Sameiningin - 01.08.1890, Blaðsíða 10

—DO—
f>að til, að liann sé gjðrðr að presti meðal íslendinga par.
Landar vorir par fara algjörlega á mis við alla prestpjónustu
og auk pess eiga peir mjög ervitt uppdráttar í kristindóms-
málum sinum. Sökum liinna algjörlega sórstöku kringumstœðna,
er eiga sór stað meðal pessara Lnda vorra og liinna ágætu
meðmæla, sem maðr .pessi hefir fengið frá lúterskum trúar-
brœðrum vorum, ráðum vér kirkjupinginu til, að sampykkja
eftirfylgjandi tillögu, án pess að álíta hana bindandi fyrir
önnur tilfelli, sem fyrir kynni að koma, er leikmenn byðist til
að takast prestspjónustu á liendr í parfir kirkjufólagsins:
Kirkjupingið felr forseta kirkjufólagsins á hendr að senda
herra Runólfi Runólfssyni erindisbréf í nafni kirkjufélagsins,
er gjöri hann að trúboða pess meðal landa vorra í Utali og
gefi honum leyfi til að gegna vanalegum prestsverkum meðal
peirra, að svo miklu leyti sem pað kemr ekki í bága við h'n
borgaralegu lög Bandaríkjanna.
Ekki sér kirkjupingið sér fœrt að veita nokkurt fé til trú-
boðs pessa, liversu œskilegt sem pað væri, en pað leggr með-
limum safnaða vorra á hjarta, hve fagrc pað væri að styðja
pessa landa vora í peirra trúarlegu baráttu, bæði í orði og verki.
Nærri því umrœðulaust var nefndarálitið samþykkt í
cinu hljóði.
Svo skýrði nefndin út af nýjum lagabreytingum frá á-
liti sínu á því máli. Hún réð til þess, að kaflinn, sem
samþykkt var aö skyldi tekinn úr 8. gr. grundvallarlag-
anna (urn fyrirlestra á kirkjuþingi) skyldi með nauðsyn-
legri orðabreyting settr inn í aukalögin sem 4. gr. þeirra.
En því var breytt og samþykkt í þcss stað, að þetta skyldi
verða 8. gr. (nl. sett inn milli 7. og 8. gr.). Nefndin rél
frá því, að samþykkt yröi tillagan um fœrslu á þingtíma
og að gjöra Winnipeg að stöðugum þingstað, en benti á,
að œskilegt væri, að kirkjuþing væri haldið snemma í Júní.
]icssi partr af nefndarálitmu samþykktr. Og enn fremr
réð nefndin frá því, að þing'ö aðhylltist tillöguna um tak-
mörkun á ákvæðisvaldi þings í fjármálum, en ]iar á móti
réð hún til þess, ,,að öll hin stœrri mál, sem forseti vissi
að lægi fyrir þingi, væri gjörð almenningi kunn nokkrum
tírna fyrir kirkjuþing". Jietta var samþykkt, og því bœtt