Tímin - 01.05.1943, Blaðsíða 2

Nr. 9. 1. árg.
TIMIN
-1. mai 1943
Konsert.
Havnar Sangfelag hevur konsert í Fimleikarhøllini
sunnudagin 2. mai 1943 kl. 5 s. p.
Atgongumerkir á 2 kr. verða at íáa í kioskini á Vaglinum
> frá leygardegi 1. mai kl. 2 s. p. - «•
KOLKORT
Útflýggjau ay kolkorlum iyri mai mðnaó verður í
' býfáðssálinum, leygarđagin lann 1., mánadagin 3. og týsdagin
! tann 4. niai frá kl. 12—4.
Tórshavuar bvrád, tann 29.. apríl 1943.
& itht n !Nr-9:
Leygardagin 1. mai 1943.
Útgevari: Havnar Framburðsfeiag.
Ábyrgd hevur formaðurin í
blaðnevndini: Einar Joensen.
Avgreiðsla: Telefon nr. 259.
Prentsmiðja: B. Z. Jensens.
Halđaragjald: 2 kr. ársfjórðingin,
í leyssølu: 15 oyru eintakið.
Lýsingarprísur: 12 oyru pr. mm
áforsíðuni, aðrastaðni: lOoyru.
(Avsláttur fyri fastar lýsingar
eftir avtalu).
„Tinget finder ingen
Grund
Ein barnasøga sigur frá eini
lítlari, býttari mús. Kettan hevói
í einum snarlopi fingið læst
kjaftin um nakkaskinnió á henni
og spældi sær við liana, áðrenn
hon gjørdi enda á henni. Syfti
liana upp í loft, )at hana sleppa
at renna eitt sindur, hevði so
klørnar í henni aftur. Inntil ein
hundur kom leypandi og gav
kettuni tað so dvgt, at hon falT
í óvit og misti músina.
Men hugsa tit nú, at músin
tonkti uppá al lej'pa-avstaó fyri
at bjargá sær sjálvari? Nei! So
ri.ng var bon ikki. Væl var lað
nakað innan í benni, sum segði:
Slepp tær av stað títfbýtta beist,
áðrenn kettan raknar við aftu-r
og bítur høvdið av tær. Men
hon skammaði liesa røddina út
og segói: Trýrt tú, at tað er so
ringt kyn í mær, at eg skal »be-
nytta mær av eini neyðsilua-
sjón«? Nei, nú leggi eg meg at
bíða og vóna tað besta, tá bon
sjálv reistist aflur. ()g ímeðan-
tíðini skal eg hvína mín vakr-
asta kaltamusikk og lála, sum
at vit báðar hoyra saman!
Allar samanberingar lialla, og
henda eisini. Men kennavitikki
okkum sjálvar aftur í hesimús-
ini? Tá ið sambandið við Dan-
mørk varð kvett, og vit sum
eitt fólk sjálvandi høvdu bæði
mørk veila Havnamonnum styrk
til hetta stóra verk. Minislarin
sigst at hava svarað, at lað skuldu
teir fáa, lí tað hevði ongatíð
áður verið sent bønarbræv til
Danmarkar um al fáa sludning.
Hetta segði ein gamal Havnar-
maður mær, fyri dkkurt um
fjøruti árum síðani.
Slórigarður varð gjørdur um
allar tær traðir, ið tá vóru inn-
lagdar, og hann geklc allan vegin
frá Yviri við Strond og út í
Sandagerð. Nýggibøur lá innan
fyri liann, tað vii siga, at lnuin
lá líka sunnan fyri K.F.U.K. og
gelck um leið, sum Rlæmint Dals-
garð nú býr, norðureftir vestan .
fyri Tinghúsvegin, tvørtur um
við havan lijá Poul í Geil, ve'stur
eftir traðunum, og úl í Matlalá.
Tá ið Hoydalsvegur varó gjorđ-
ur, bleiv Stórigarður brotin,
utlan at tað var biðið um loyvi
at fara um hann, hóast hann
var vardur av serligari lóg (Hygg
lóg um "Stóragarð fiá 19. jan.
1863 í hinum gamla foi’oyska
lógarsavninum).
ábyrgd og rætl lil al fyfiskipa
okkara framlíð, sum vit hildu
vera rællast, lá fullu landsins
frægu í fált og ikki einans tað.
