Vesturland - 03.04.1936, Side 3

VESTURLAND
53
Hvað segirðu kona? Er þetta
SÓLA R S MJÖ R LÍKI?
♦
♦
♦
♦
♦
♦
♦
♦
♦
♦
^ W Ul/yi UU Lsi\i\L IMLKA.IKJL, Jt'lA. I L UAAt ^
♦ .sy/ fgrsti, sem hetdur að fiað sé fínasta ís- ♦
♦ lenzkt smjör, svo gott er það. ♦
Já, eg segi nú ekki margt. Þú ert ekki Ý
dýrkeypt bæjum, sem láta vinna
mikið í ófrjórri og arðlítilli at-
vinnubótavinnu. Því fyrir hverjar
20 þús. kr., er bæirnir leggja fram,
fást einar 10 þús. kr. úr ríkissjóði,
þegar vel blæs með bænheyrslu.
Til þess því að fá slíkar at-
vinnubætur í bæinn, um 20 þús.
kr., hefði bærinn orðið að leggja
fram um þrettán þúsund og fimm
hundruð krónur — og ríkissjóður
um sex þúsund og fimm hundruð
krónur. En hér er enn ótalinn sá
munur, er orðið hefði á verzlun
við skip og skipverja og að hér
átti að vinna að arðvænlegum
störfum, í stað þess sem atvinnu-
bótavinnan hefir hingað til gefið
næsta lítinn og stundum engan
arð.
Það hefði því mátt ætla, að
einmitl þeir menn, sem lofað hafa
útrýmingu atvinnuleysisins, hefðu
gripið slikt tækifæri fegins hendi.
En það varð öðru nær. Fjárhags-
nefnd og meirihluti bæjarstjórnar
synjuðu þessu algerlega og báru
við féskorti, en hinir sömu menn
þykjast hafa ráð á miklu meiri
fjárupphæðiun, þegar ræða er um
atvinnubótavinnu.
Sú viðbára, að ekki sé fé fyrir
hendi, fær enganveginn staðisthjá
vitibornum mönnum. Ef það væri
rétt myndi bæjarfélagið ekki sífelt
vera að bæta við sig nýjum starfs-
greinum, sem geta orðið fjárfrekari
og valtari von um atvinnu í sam-
bandi við þær, en áætlað er í
upphafi.
Á það má og minnast, að fjár-
hagsnefnd hafðiforgöngu að stofn-
un svonefndrar vinnumiðlunar-
skrifstofu hér, sem flestir munu
telja alóþarfa stofnun, en kostar
meira nú þegar á þessu ári en sá
stuðningur gat hæztur orðið, sem
hér var farið fram á.
Verður helzt af þessu ráðið, að
sósunum þyki meira utn vert, að
ala einstaka rnenn, sem þeir telja
handbendi flokksins, en auka at-
vinnuua I bænum.
Eða þá hitt, að þeir ætla að
„skipuleggja“ alla atvinnu í bæn-
um undir sínum pólitiska hattkúf,
og llta eingöngu á klíkuhagsmuni
og ekkert annað. X.
•j* Þorsteinn Þorsteinsson
andaðist hér I Elliheimilinu 25.
f. m. Þorsteinn var einn af eldri
bæjarbúum hér; stundaði hér sjó-
mensku um mörg ár fyrrum og
var heppinn og aflasæll. Siðan
1928 hafði Þorsteinn dvalið hér 1
Elliheimilinu.
Jens Hólmgeirsson
bæjarstjóri!
Þér eruð í 11. bl. Skutuls 1. þ.
m. að breiða afsökunarblæju yfir
vanrækslu yðar og ókurteisi með
því að bera skipaafgreiðslumenn-
ina hér brígslum út af vangoldinni
leigu. Þetta dirfist þér að gera,
bæjarstjórinn I glerhúsinu, oggefur
það tilefni til athugunar á fram-
komu yðar sem flokksbæjarstjóra,
bæði um innheimtu bæjargjalda og
annað, þótt Sjálfstæðismenn og
aðrir bæjarbúar hafi yfirborið þetta
um stund.
Þér stirnplið afgreiðslumennitia
sem vanskilamenn, þótt þér hljótið
að gera það gegn betri vitund,
þar sem yður er kunnugt, að af-
greiðsla Eimskips á kröfur á bæj-
arsjóð fyrir meiri upphæð en
gjaldfallin var fyrir áramót.
