Vesturland - 16.06.1961, Qupperneq 4

4
VESTURLAND
Ritstjóri og ábyrgðarmaður:
Guðfinnur Magnússon.
Skrifstofa Uppsölum, sími 232.
Afgreiðsla og auglýsingar: Hafsteinn 0. Hannesson, Hafnarstræti
12 (Uppsalir). Heimasími: 10. — Verð árgangsins kr. 50,00.
Verkföll og samdráttur framleiðsl-
unnar leysa ekki erfiflleikana
Verkalýðssamtökin á lslandi eru fyrir löngu komin út á
hála braut. Stefna heildarsamtakanna er ekki sú að nú sem bezt-
um árangri fyrir oerkalýðinn, heldur eru annarleg sjónarmið
oftast látin ráða ferðinni.
Kommúnistar hafa náð stjórn þessara samtaka í sínar
hendur og þegar þeir sátu í ríkisstjórn hikuðu þeir ekki við að
gera þær ráðstafanir, sem þeir töldu nauðsynlegar fyrir ríkis-
valdið, þó að þær fælu í sér minnkandi kaupmátt launa. En
nú þegar þeir eiga ekki sæti í ríkisstjórn þá er blaðinu snúið
við og verkalýðssamtökin notuð til þess að freista þess að
sprengja það efnahagskerfi sem nú er búið við.
Það skal ekki á móti því mælt að kaupmáttur launa
hefur rýrnað vegna margra óviðráðanlegra ástæðna og
mjög æskilegt er að bæta þeim, sem við lökust kjör búa,
það sem tapast befur. En það er ekki gert með löngum
verkföllum, sem leiða af sér tug milljóna tap á þjóðar-
framleiðslunni og vinnutapi hjá verkafólki svo þúsund-
um króna skiptir, sem endar á þann veg að fólkið fær
kauphækkun, sem aftur er tekin með hækkuðu verðlagi
og er því óraunhæf.
Forusta verkalýðssamtakanna verður að skilja ríkisvaldið
og leita vinsamlegs samstarfs við það burtséð frá því hvaða
stjórnmálaflokkar ráiða hverju sinni Forusta verkalýðssamtak-
anna verður að gera sér Ijóst að útflutningsatvinnuvegir þjóð-
arinnar standa mjög höllum fæti og eru því hvergi aflögu færir.
Kröfur á hendur ríkisvaldinu um stórauknar framlcvæmdir á
vegum þess opinbera hafa í för með sér, ef þeim er sinnt, auk-
in útgjöld fyrir ríkissjóð og gerir það að verkum að dýpra verð-
ur seilst í vasa borgaranna með tollum og sköttum.
Ef verkalýðssamtökin í hjartans einlægni óska eftir að
fá kjör verkamanna hætt, þá ber þeim að breyta um
stefnu, og taka upp samstarf við ríkisvaldið. Það fyrsta
sem nauðsynlegt er að gera er að draga úr útgjöldum rík-
isvaldsins og létta kvöðum og útgjöldum aí útflutnings-
atvinnuvegunum. Með því að lækka framleiðslukostnað-
inn skapast möguleiki til að fá varanlega og raunhæfa
kauphækkun.
Þessi litla þjóð, sem fyrir hálfri öld átti ekkert atvinnu-
tæki til og landsmenn lifðu við fátækt og basl, hefur síðustu
áratugina byggt upp atvinnulíf sitt og skapað sér góð lífskjör.
Hún hefur ekki ráð á því að láta nokkra tugi pólitízkra ævin-
týramanna og misvitra stjórnmálamanna, sem þjást af ráð-
herrapest eða öðrum álíka kvillum, leiða sig út í verkföll sem
skaða hana svo gífurlega að það mun taka mörg ár að vinna
upp það sem tapast. Og ríkisvaldið verður ekki síður að gera
sér Ijóst að á sama tíma og það þenur út starfsemi sína og rík-
isfyrirtækin hækka þjónustu sína við borgarana að þá er ekki
hægt að búast við því að fólk geri sig til lengdar áinægt með ó-
breyttar tekjur að krónutölu. Og ef vinnufriður á að nást, þái
verður að skapa betri samvinnu og skilning á milli launþega og
Magnús Bjarnason
starfsmaður Rafveitu tsafjarðar
Nokkur minningarorð.