Iligarlil bevði ligið eilt band á
okkum, sum vit vóru farnir al
Ioysa, og sum árini gingu, loys-
naði ein knúturin fyri ogannar
eftir. Nú, lá ið alt kundi loys-
ast, nú sleðgaði alt. Ikki einans
tað, at allir teir nýggju møgu-
leikarnir ikki blivu útnvttaðir,
men allar franiburður og nát-
túrligur útviklingur var niður-
bundin! Alt við paroluni: Ikki
sloyta Danmark, ikki stoyla Dan-
mark. Eftirsum Ðanmark lá
lá|H skuldn vit leggja okkum
sjálvar lægri. Og so var tað
kríggj 1 Alt var so alvorligt. Vit
máttu ikki bugsa um betta barns-
liga, stuttleikaspælið um mál,
flagg og føðiland. Tað 'málti
bíða. Hvussuleingi? Inntil frióur
var aftur, og vit kundu loyva
okluim at fara út á bøin at
spæla tjóð. Flagg?" Mál? — nei,
nei Jkomið ikki vió hasum, Rom-
mel slendur vió E1 Alamein, og
Krupp verkini fáa ákoýi ingarnar
frá lofliiuim. Tíóirnar eru átv-
arsamari enn so. »Tinget finder
ingen Grund« skriva sambands-
menn, og sociulistarnir og fyrr-
verandi sjálvslýrismemi skriva
undir og sita so í stívum flipp-
um til liáborðs lijá amtmánni-
num. Tað er annað lív enn al
rumblast! Nei, latið okkum
hetdur tosa um valuta, iufiatión
og lanđshanđjl — ja, kanska
iklci ov nógv uni hann. Og
chanipagnan perlar í gløsunum.'
Nei, nei »Tingel finder ingen
Grund —«. Músin bíðar í lolni.
Bara tað verður nøkur grund
at finna utidir tinginum, tá ið
av tornarl
Skúlabókaneyð.
Eg tosaði nú um dagirnar vió
ein skúlalærara, og fall tqsjó m.
a. á ley út av lagi ringu.viður-
skifti, ió nú eru vióvíkjandi
skúlabókum. Eilt nýtt skúlaár
er byrjað, børnini skulu læra
eitt nýtt pensum, men teykunnu
bert ikki fáa tær tørvandi bøk-
uníar. Bíbliusøgnr bava ikki
verið al fihgió í áravís — ja,
sjálvt slavingarbókin fæst ikki.
Hesin standur er so álvarsmikil,
at her má lað almenna, um
eingin annar er førur fyri lí,
taka sær um reiggj. At okkara
komandi ællarlið skal verða
tarnað í sínum grundleggjandi
undirvísingi, berl lí leer tørvandi
skúlabøkur ikki verða útvegaðar,
ia skomm kann eingip lata sita
á sær, so mikið meir sum fleiri
av liesum bókum hava verið
útgivnar og prentaðar ber fyrr.
Yæl veit eg, at pappífstrol er,
men tá ið vit eru førir fyri
regluliga at senda 6 bløó út'aleina
í Havn, so slíuldi ikki verið ó-
gjørligt at úlvega pappír lil ið
livussu er tær* mest tørvandi
skúlabøk ur.
Satt er tað, at skúlabóka-
nevnd Løgtingsins hevur avrikað
eina roluiibók nýliga, men sum
sngl, enn er nógv eftir at gera,
og tað má gerast.
Ein pápi.
Valagitatión.
Sjálvl um vil sjálvstýrismeun
ikki beinleiðis luttaka í liesuni
fólkalingsvali, ið nú slendur fyyi
durum, kann tað ió v.era beilt
slulLJigt al lesa bløðini, bar
kandidatarnir kappast um al
framføra teirra egnu dygdi.r og
mótsløðumnnnsins ódýgdir. I
liesi kapping slendur P. M. Daiu
avgjorl sufn nr. i. —-
Ongatíð hevur nakar bildið
manniu havt tunguband, og ei
lieldur tykist bann at líða av
undiilutakenslum, men neyvan
er bann nakranlíð komin upp í
somu liædd sum í »Socialiinim«
fyri seinasla . leygardag, Aleina
yvirskriflirnar skuldi verið nóg-
mikið til al lingið" hvønn ræll-
hugsandi Føroying til atsetlsín
kross við P. M. Dam.
Yit' loyva okkuni' at taka
nøkur dømi: »Fólkallokkiirin
og sambanđið drópu trolaramál-
ið.« — »Tann av javnaðarmanna
ávum spardi peningurin kundi
bjargað Irolarunum, men sam-
bandið og fólkaflokkurin sviku
fiskimannin.« — »Javnaðarmenn
liava vunnið stóran lønsigurfyri
arbeiðararnar*)«. — »Fólka-
Ilokkurin og sambandið drepa
eill slórmál — landsmál.«(Banka-
mátið). — »Fólkafiokksins svíkj-
an av einum av lahdsins nasjo-
nalastu**) og týđningarmestu
márum« — o.s.fr. Helta eru jú
rein orð fyri pengarnar, so eftir
hesum skuldi einki verið al ivast
í, livar krossurin av røltum
- eigur at verða settur.Tað er bert
eitt meii við besum, og taó er,
um nú all lietta verður gloypt
líka so rátt sum lað erbórðreitl,
og ikki ónkur í slaðin mutlar
fyri seg sjálvan, eins og L. Z.
plægar al taka lil í »Tingakrossi«:
»SkróI« I
*) Hesum átti kanska at verið steðgað
við, tii dórnur var fajlin í saldni
hjá arbeiðsgevarafelagnum.
