Sameiningin - 01.02.1890, Blaðsíða 6

—198—
jafnvel meSal hinna beztu kirkjumanna í Reylcjavík eða
á Islandi yfirhöfuð komi til hugar, aS neitt eigi að gjöra
eða megi gjöra fyrir líf kirkjunnar nema það, sem ákveð-
ið er í kirkjulögum landsins. Sunnudagsskóli er nú ekki
fyrirskipaðr, og svo er þar enginn slíkr skóli, ekki einu
sinni í Reykjavrlc, og þó morar þar náttúrlega af rnönnum,
sem ætti að hafa framúrskarandi hœíilegleika til að kenna í
slíkum skóla. Kirkjulögin fyrirskipa eina guðsþjónustu á
helgidegi hverjum í öllum aðalkirkjum landsins, og svo er
hvergi nema ein guðsþjónusta, ekki einu sinni í Reykjavík,
þar sem þó í söfnuði upp á meira en 4 þúsundir manns aðeins
er ein kirkja, sem tekr öllu færra fólk en íslenzka kirkjan
hér í Winnipeg. Eg heyrði aðeins á einum manni, séra
Helga Hálfdanarsyni, hjartanlega löngun eftir því, að guðs-
þjónustunum í Reykjavíkrkirkju væri fjölgað. Eg er viss
uin, að þar yrði óðar kvöldguðsþjónusta á hverjum sunnudegi
í viðbót við hádegisguðsþjónusturnar, ef utanþjóðkirkjusöfn-
uðr væri. til að ýta undir þjóðkirkjumennina.
Eg hverf frá Reykjavílc með hugleiðingar mínar þangað
til seinna, því 7. Sept. stigum við á ný á danska póstskipið
,,Laura“ til þess að komast með því sunnan um land austr
til Seyðisfjarðar. Sú ferð gekk seint, því hvass stormr blés
á móti stöðugt. Verst var veðrið, þegar við vorum að haksa
út undan Oræfajökli. Skipinu miðaði þar í heilan sólarliring
nálega ekki lifandi ögn. Eg hefi oft farið þar á landi á
hestbaki ineð miklu hraöari ferð. Eg gat nærri því farið
að íinynda mér, að þetta herfilega illviðri stafaði af því,
að hinn voldugi fjallakonungr íslands væri mér fokreiðr
fyrir það, að eg var nýbúinn í fyrirlestrinum mínum um
íslenzkan nihilismus, sem eg las upp í Reykjavík rétt áðr
en eg sté á skipsfjöl, að líkja við liann því, sem verst er
og voöalegast í hinu andlega lífi landsins. Nokkuð var
það, að eg liaf'ði inargoft áðr farið meðfram Öræfajökli og
aldrei fengið aðra eins illveðrsgusu í nágrenni hans eins-
og í þetta skifti. Eftir 4 sólarliringa náðum viö inn á
Seyðisfjörð. það var snemma morguns hinn 11. Sept. að
skipið liafnaði sig þar. Veörinu var slotað. Sólin var að
gægjast fram í gegnum skýbólstrana í loftinu. En fjalla-