Við leigu þá er gjaldféll 1. marz-
mánaðar og þér teljið til vanskila,
er það að athuga, að afgreiðslu-
mennirnir skrifuðu til bæjarstjórn-
ar um lækkur. leigunnar 24. febr.
s.l., og bjuggust við að þeim yrði
sýnd sú sjálfsagða kurteisi að fá
svar, en það hefir yðar bæjar-
stjóraflokksnáð enn ekki þóknast
að láta í té.
Flokksmenn yðar hafa áður op-
inberlega reynt að stimpla Tr.
Jóakimsson vanskilamann. Þér
eruð nú að lýsa eðlinu og inn-
rætinu með þvi að nota sama
stimpilinn; þessa skítugu Skutuls-
blæju, sem sniðgengur allan sann-
leika.
ÓhróÖFÍ hnekt
í 11. tbl. Skutuls 1. þ. m. er
sagt frá neyðarástandi í Sléttu-
hreppi, og er ófrægingum og rang-
færslum um mig blandað sem
kryddi inn í frásögn þessa. — Er
'svo frá sagt, að eg hafi um há
veturinn lagt i lögtaksferð til fá-
tæklinganna, en eg og aðrir efna-
menn í hreppnum höfum fengið
samninga um okkar útsvör.
En þarna er aiveg rangt frá
skýrt. Eg hefi engin ráð yfir þvi,
hvenær lögtakssvipan er látin ríða
um höfuð gjaldendanna.
Oddvitar hreppanna, og aðrir
innheimtumenn opinberra gjalda,
biðja um lögtök á ógreiddum út-
svörum þegar þeir telja bezt henta.
Oddviti Sléttuhrepps beiddi um
lögtak á nokkrum ógreiddum út-
svörum samkv. lista, dags. á Látr-
um 15. des. s. I. og þ. 16. sama
mán. er lögtaksskipun gefin út af
sýslumanninum. Eg varð oddvit-
anum samferða norður, og töluð-
um við um að taka þá strax til
innheimtustarfanna, og hann yrði
með mér í þeim, til þess að þá
strax mætti ganga frá samningum,
þvi vitanlegt var að óvíða yrði
reiðufé fyrir hendi til greiðslu.
Af þessu varð þó ekki.
í febrúarmánuði s. 1. hitti eg
oddvita á Látrum og varð þá að
samkomulagi, að eg færi til nokk-
urra gjaldenda á Látrum og Sæbóli
(alls 6) og freistaði að ná sam-
komulagi við þá um greiðslu, ef
þeir ekki gætu greitt. Eg varð að
gera þetta sem hvert annað em-
bættisverk, og var það með fullu
samkomulagi, að gjaldendur létu
veð í skepnum sinum, til trygg-
ingar útsvarsgreiðslunni.
Eg hefi ekki sókst eftir eða
fengið neinn samning um greiðslu
á minu útsvari, enda átti eg nokkr-
ar kröfur á hreppinn, sem áttu að
ganga til greiðslu á útsvari minu.
Sama máli mun að gegna um
efnamennina, sem Hannibal telur
vera. Þeir áttu meiri og minni
kröfur á hreppinn, og var því ekki
til neins að fara til þeirra með
lögtak.
Eg sá af tilviljun þenna Skut-
ulssnepil, en annars sé eg hann
aldrei. Er mér sagt að það sé
venja ritstjórans að sniðganga
allan sannleika, en búa til þyrskl-
ingastöppuúrpersónulegumófræg-
ingum um einstaka menn fyrir
lesendur sína.
Að ininsta kosti hefir ritstjórinn
farið svo hér að. Hann hleypur
með gleiðgosahætti eftir einhverj-
um flugufregnum, og vill saka mig
um einhverja sérstaka harðýðgi
og ómannúð I innheimtu opinberra
gjalda. Ætla eg ekki að ræða það
frekar, því framkoma mln er vel
kunnug öllum hreppsbúum mínum.
Eg held líka að óþarfi sé að
saka Bergm. Sigurðsson oddvita
um harðýðgi eða ómannúð í sinni
innheimtu. Það er erfitt verk að
standa á slíkum timum í sporum
oddvitanna, en létt verk og löður-
mannlegt að affæra gjörðir þeirra
t augum ókunnugra eða illviljaðra
manna.
p. t. ísafirði, 2. apríl 1936.