**) vIÍetta orðið »nationaIastu« Tr so
'vakurt, at vit øll eiga at vera
• »Socialinnm« takksom fyri tað.
Skipshandilin
hevur stórt úrval av
dekksgløsum, í ymsum stødd-
um við metal flansum, logg-
línur, f lagglínur, húkar,karbid-
lampur, eldsløkkjari við eyka-
fylling, skipsblokkar einkultir
og dupultir 9”, klódir, bluss-
kannir, oljusproytir, dveylar
: við skøftum, skipsrættur,
dekkspípur, undirklæðir og
yvirklæðir, oljuklæðir, patró-
j nir kal. 12 og 16.
INNANLANDS
Myrkalagt eigur nú at vera frá kl.
11 um kvølđið til kl. 530 á morgni.
Feskfiskasolan. Hesir hava sell íýri
kortum: »Norðbúgvin« 1018-1 pd. st.,
»StelIa Argus« 11531 pd. st.
.Brúdleyp. í dag verða gift í Havn
Svend Wilfielmsen úr Havn og Dag-
mar Johannesen úr Lórvík. •
Týsdagiri giftast her í Havn Johan
Johansen úr Klakksvík og Mia Waag-'
stein úr Ilavn.
Fólkatingskaudidatariiir hava nú ferð-
ast k-ring um landið. Lagt varð fyri
í Suðuroynni, síða.ni hava teir vitjað
allar tær størru hygdirnar, og endáðu
teir í Havn ígjárkvøldið. So núvænlar
bert at siga tað seinasta orðið — og
tað eiga" veljararnir. '
1-oyrað einaferð enn. Sambart lýsing
í bløðunum ætlar Føroýa arbeiðs-
gevarafelag øt royna við rættin al fáa
umstoytt lógina um 1-oyra pristals-
stigið. Løgið má lað tykjjist, at ein
lóg, viðtikin av okkara einastu lóg- ,
gevandi myndugheil skal kunna um-
stoytast við dóm, men arbciðsgevara-
felagið heldur, at »den fastsatte Løn-
regulering er ulovlig«- — Livist, ■ so
spyrst.
Havnar Sangfelag hevur, sum týst
aðraslaðni i blaðnum, konserl í Fim-
leikarhøllini í morgin kl. 5. Nú er bæði
ár og đagur, síðan vit lioyrdu manns-
kór okkara á konsertpallinum, • so
væntandi' verður hendan konsertin
dúgliga vitjað. Av jirogramminum er
tann størsti parturin mannskór, men
tó eru nakrir solosangir, av frú Zacha-
riasen, Iteienu Kragestcen og Abra-
ham Mich.eísen (við. mannskóri). —
Dirigentur er Gunnar Michelsen, og
og er hetta fyrstu ferð, hann kemur
fram fyri almenningin sum leiðari av
sangkóri.
Havuabyggingin. Býráðið lievði f'unđ
hóskvøldið viðvíkjandi havnabygging-
in*i. Samtykt varð liar at fara undir
íit spreingja beinan vegin.
Foroya Arbeiðaraielag hevur ársaðal-
fund í hesum døgum ilier í Ilavn.
Itesin fundur tykist at skulu verða
drúgvúr. Hann varð ásettur hósdagin,
men vardi við lil kl 5Vs íríggjamorg-
unin. Tá varð hánn slilin fyriatverða
uppaftur tikin seinri.
Summarveður. Hesar seinaslu dagar-
nar hevur. verið reiðuligt summar-
veður við hítandi sól allan dagin.
Vit eru ikki ov yæl vand við veð'ur,
so tá ið nakrir slíkir dagar eru,
gloyma vit skjótt lað ringa veðrið, ið
verið hevur herfyri, og kenna suiuar-
vónir vekjast.
Tingakrossurin, ið íluttur var jiiiy-
Tjtjrnuvík tjl Havnar cr frá í dag at
síggja í framsýningarvindeyganum hjá
Niels L. Arge á Kongabrúnni.
Valbarometur. Mánakvøldið 3. inai
(valkvøldið) fyrireikar »Tímin« eitt
valharometur í vindeyganum í Blá-
kolluni á'Áarvegnum. Fólk kunnu só
har síggja valúrslitini, so livørt sum
ley fyriliggja.