Sameiningin - 01.03.1900, Qupperneq 10

6
gæfilega um hönd meö því að lesa þá, bæði einslega og upp-
hátt fyrir öllu fólki hinna ýmsu heimila, nú sérstaklega á
langaföstunni. Einn sálm á dag frá því á laugardagskvöld í
föstuinngang allt fram að páskadegi. Á þann hátt yrði œsku-
lýðrinn handgenginn þessari beztu íslenzku guðsorðabók, sem
til er. Og þar með trygging fengin fyrir því, að píslarminn-
ing Jesú næði sér miklu betr en nú gjörist almennt niðri í
trúarmeðvitund fólks vors og flyttist með endrnýjuðum krafti
frá oss til komandi kynslóða.
Frá kirkjuj>ingi „General Coiincils“.
Eftir séra N. Stgr. Þorláicsson.
III.
Mér var það hugvekja, er eg heyrði dr. Weidner skýra
frá því, hvílíkr fjöldi ungra lúterskra námsmanna stunduðu
nám sitt viö œðri hérlendar menntastofnanir utan lútersku
kirkjunnar, án þess að lúterska kirkjan gjörði eiginlega nokkuð
fyrir þá, til þess þeir lenti ekki út úr ’nenni. Mér fannst það
ætti að vera hverjum ljóst, sem um það hugsaöi, hvaða and-
leg blóðtaka það er fyrir lútersku kirkjuna, ef hún missir hóp-
um saman unga námsfólkiö, er sannarlega œtti að vera og
gæti líka verið hennar bezta blóð.
Eg fór þá að hugsa um námfúsu ungmennin hjá oss og
um það, hvað fyrir þau væri gjört þeirra sjálfra vegna, þjóðar
vorrar vegna og kirkju, svo þau misstist ekki. Fannst mér, að
vér hugsa svo lítið um það, hvað þjóðarlega og kirkjulega
hljóti að liggja fyrir oss alveg eölilega samkvæmt ófrávíkjan-
legu andlegu lögmáli, ef ekkert er gjört. Námsfólkið unga,
sem ætti að vera vort bezta þjóðernislega og kirkjulega blóð,
flyzt út úr kirkjunni og verðr á móti oss, ef mennta-áhrifin,
sem móta þau, eru í þá áttina. það er hreinasta fásinna að
búast við neinu öðru, ekkert annað en íslenzk forlagatrú eða
hjátrú. Nú er sú tilhugsun oss einkar kær, að þjóð vor og
kirkja hér eigi fyrir höndum heillavænlega framtíð. En væri
það þá ekki frámunalega fáránlegt hugsunarleysi, eða annað