Þó nokkuð sé liðið frá andláti
Magnúsar Bjarnasonar þykir mér
skylt að minnast þessa góða vinar
nokkrum orðum.
Hann er fæddur að Smáhömrum
í Steingrímsfirði 27. október 1901,
sonur hjónanna Bjargar Magnús-
dóttur og Bjama Guðbrandssonar.
Frá Smáhömrum fluttu þau að
Miðhúsum í Reykhólasveit og það-
an til Isafjarðar. Hingað kom
Magnús bam að aldri og hér átti
hiann síðan heima til dauðadags.
Magnús kenndi sér meins fyrir
nokkrum árum, en á s.l. sumri fór
hann suður að leita sér lækninga,
en árangurslaust. Eftir það var
hann óvinnufær og rúmliggjandi
síðustu mánuðina og lézt hann að
heimili sínu 13. febrúar s.i.
Magnús Bjamason var í nokkur
ár bifreiðastjóri og verkamaður
jöfnum höndum þangað til hann
gerðist starfsmaður hjá Rafveitu
ísafjarðar og þar vann hann frá
stofnun Rafveitunnar og til þess
tíma sem heilsa og kraftar leyfðu.
Magnús var einn harðduglegasti
maður við alla vinnu og mun leit-
un að hans jafnoka.
Rafveita Isafjarðar heíur við
fráfall hans misst einn sinn bezta
starfsmann og verður skarð hans
seint fyllt. Fyrirtækið heiðraði
minningu hans með því að sjá um
útför hans og sýna honum verð-
ugt þakklæti fyrir trúmennsku og
dugnað í löngu starfi.
Magnús Bjarnason var dreng-
skaparmaður, framúrskarandi
hjálpsamur og eru handtök hans
vinnuveitenda. Það verður að eyða með öllu þeirri óhæfu sem
kommúnistar og aðrir óþjóðhollir menn og meðreiðarmenn
þeirra eru að læða meðal almennings að þessir aðilar séu svurn-
ir fjandmenn, sem vilja gera ldut hvors annars, sem allra verst-
an. Það er hagur hvers atvinnurekanda að gera hlut verka-
manna sinna sem beztan og það er hagur hvers verkamanns að
vinna sínum vinnuveitanda sem bezt og leitast við að hann hafi
sem bezta afkomu, og með því skapa verkamenn sér aukið at-
vinnuöryggi.
Það er skoðun þess, sem þetta ritar, að það hefðu orðið
færri verkföll í þessu landi á undanförnum árum, ef sett hefði
verið fullkomnari og lýðræðislegri vinnulöggjöf, þar sem skýrt
væri kveðið á að verkfallsvopninu megi því aðeins beita að
hreinn meirihluti í hvcrju verkalýðsfélagi þurfi að samþykkja
verkfall að undangenginni allsherjaratkvæðagreiðslu og fámenn-
ir starfshópar geti ekki stöðvað heila atvinnugrein eins og
matsveinar liafa getað stöðvað allan kaupskipaflotann, svo að-
eins eitt dæmi sé nefnt.
Það er lítt skiljanlegt það tómlæti sem ríkir á Alþingi
varðandi setningu laga um nýja vinnulöggjöf og m á
vissulega segja háttvirtum alþingismönnum það að mik-
ill meirihluti þjóðarinnar væntir þess að ný vinnulöggjöf
verði sett á næsta Alþingi.
fyrir aðra ótalin. Hann var gam-
all heimilisvinur minn og fjöl-
skyldu minnar allt frá bernskuár-
um og á ég margs góðs að minn-
ast frá þeim árum. Magnús gat
oft verið harður í horn að taka og
lét ákveðinn og hispurslaust í ljós
skoðanir sínar ef honum mislíkaði,
en þrátt fyrir það var hann við-
kvæmur og hjartahlýr. Hann hafði
aldrei orð á því sem hann gerði
fyrir aðra og var trúr og traustur
vinur vina sinna.
Magnús var ókvæntur, en eftir
lát foreldra sinna héldu þau heim-
ili Ragnheiður systir hans og Guð-
mundur bróðir hans, en Ragnheið-
ur lézt fyrir nokkrum árum. Síðan
hefur Sigríður dóttir Ragnheiðar
Framhald á 5. síðu.