Sameiningin - 01.04.1888, Blaðsíða 1

Mánaðarrit til stuðnings Jcirhju og Jcristindómi íslendinga,
gefið út af Jiinu ev. lút. JcirJcjufélagi ísl. í VestrJieimi.
RITSTJÓRI JÓN BJARNASON.
-'!■ árg.
WINNIPEG, APRÍL, 1888. Nr. 2.
f I ’íðindin, scm síðasta nr. „Sam.“ flutti lesendum síimm nær
I og fjœr t'rá liinu nýmyndaða íslenzka „Menningarfélagi" í
Pembina County í Dakota, þykja edaust mörgum merkileg. þaö
mun sumuin þykja undrum sæta, að það fjör skuli vera kom-
ið í vantrúna o<>' antikristindóminn meðal landa vorra, að
tlokkr íslenzkrar alþýðu lieíir dregið sig sainan í ielag til
þess að brjóta niðr kirkju vora, gjöra út af við biblíuna og
leggjá kristindóminn að velli. \'ér erum vanir því, að van-
trúin íslenzka fari huldu höfði, laumist hœo-t og- hœot áfram,
lireyti úr sér einstöku ónotaorðum við tœkifœri ne<ín kenn-
ing kristindómsins og þeim, sem hana Hytja fram, en þegi
annars kristindóminn jafnaðarlega fram af sér, líði ytir liöfuð
syndandi áfram í djúpinu, en stingi að eins einstölcu sinn-
um upp höfðinu, þegar ekki er neitt að óttast. Lengra lietir
íslenzk vantrú sjaldan eða aldrei komizt. Hún betir aldrei
verulega þorað að koma opinberlega fram í orði kveðnu, aldrei
liaft hug til að lýsa vtir því í heyranda hljóði, hvað liún
vildi. þessa var ekki heldr von, svo lengi sem menn voru
heima á Islandi og háðir ríkiskirkjunni þar. Trúarfrelsið og
þess vegna líka vantrúarfrelsið er enn af skornum skammti
á Islandi, og þar sem svo er á statt, þar þart' meira en lít-
inn kjark til að gjöra opinberar hinar andlegu skoðanir sín-
ar, ef þær ganga beint á móti ]>eim skoðúnum, sem fvrir