Sameiningin - 01.05.1890, Blaðsíða 4

•36—
urs staöar er til. Eins cr marmara-myndasafri Tliorvaldsens,
eða þó öllu frcmr, sömuleiðis hin mikiu málverkasöfn, þjóð-
menjasöfn og forngripasafnið. I iþróttarlegu tilliti er Kaup-
mannahöfn virkilega, eins og hún oft er kölluð, Aþenu-
borg Norðrlanda. Við öllu þessu bjóst eg, en þar á móti
bjóst eg ekki við því, að þessi höfuðborg hinnar litlu Dan-
merkr væri önnur eins verzlunarborg og eg sá að hún
er, eöa mcð öðrum orðum : að þar væri eins mikið um að
vera í verklega átt og í viðskiftalííinu eins og eg nú
sannfœrðist um.
Við dvöldum í Höfn þangað til daginn eftir nýársdag,
komum víða og sáurn marga ganria kunningja. Hún er
býsna stór íslenzka nýlendan þar í bœnum, allt að 500
manns heyrðum við gizkað á. Af þeim hópi var sagt að
vera mvndi milli 60og70 stúdentar. Og hvað sem annars
kann að mega segja um þann íslenzka stúdenta-hóp, þá er
enginn vafi á, að það er nú yfir höfuð að tala úrvalið af
námsmönnum þeim, er á latínuskólann í Reykjavík ganga,
sem safnast til Kaupmannahafnar í því skyni að ganga þar
á háskólann danska. En því miðr er það ekki nema
tiltölulega lítið brot af þessu rnenntamanna-úrvali, sem nokk-
uð verðr eiginlega úr við þennan menntabrunn. Hörmulega
margir efnilegir Islendingar hafa á fyrri og síðari tímum
liðið þar algjört skipbrot. — það stóð hátt andlega lítíð með-
al Dana um og rétt eftir miðbik þessarar aldar; hver skáld-
höfðinginn, ritsnillingrinn og gáfumaðrinn var þar um ann-
an þveran í þessu litla landi. En á síðustu áratugum hef-
ir andlega lífinu meðal Dana stórum hnignað, og að sama
skapi hefir hin ófrjálslynda pólitík hœgri mannanna magn-
azt, hinn fiokkrinn meira og meira orðið að lúta í lægra
haldi. Og svo vill meðal annars svo óheppilega til, að
hinir leiðandi menn kirkjunnar, prestarnir, sitjandi cins og
þeir gjöra þar í gróflega feitum embættum, hafa yfir höf-
uð lent þeim megin í þjóðmálunum, sein ófrelsið er. En
aftr á rnóti hafa flestir. leiðendr vinstra fiokksins freistazt
til að styöja vantrúna cða kristindómsmótspyrnuna. Svo
að pólitiskt frelsi og vantrú hefir í Danuiörk tekið hönd-
um saman og að liinu leyti kirkjan, viðhaldsstofnan hinn-