Vesturland - 09.09.1949, Qupperneq 2

2
VESTURLAND
Ritstjóri og ábyrgðarmaður: Sigurður Bjarnason frá Vigur
Afgreiðsla og auglýsingar Hafnarstræti 12 (Uppsalir)
Verð árgangsins krónur 20,00
Skrifstofa Uppsölum, sími 193
-------------------------------------
411 kjósendur.
„Sigurför“
Alþýðuflokksins á Isafirði.
AlþýðufÍÁtkkurinn hefur verið að tapa fylgi í alþingiskosn-
ingunum síðan 1931. Á 15 árum hefur kjörfylgi hans minnkað
um 14%, eða nálega 1% á ári. Alþýðuflokkurinn tapaði „meiri-
hlutaaðstöðu .sinni í bæjarstjórn Isafjarðar 1946 eftir 24 ára
stjórn. Sjaldan er ein báran stök. I haust mun Alþýðuflokkur-
inn tapa þingmanni kj ördæmisins, eftir 22 ára meðferð mála
kaupstaðarins á Alþingi.
I siðasta tbl. Skutuls er m.a. þessi klausa: „Og nú á að reyna
að segja íslenzkum kjósendum þá fjarstæðu, að Sjálfstæðis-
flokkurinn hafi möguleika á að ná hreinum meirihluta á Al-
þingi. Eins og allir vita eiga 52 þingmenn sæti á Alþingi. Þar af
á Sj álfstæðisflokkurinn 19 þingmenn. Þai'f þvi 27 þingmenn til
að mynda hinn naumasta meirihluta. — Til þess þyrfti Sjálf-
stæðisflokkurinn því að bæta við sig 8 þingmönnum! Já, það
þarf sterka trú á fáfræði og heimsku kjósendanna. til þess að
ætla þeim að gleypa slíka flugu“.
Svo mörg eru þessi orð Skutuls. Það skal nú lítillega athugað
hve mikil fjarstæða það er, að Sjálfstæðisflokkui’inn geti náð
hreinum meii’ihljuta á Alþingi. I því sambandi verður ekki byggt
neitt á þeirri staðreynd, að Sjálfstæðisflokkui’inn á nú vaxandi
fylgi að fagna i landinu, bæði til sjávar og sveita, sem er bein
afleiðing af þróttmikilli umbótastarfsenxi flokksins á síðai’i ár-
um og skeleggri forustu uxxi viðkvæmustu og þýðingarmestu
mál þjóðarinnar eins og stofnun lýðveldisins, íxxeðferð utan-
ríkismállanna og nýsköpun atvinnuveganxxa til lands og sjávar.
Þjóðin veit, að tilvist lýðveldisins og velmegun þjóðarinnar er
fyrst og fremst að þakka ötulli forustu Sjálfstæðisflokksins i
þessum málum. Þjóðin veit það einnig, að Sjálfstæðisflokkurinn
mun allra flokka bezt tryggja það, að atvinnuvegii-nir megi
blómgast og dafna til hagsbóta fyrir alla þjóðina. Það er þetta,
sem gerir það að verkum, að Sj álfstæðisflokkurimx er að vaxa,
en Alþýðuflokkurinn og Framsóknarflokkurinn eru að minixka
á íslandi. Báðir þessir flokkai' nxunu tapa stói’lega áhrifum á
næstu árum. I um 20 ár hafa þessir flokkar haft aðstöðu til að
taka þátt í stjórn landsins, að meira eða minna leyti. I skjóli
þessarar aðstöðu hefur í þessum flokkunx sprottið upp heill her
af mönnum, sem heimtar að vera á franxfæri ríkisins í nefndum
ög ráðunx. Framfæi’i þessa nefndaliðs kostar þjóðina tugi nxilj-
óna króna árlega. Áhrif þessara flokka er og hefur verið þjóð-
inni dýrt spaug. Vegna ótvíræðra hagsmuna þjóðarinnar verð-
úr að draga verulega úr áhrifum þeirra og svipta þá aðstöðu til
að lifa snikjulífi, eins og átt hefur sér stað undanfarið. Bezta og
einasta ráðið er að veita Sjálfstæðisflokknum tækifæri til að
stjórna landinu með hreinum þingmeirihluta, án þátttökxx þeirra
Þetta er lafhægt. Sjálfstæðisflokkinn vantar ekki nema sárafá
atkvæði í nokkmm kjördæmunx, tilj þess að fá hreinan þing-
meirihluta. Ef miðað er við síðustu alþingiskosningar 1946,
hefðu 411 kjósendur i átta kjördæmum getað veitt Sjálfstæðis-
flokknum hreinan meirihluta á Alþingi eða 27 þingmenn.
Til að vinna þessi átta kjördæmi þurftu 4 kjósendur í Vestui’-
Skaftafellssýslu, 28 í Austur-Skaftafelljssýslu, 45 í Norður-Múla-
sýslu, 57 í Vestur-Húnavatnssýslu, 63 í Strandasýslu og 67 í Mýra
sýslu að kjósa frambjóðanda Sjálfstæðisflokksins i stað franx-
bjóðanda Framsóknarflokksins. Og 72 kjósendur í Vtestur- Isa-
fjarðarsýslu og 75 kjósendur á Isafirði að kjósa Sjálfstæðis-
flokkinn í staðinn fyrir Alþýðuflokkinn.