Jónas Dósóþeusson.
Bæjarstjórinn hagar
sér eins og götustrákur.
Fyrir nokkrum dögum fór eg
upp á bæjarskrifstofu í þeim er-
indum að finna Jens bæjarstjóra.
Þurfti eg að tala við hann um
mál, sem okkar fór í milli og ekki
er ástæða til að skýra nánar frá
hér, en þó skal eg geta þess hér,
að það var þannig vaxið, að raun-
verulega kom honum það ekkert
við. Út í það skal þó ekki farið
hér, heldur ætlaði eg með línum
þessum, að sýna hvernig fram-
kotna þessa tnanns er, bæði gagn-
vart mér og öðrum, sem til hans
koma að teka erindi sin.
Eg hafði áður heyrt fólk tala
um, að ekki væri óalgengt að
bæjarstjórinn ræki tnenn út, sem
kæmu til hans I einhverjum erind-
um, eða sýndi þeim strákslegan
dónaskap á annan hátt; sannást
að segja gat eg ekki trúað þess-
um sögum, en þessi viðskifti mín
við hann hafa sýnt mér að þær
eru sannar.
Eg bjóst við því, að eg myndi
geta talað við bæjarstjórann eins
og hvern annan mann, sem kynni
almenna kurteisi, en svo var ekki,
því rétt þegar eg var byrjuð að
tala við hann, rauk hann upp eins
og illur tarfur, stappaði niður fæt-
inum og sagði mér að þegja. —
Kom slík framkoma mér á óvart,
enda hefi eg ekki orðið fyrir svo
strákslegum dónaskap af hendi
nokkurs manns áður og bjóst sízt
við því af opinberum starfsmanni
bæjarins, sem minsta kosti verður
að gera þá kröfu til, að hann
sé með fullu viti. Lét eg hann þá
þegar vita hvert álit eg hefði á
honum, og hér vil eg taka það
fram að eg állt, að það sé á eng-
an hátt forsvaranlegt að hafa
þann mann fyrir bæjarstjóra, sem
annað hvort af geðvonsku, ill-
mensku eða heimsku, eða kannske
af öliu þessu samanlögðu, hagar
sér eins og versti götustrákur
gagnvart þeim, sem viðskifti eiga
við hann eða bæinn.
ísafirði, 28. marz 1936.
Peta Jónasdóttir.
Mesti vatnsskortur
hefir verið hér I bænum mestan
hluta vetrar. Hefir kveðið svo
mikið að vatnsskortinum, að í
fjölda húsa í miðbænum hefir eng-
inn eða lítill vatnsseitlíngur feng-
ist marga daga.
Það ætti að vera öllum Ijóst,
hve bagalegur og hættulegur slík-
ur vatnsskortur er, enda hefir hann
orðið þess valdandi, að hreinlæti
hefir viða orðið áfátt, og má þar
ekki sizt nefna leikfimihús bæj-
arins.
Á síðasta bæjarstjórnarf. véku
fulltrúar Sjálfstæðism. að vatns-
skortinum, og hóf Baldur Eirikss
umræður, þar sem hann er í vega-
nefnd, sem hefir stjórn vatnsveit-
unnar með höndum. Benti hann
á, að miðla mætti vatninu með
því að loka fyrir vatnið á nótt-
um, ef stoppkrani væri settur þar
sem vatnsleiðslurnar koma saman
(ofanvert við kirkjugarðshornið),
þar sem mestur hluti vatnsins,
er safnast að nóttunni fer til spill-
is, þar sem Króksþróin er alt of
lítil.
Arngr. taldi óverjandi I slíkum
vatnsskorti að láta mikið af vatni
fara til spillis, og þótti seint hafa
gengið um útvegun þessa stopp-
krana, sem verkfr. bæjarins hefði
lagt til fyrir Iöngu að væri útveg-
aður, enda myndi hann ekki kosta
meira en 60—70 kr.
Þá mintist og Arngr. á, að ó-
verjandi væri að bæjarbúar ættu
svipaðan valnsskort yfir höfði sér
framvegis. Strax á komanda sumri
yrði að gera ráðstafanir til þess
að bæjarbúar ættu trygt náegilegt
vatn, þótt frost yrðu. Benti hann
á tillögur Sig. Thoroddsens verk-
fræðings um launs vatnsveitumáls-
ins, og kvað sjálfsagt að þær yrðu
ransakaðar,