reykjavík, að vori komandi.
Kórinn getur bætt við sig nokkr-
um nýjum sönghæfum mönnum,
ennfremur geta þeir, sem starf
hans vilja styrkja fjárhagslega,
orðið óvirkir meðlimir samkvæmt
Iögum félagsins, gegn 5 kr. árs-
gjaldi, eiga óvirkir félagar rétt til
að mæta, án sérstaks endurgjalds,
i fyrsta skifti er kórinn syngur
hverja söngskrá.
Þeir, sem kynnu að óska að
gerast félagar kórsins, virkir eða
óvirkir, tali við stjórn hans eða
söngstjóra.
Sig. Birkis söngkennari mun
dvelja hér um tima í vetur og
leiðbeina félögum kórsins I tón-
myndun. — Bæjarbúar ættu að
fyigja starfsemi kórsins með áhuga
í vetur og styrkja hann í ágætu
starfi hans.
Athygli skal vakin á því, að
á sunnudagskvöldið syngur einn
þektasti og áhugasamasti söngvari
landsins, i ísafjarðarkirkju. — Að
sögn er söngskráin mjög vel valin.
„Ár 1933, mánudaginn 2. okt.
var I málinu nr. 7/1933: Bæjar-
stjórn ísafjarðar gegn Jóni S.
Edwald uppkveðinn svolátandi
dómur:
Af hálfu áfrýjanda er þess kraf-
ist fyrir hæstarétti að stefndi verði
dæmdur til að greiða sér kr.
1118.50 með 6% ársvöxtum frá
24. júní 1932 til greiðsludags og
málskostnað 1 undirrétti og hæzta-
rétti eftir mati réttarins. Stefndi
hefir krafist þess, að hinn áfrýjaði
dómur verði staðfestur, og að
áfrýjandi verði dæmdur til aö
greiða sér hæfilegan málskostnað
I hæztarétti.
Bæjarstjórnin byggir kröfur sfn-
ar á þvf, að hún hafi tekið í sinar
hendur alla upp- og útskipun á
vörum við bæjarbryggjuna á ísa-
firði, og sé gjald það, er mál þetta
er risið út af, greiösla fyrir leyfi,
er stefndi hafi fengið til að ann-
ast sjálfur uppskipun á vörum, er
honum tilheyrðu, við nefnda
bryggju, gjald, er eigi að koma
f stað þess hagnaðar, er hafnar-
sjóður ella hefði haft af uppskip-
un þessara vara og telur hún gjald
þetta þvf vera annars eðlis en
venjuleg hafnargjöld og lúta öðr-
um reglum. Stefndí mótmælir þvl,
bæði að bæjarstjórnin hafi nokkru
sinni formlega samþykkt að taka
þessa starfrækslu f sfnar hendur,
og að hún hefði haft heimild til
þess að lögum að áskilja sér
einkarétt til hennar. Hvað fyrra
atriðið snertir þá virðist að vísu
aldrei nein sérstök samþykkt hafa
verið gerð um það efni I bæjar-
stjórninni, en hinsvegar er það
upplýst, að sfðan árið 1923 hefir
bæjarstjórnin árlega gert samning
við ffrmað Nathan & Olsen, þar
sem firma þessu hefir verið veitt-
ur mjög vfðtækur réttur til að
annast upp- og útskipun á vörum
við bryggju þessa og verður að
telja að bæjarstjórnin hafi með
þeim samningi nægilega lýst vilja
sinum til þessara umráða yfir
bryggjunni. Hvað aftur á móti
snertir heimild bæjarstjórnarinnar
til að áskilja sér. einkarétt á þess-
ari starfrækslu eða veita hann
öðrum, þá er þess að gæta, að
þegar kaupstaðurinn hafði keypt
bryggjuna árið 1923 var hún gerð
að bæjarbryggju og samþykkti
atvinnumálaráðuneytið þá ráðstöf-
un með bréfi, dags. 10. apríl 1923
og með skírskotun til hafnarlaga
ísafjarðar nr. 34, 19. júní 1922.
Um umráð og afnot bryggjunnar
fer því eftir þeim lögum, en í
þeim er eigi að flnna heimild til
slíkra takmarkana á afnotum
bryggjunnar, sem hér ræðir um
né heldur er þar veitt heimitd
til að setja slíkar takmarkanir
með samþykkt bæjarstjórnar eða
með öðrum hætti, en það verður
að teijast almenn regla, að opin-
berar eignir eins og bryggja þessi
séu frjálsar almenningi til afnota
með þeim skilyrðum og takmörk-
unum, sem lög þau, er um þær
eru sett og ákvæði sett sam-
kvæmt þeim lögum hafa að
geyma. Þessi málsástæða áfrýj -
anda verður þvf ekki tekin til
greina og verður að lfta á gjald
það, er mál þetta er risið af, sem
gjald fyrir afnot bryggjunnar, og
með því að það þá ekki svo sem
fyrir er mælt f 8 gr. hafnarlag-
anna, er ákveðið í rcglugerð
staðfestri af stjórnarráðinu, er það
eigi löglega heimt og ber þvf að
staðfesta hinn áfrýjaða dótn. Máls-
kostnað f hæztarétti þykir rétt að
áfrýjandi greiði stefnda með 300
krónum.
Þvf dæmist rétt vera:
Hinum áfrýjaða dómi skal ó-
raskað.
Áfrýjandi, bæjarstjórn ísafjarð-
ar, greiði stefnda, Jóni S. Ed-
wald, málskostnað i hæztarétti
með 300 krónum að við lagðri
aðför að lögum“.