Sameiningin - 01.02.1890, Side 24

—216—
leiðast meðan allt þetta fer fram, — leiðast, pegar þeir ætti
að brenna innst inni í sál sinni, gagnteknir af hinum laelg-
ustu tilfinningum, sem vaknað geta í mannshjartanu. Auðvit-
að hefir verið reynt að bœta úr J>e.ssu með því að lesa sálm-
ana upp áðr en peir eru sungnir, svo menn gæti pó vitað,
um hvað peir hljóða. En pað er ekki nóg að hafa aðeins *
liugmynd um efni þeirra. Hjartað, tilfinningarnar þurfa að
vera með. Til p>ess drottni vorum eigi að vera nokkur dyrk-
un í sálmasöngnum, parf hann að koma frá einlægum, hrein-
skilnum hjörtum. Gegnum sönginn getr maðrinn látið í ljósi
tilfinningar, sem hann ekki getr lyst með neinum orðum. Og
í gegnum sinn sálmasöng ætti hinn trúaði söfnuðr að geta
nálgazt drottinn, ef til vill, meir en gegnum hin önnur atriði
hinnar almennu guðspjónustu.
Menn segja: peir eru aðeins tiltölulega fáir, sem geta
suno-ið svo, að lögfum feerðarinnar sé fullnœet. Það kann að
vísu satt að A'era, en pó eru þeir, sem sungið geta í raun
og veru miklu fleiri en menn almennt ímynda sér. Það sést
bezt í peim söfnnðum, par sem guðspjónustu-hugmyndin er
orðin svo skyr fyrir mönnum, að menn finna a'lmennt þörf
hjá sér til að taka pátt í öllu, sem framfer. í drottins húsi.
I>ar syngja svo að segja allir, eða að minnsta kosti lang- -*
flestir. Og peir, sem ekki syngja, njóta söngsins; peir eru
sannarlega eins hrifnir og hinir, sem syngja. J>ví peir hafa
sínar bœkr íyrir sér og sökkva sál sinni niðr í liugsanir sálm-
anna og gjöra pær að sínum liugsunum, sem svo eru teknar
í faðm af þessum óteljandi mannlegu röddum og bornar fram fyr-
ir hann, sem fyllir Iiúsið með dýrð sinni og nærveru. Það
er inndælt að vera við pær guðsþjónustur, par sem sálmasöngr-
inn kemr pannig frá lijarta safnaðarins. Það er einsog óm- \
inn af söng hinnar frelsuðu lijarðar, sem syngr lof og dyrð
frammi fyrir stóli lambsins, leggi pá inn í eyru vor. — Þann-
ig þarf sálmasöngrinn við guðspjömustur vorar einnig að verða.
Og pannig getr hann orðið, svo framarlega, sem vér viljum ^
leitast við að læra að dýrka guð í anda og sannleika og
vera einlægir og lireinskilnir, par sem vér stöndum frammi
íyrir drottni.
Svo er rœða prestsins. Einsog tekið var fram hér að
framan, álíta menn Iiana aðalatriði guðspjónustunnar, og hún