Þetta er aðeins 411 kjósendur. Það er ekki há tala af unx 75
þús. atkvæðisbærum mönnum í landinu. Þeir gátu og geta enn
skapað sterka starfshæfa og ábyrga stjóm eins flokks í landinu.
Sj álfstæðisflokkurinn minnir þessa rúml. 400 kjósendur á
skyldurnar við sjálfa sig og þjóðina við kosningarnar í haxxst.
Að Sj álfstæðisflokkxirinn geti fengið hreinan meirihlxxta á Al-
þingi er hvorki fjarstæða eða skrum. Það er staðreynd, sem
400—500 kjósendur í átta kjördæmum geta gert að verxxleika
23. október í haust.
Mesti hrakfallabálkur ís-
lenzkra stjórnmála, Hannibal
Valdimarsson, skrifar i síðasta
Skutul mikla lofgerðarromsu
um sigra Alþýðuflokksins og
Finns Jónssonar í alþingiskosn-
ingunum á Isafirði frá því 1927
Kúvending Hannibals.
Mikið liggur nú við. Það þarf
að rétta þá krata úr kútnum,
sem hafa verið svo hugdeigii’,
„að hi’ökkva í kuðung“ vegna
skrifa Vesturlands mn málefna
baráttu Alþýðufllokksins á lið-
andi kjörtinxabili og „afrek“
Finns Jónssonar i málum kaup
staðarins á Alþingi. Hinn
„nxálsnj alli“ og „ötulji“ þing-
maður þegir. Hann heldur
livorki fund með liðsnxönnum
sínum eða leiðarþing, til að
skýra frá þingmál/uixx. Maður-
imx, sem „bauð sig sjálfur
franx“ er lijálparvana og á
formælendur fáa. Finn vantar
hjálp og Hannibal langax* á
þing. Ef Hanniball skríður og
gerist dyggur og trúr þjónn
Stebba Jóh. og Finns fær hann
að fara fram i Norður-lsafjarð-
ai’sýslu. Það er hans eina ráð til
að firra sig pólitískxxm hor-
dauða. Nú skal öljlu gleynxt,
sem gerðist i vor. Það eru fleiri
en Jónas frá Hi'iflu, sem geta
breytt um skoðun og það jafn-
vel á enn skemmri tíma en
hann.
Um uppgjöf Hannibals og
kúvendinga mætti segj a þetta:
Finni er nú sálin séld
sinnið meyrt af hor
Bali mígur i þann eld
er hann kveikti’ i vor.
„Eilífðar“ Isfirðingur.
Nú er Alþýðxxflokkurinn
ekki „hugsjónalaus, gamall og
værukær“. Nú er Finnur ekki
hækja íhaldsins. Nú er Finnur
hetja, sem lagt hefur alla sína
andstæðinga glæsilega af velli.
Hann hefur fellt biskup, rit-
stjóra, kaupmann, tollstjóra,
prófessor og hagfræðing. Finn-
ur getur aldrei fallið. Svo kyn-
legrar náttúru er ofurmennið,
Finnur, að dónxi Hannibals, að
hann „er og verður Isfirðingur
þó að 1 ögheimili hans sé í
Reykj avik“. Þessi „eilíf ðar“
Isfirðingur héldi vafalaust á-
fram að vera Isfirðingur hinu
megin á hvorn staðinn, sem
hann færi, að áliti Hannibals.
Tvöfaldur hefur nú Finnur
verið talixxn unx dagana, en
þetta er alveg ný hlið á „tvö-
feldni“ hans.
Alltaf að tapa.
Menn gætu nú haldið að
þessi „eilífðar“ Isfirðingur og
„eiMfðar“ þingnxaður væi’i allt-
af að auka fylgi sitt hér á Isa-
firði. Eftir grein Hannibals
eiga sigrar Alþýðuflokksins og
Finns alltaf að hafa verið
glæsilegx'i og. stórkostlegri við
hver j ar alþingiskosningar.
Hannibal nefnir tölur sem tala
skýi’u máli, en þær segja bara
alls ekki, að Alþýðuflokkurinn
hafi vei’ið að auka fylgi sitt
hér í bænum, eins og hann vill
vera láta — heldur hið gagn-
stæða, að Alþýðuflokkurinn
hafi verið að tapa stórlega fylgi
frá því 1931. Ef hvert „sigurár“
er tekið út af fyxár sig, hefur
fylgi flokksins vex*ið þannig:
1927 ca. 58% greiddra atkv.
1931 — 61% — —
1933 — 53% — —
1934 — 54% — —
1937 — 55% — —
1942 — 48% — —■
1946 _ 47% — —
Hvar endar „sigurförin“.
Þannig lítur sigurförin út.
Frá því 1931 eða á 15 árum,
hefur flokkurinn tapað Í4%
greiddra atkvæða hér í bæn-
um, en það er nálega 1% að
meðaltali árlega. Þetta eru all-
ir sigrarnir sem Hannibal er að
gxxma af. Hvar halda nxenn að
slik „sigurför“ endi? Er ekki
full ástæða til þess „að
hrökkva í kuðung“. Ekki sízt
er þess er gætt, að það var
sjálfur dómsmálaráðherra ný-
sköpunarstjórnarinnar, Finnur
Jónsson,, skrýddur stolnum
fjöðrum bak og fyrir, sem
fékk aðeins 47% greiddra at-
kvæða á lsafirði 1946. Siðan
hefur ráðherratitillinn og
stolnu fjaðrii’nar fallið af
Finni. Hann hefur ekki reynzt