Fjarðbúgvin - 19.12.1970, Qupperneq 1

HVAT ER
STAVN-
HALDIÐ?
5
I
I
I ruma tíð havavit, iðstanda
fyri fyrstu útgávu av hesum
blað, verið brennandifúsir
at fingið eittmálgagnfyritað
folk, ig býr ella búleikast
um hesar leiðir.
Mangan hevur tað sæð so-
leiðis út, at henda ætlan -
hetta eftir okkara tykki al-
neyðuga tiltak - fórhvdrkiat
verða egg ella ungi.
Stundum er tað so ímanna-
lívinum, at tú fært eina góða
hugbirting, sum tú ert altrá-
ur at fáa settaíverkístund-
ini, men longu táglíggjarfy-
ri morgindegnum hevurkan-
ska vitskan ellaóvitskanella
onkur óheppin roynd ella
kanska tað bara dapurskygni
kveistrað hana í ein avsíois
krok.
Ndkulunda soleiðis hevur
lagnan hjáhesiætlaðublað-
komu okkara verið.
Fyri knøppum mánaða
funnust vit saman í tí
treysti, at nú skuldi antin
røkka ella støkka - nú skuldi
ikki dvøljast longur, númátti
dómur fella.
Vit vóru allir á borði 1 tí
at leita saman aftur um
tríggjar dagar til stovning-
arfundar, nevndarskipanir
og arbeiðsbýti.
Á hesum fundi varð so
loksins tann avgerð tikin, at
felagsætlanin skuldi setast í
verk - 1 fyrstu syftu sum ein
roynd, men kortini 1 teirri
vón og trú, at hesum unga
spíra skuldi lfv lagast í o-
kunnum tiðum.
Blaðið fekk eisini navn á
hesum fundi. Um heitið er
heppið valt, kann sjálvandi
kjakast um, men tá vøggu-
stabbarnir stóðu her, smið-
aðu vitnavniðeftir tess jørð-
ildi.
Vit vóna, at heitið kemur
ikki at skapa nakra kluftella
fer at leggja tfnakaðhaft um
beinini.
Blaðið stendur óheft av
Øllum partapolitikki og gev-
Ur tess vegna t.d. rúm
fyri eins væl tjóðveldis-
rnanninum sum sambands-
ttianninum, javnaðarmann-
inum sum fólkaflokksmann-
inum at seta fram sínar po-
litisku áskoðanir og stevnur.
Hvørjar seruppgavur hev-
br blaðið sett sær, ella hvat
er tess stavnhald 1 roynd og
?eru?
Treyðir vilja vit vera ov
Opinskáraðir at geva hesum
Spurningi svar, tí eyðmýkj-
'*ndi kenst, um ein var ikki
tørur at halda og fremja
givin lyfti og fyrisetingar.
Men blaðið vil eftir føri-
muni leita upp og bjarga
virðum, ið eru við at fara
undir heilt, og gerafólkkunn
við tey, - eins og tað kanska
sum síni høvuðssjónarmið í
fyrstu atløgu hevur fyrisett
sær at tæna sínum sambúgv-
um við firðir, sund og víkir
1 ábending um greiðsluevni
av almanna tydningi og so-
leiðis allari oynni og land-
inum at gagni.
Eina mest elvdir av tf
seinast umrødda fóru vit
undir hetta verk.
Vit hava mangan ey^t á-
hugamál fólksins og soknar-
felaga, ið hava fingið eina
góða, rósverda loysn - utt-
an at nakar pennur er komin
við nøkrum lívgandi lovorði,
men vit hava eisini varnast
almenn málogmálsøki, ið
vit tykjast hava ligið á láni
ella hin vegin: hava ikki -
eftir okkara sjónarmiði og
áskoðan - fingið ta bestu
ella næstbestu loysn.
Ein av uppgávum blaðsins
- kanskahøvuðsuppgávan-
verður tí henda: at roynaeft-
ir førimuni at bera boð út
ímillum manna um eitthvørt
gott tiltak frá almennariella
privatari síðu, men vit ditta
okkum eisini til at koma
fram við persónligum met-
ingum og í vissum førum
objektivum átalum um sam-
felagsøki, ið rína við okkum
øll.
Men latið tað beinan veg-
in verða sagt, at blaðið vil
a ongan hátt vera ramma
fyri opnari ella hambornari
persónjagstran og æru-
skemd.
At ^folk, ið eru kosin at
sita í umboðssessum ella
hava fingið almenn tænastu-
størv møguliga koma atken-
na onkran sviða - slepst
neyvan undan og kann valla
fyribyrgjast.
Vit vona, at fólk taka væl
ímóti hesum tiltaki og ikki
bera blak fyri eyguni ánøkr-
um við at siga, atblaðiðein-
ans fer at tøssa f einum
heimabeiti um Skálafjarðar-
leiðina, og at taðfer atstan-
da sum ein stoyttur tøð-
leypur um øll viðurskifti
uttan tess eingjargarðar.
Sjálvandi hevurhvør ogein
loyvi og rætt íeinum demo-
kratiskum samfelagi at seta
fram sínar persónligu hugs-
anir, men eru tær einans
sprotnar úr eini subjektiv-
ari lund, kann vandi vera í
teimum og tær kunnu koma
at valda mein.
