20. maí - 20.05.1936, Síða 1

Útgefandi: Skátafélagið „Fylkir“.
Siglufirði, miðvikudaginn 20. maí 1936
Heill þér Siglufjörður!
„Siglufjörður! Siglufjörður!
Happasæla, sumarfagra, blíða,
sveitin prúð, í skjóli fjallahlíða;
þú mót hafi breiðir faðminn fiíða,
fram á djúpið bendir raskri drótt.
Gjöfia hönd þér RánogÆgir rétta.
rausnargjafir færa dag og nótt;
heiðurskrans úr höfgu gulli flétta
hverjum þeim, er sýnir dug og þrótt“.
Pcill J. Árdal.
Pað á vel við, í dag, að rifja
uop fyrir oss þessa gullfögru og
sönnu lýsingu skáldsins, úr kvæði
því, er það orti fyrir 18 árum síð-
an, á 100 ára afmæli Siglufjarðar,
20. maí 1918, því að vart mun
verða skrifuð urn Siglufjörð gleggri
lýsing og meir tæmandi í jafn
stuttu máli, og aldrei sannari af
viðhorfinu, eins og það var þá.
Saga Siglufjarðar er ekki löng.
Með konungsbréfi 20. maí 1918 er
hann löggiltur sem verzlunarstaður,
og 20. maí 1918 fékk hann sjálf-
stæði í fjárhagsmálum, bæjarfógeta
og var tekinn í tölu kaupstaðanna.
Baráttan fyrir sjálfstæði Siglufjarðar
var ekki löng, en hún var all hörð,
oá er þess ljúft að minnast, að þá
stóðu Siglfirðingar sameinaðir sem
einn maður um að heimta hinum
unga og ört vaxandi bæ þann rétt,
sem hann átti sanngjarna og eðli-
lega kröfu til, og sigurinn vannst
við ötula, drengilega og viturlega
forgöngu þeirra ágætu fnanna, sem
þar skipuðu sér í fylkingarbrjóstið,
og sem á ókomnum árum mun
ávallt verða minnst þennan dag,
þeirra séra Bjarna Porsteinssonar
og Stefáns alþingism. trá Fagra-
skógi.
Siglufjarðarbæ bárust margar hlýj-
ar heillaóskir á Iiinum tvöfalda
merkisdegi hans, 20. maí 1918.
Meðal skeytanna var eitt, sem vakti
sérstaka athygii þess, sem þetta
ritar. Pað var frá frú Steinunni,
dóttur séra Jóns Sveinssonar, sem
var hér prestur á Hvanneyri, og
hafði hún alist hér upp á æskuár-
um sínum. Skeyti þetta andaði svo
mikilli hlýju og ræktarsemi til hins
unga Siglufjarðarbæjar, að maður
fann glögglega hve óvenju sterkar
taugar tengdu enn hina háöldruðu
merkiskonu við æskustöðvarnar,
sem hún hafði ekki litið, nema þá
rétt f svip, síðan á unglingsárunum,
Pað var auðfundið, hve heitt hún
unni enn æskustöðvunum, hve vel
hún mundi fegurð fjarðarins síns
og hve hjartanlega hún unnti hon-
um gæfu og gengis.
Ef eg mætti kjósa mér afmælis-
ósk til handa Siglufirði, þá væri
hún sú, að hveræskumaður og mey
sem hér elzt upp, yrði eins minn-
ug æskustöðvanna og jafn rík rækt-
ar og hlýrra kennda til þeirra og
hin látna höfðingskona,
Siglufjörður er vorfæddur. Hann
er líka bær hins vaknandi vors,
gróskumikill og frjór og hér skift-
ast á byljir og blíðviðri, eins og í
veðráttu vorsins. Hér hefir vissu
lega margt þarft og fagurt bæði í
andlegu lífi og athafnalifinu náð að
festa rætur, þó víst megi lika segja,
að arfi hafi þar vaxið innan um,
og að um sumt af hinum andlega
gróðrinum hafi nætt, svo að það
hafh orðið kræklótt og kalið. —
En slíkt er ekki að undra. Enginn
bær hér á landi hefir átt eins öran
vöxt eins og Siglufjörður. Vöxtur
hans hefir verið miklu örari en svo
að von sé til þess, að tími hafi að
fullu unnist til að uppræta arfann
úr andlegu lífi hans, og að hlúa að
hverri þeirri plöntu, sem þarfnaðist
skjóls, en eg hefi þá trú að þetta
lagist smám saman.
Saga Siglufjarðar-bæjar er stutt.
Hann er i dag aðeins 18 ára sem
bær, en saga hans er glæsileg
ei að síður. Hún er þrungin af
orku og athöfn dáðríkra karla og
kvenna, sem unnað hafa bænum
og sem viljað hafa heill og heiður
hans í hvívetna. Og eg trúi því,
eins og eg vona það, að enn séu
óskráðir fegurstu og glæsilegustu
kapitularnir í sögu Siglufjarðar.
Siglfirzkir skátar hafa helgað sér
afmælisdag bæjarins og mér þykir
vænt um það. Framtíðin er eign
æskunnar, og skátastarfsemin stefn-
ir markviss að því, að bæta og
göfga æskulýðinn.
Æskulýður Siglufjarðar ber fram-
tíð bæjarins í skauti sínu. Pað er
á hans valdi hvort hún vérður góð
eða ill, björt eða dimm, háskasam-
leg eða heillavæleg fyrir land og
lýð. Hinnar uppvaxandi kynslóðar
er að vinna þau verk, sem eldri
Kaupið skátamerkin. Styrkið skátahreyfiinguna i Siglufirði.