Rætt er, at hælurin er
settur her, og at blaðiðfyrst
og fremst er ætlað - sum
áður sagt - at vera málgagn
hjá tí folki, ið balist her og
í námindum. Men tað er
einki, ið forðar fyri - held-
ur er tað vónokkara, atboð-
ið kann toygjjjast, so blaðið
fær frælsi í langfaraum-
hvørvunum eisini.
Tað sigst, at einki blað
hevur slíkt inniligt samband
við lesararnar sum heima-
blaðið. Tað er ein partur av
heimstaðarlívinum ogmál-
gagn fyri tess serligu áhuga-
mal.
f roynd og veru eru tey
flestu stóru dagbløðini í
vesturheiminum lokalbløð.
f U.S.A. til dømis eru
bløðini við bert heilt fáum
undantøkum heimstaðar- .
bundin
Tey stóru bløðini í Keyp-
mannahavn, OsloogStock-
holm eru tey flestu málgagn
fyri ávikavissu høvuðsstao-
ir.
Keypm annahavnarblø ðini
"Berlingske Tidende" og
"Politiken" hava gerandis-
dagarnar einans ávikavistl9
°S 25%^av upplagnum uttan
fyri býin; so har gongur
sjón fyri søgn, at tey lokalu
bløðini finna fyrst inn um
dyrnar - og soleiðis er tað í
veruleikanum.
Tey flestu føroysku viku-
bløðini eru fyrst og fremst
partapolitisk og vera hesi
øll útgivinihøvuosstaðnum.
At lokalu áhugamálini á
teim størru^ og smærru
plássunum fáa ikki mikla
umrøðu, er eyðsæð og lætt
at skilja.
Einki ilt at siga um hesi
bløð, tvørturímóti, men tað
er ein heimur uttan fyri Ve-
rona, eins og tað er einheim-
ur millum Rivtanga ogEyst-
nes. Tað er hesum heimi,
blaðið hevur sett sini aðal-
mið at tæna eftir førimuni
og umstøðum í ti treysti, at
tað skal eydnast - fjøldini at
gagni.
Men skal fyrisetta verk-
evni okkara vignast til lít-
ar, so blaðið skal ikki ana
sum píningur ella hjána
burtur á várdegnum, - tað
stendur og fellur við blað-
stjórnini, tíðindatænastuni,
haldarunum og lýsarunum.
Vit heita tf a tykkum øll at
taka væl^ímóti "Fjarðbúgv-
anum", lívga hann viðgóðum
tilfari o§ fjálga um hann við
góðum raðum.
BLAÐSTJÓRNIN
KOMMUNU-
VAL
Lagt eigur at verða á annan bógv í uppstilling-
ini til kommunuval í Runavíkar kommunu.
Leygardagin 5. des. -70 var
atkvøða í Runavíkar komm-
unu til val av: sóknarstýri,
líkningarnevnd og skúla-
nevnd.
Soknarstyrislistarnir vó-
ru fýra í tali: A, B, C og D,
meðan triggir vóru til líkn-
ingar- og skúlanevndina: A,
B og C.
Tað vil so vera, at í eini
kommunu við so spjaddari
búseting sum okkara glampa
tey lokalu áhugamálini
mangan so bjørt á loftinum,
at tey koma at avgera lista-
tal og -samanseting, og so-
leiðis var eisini í roynd og
veru hesa ferð, tó við einum
undantaki^kanska - lista D.
Teir triggir fyrstu listar-
nir vóru í sínum skapi allir
meira og minni lokalir,
meðan sum sagtlisti Dmø-
guligt fevndi viðari.
í hesum viðfangi hevði
kanska verið vert at nomið
við sjálvan uppstillingar-
háttin ella rættari: sjálvtlo-
kalfvlkis samtakiðivallista-
smíoi, soleiðis sum hetta
varð praktiserað og borð-
reitt, her í kommununi, áðr-
enn veljarin fór til borðs.
Her skal kortini beinan
vegin viðmerkjast, at tað
stendur bæði Peri og Póli
við trimum øðrum, um hesir
allir lúka ymsar alm. borg-
arligar treytir, fritt í boði
at evna listatilkommunuval.
Sjálvur uppstillingarhátt-
urin er óivað í lagi, meðan
tey ymsu lokallittu uppstill-
ingarsamtøkini hava eftir
mmum tykki sini stóru brek.
Eftir míni hugsan skuldi
heildarhugsjónin fingiðhøv-
uðssætið a felags stillingar-
fundi og roynt skuldi verið
at listasett valevni, ið hugs-
ast kunduveriðhennaratals-
og umboðsmenn.
Ti, sum uppstillingin nú
fór fram, verður beinleiðis
spælt út til ein dyst millum
margbýlini og útbýlini, og
tey valevni, ið koma inn a
hesum ymisku listunum, føla
seg oivað mangan í trunkuni
og draga kanska mangan á
bæði at taka støðu í máli-
num, ið júst ikki falla í góða
jørð hja teirra veljarum,
men sum á hin bógvin eru
neyðsyn fyri heildina alla.
Ella eisini í einstøkum
førum verða kommunustýr-
islimir kanska manganeggj-
aðir av somu ávum at royna
at fla ótíðarbúgvin mál
figgjarliga sæð framd, og
urslitið verður mangan á-
tøkt einum burði, ið er ikki
framhald á bls 3.
FØROYA LANDSBÓKASAVN