Sameiningin - 01.01.1937, Page 4

2
farsældar. Hann óskar þess, af hjarta, að þar sé enginn
undanskilinn; en hann veit einnig, að einn sterkasti þátt-
urinn í þeirri l'arsæld er sannfæringin um það, að “réttlætis-
sólin með græðslu undir vængjum sér,” “skín á öll vor
spor,” að hvar sem vér erum staddir, hver sem lífskjör vor
eru, ef vér aðeins viljum, “mun hönd þín leiða mig og hægri
hönd þín halda mér.”
“Nýtt ár ennþá Guð oss gefur.” Gamla árið er farið.
Mörgum mun finnast að fyrir heiminn í heild hafi það ekki
verið gott ár. Ekki skyggir það á þá blessun, sem Guð vill
gefa; en mennirnir hafa þózt Guði meiri. Guð segir: “Þú
skalt ekki mann deyða.” Sumir mennirnir segja: “Vér
drepuin vægðarlaust alla þá sem eru í vegi fyrir valdi voru.”
Á þessu augnabliki er ekki unt að sjá, hvernig því verður
afstýrt, að allar stórþjóðirnar í Norðurálfunni steypi sér í
blóðuga styrjöld.
Með djúpu þakklæti skal við það kannast, að þannig er
ekki ástandið í þeim löndum sem íslendingar byggja. Þau
lönd eru, auk íslands, Canada, Bandaríkin, og Norðurlönd,
sérstaklega Danmörk. I öllum þessum löndum ríkir friður.
Þær þjóðir vilja ekki styrjöld. Hjá þeim öllum er manns-
lífið trygt og í miklu gildi. Hjá þeim einnig er nú vaxandi
velgengni. Neyð kreppunnar hefir minkað, atvinna orðin
meiri, og margvíslegur iðnaður hefir færst í aukana. í þess-
um löndum eru því bjartari vonir um framtíðina heldur en
hefir átt sér stað nú undanfarin ár.
Vér óskum öllum farsældar á þessu ári; farsældar í at-
vinnu- og eilífðarmálum; en vér lítum svo á, að slíkt geti
ekki átt sér stað nema þar sem er lifandi sannfæring fyrir
návist Guðs. Þess vegna er oss ant um, að allir athugi það
sem stendur í Opinb. 3:20: “Sjá, eg stend við dyrnar og
kný á! Ef einhver heyrir raust mína og lýkur upp dyrunum,
þá mun eg fara inn til hans og neyta kvöldverðar með hon-
um og hann með mér.” Hvílíkur fögnuður!
“Opna glaður hjartans hús,
hýs hinn tigna gestinn fús.
Getur nokkuð glatt þig fremur:
Guð þinn sjálfur til þín kemur?”
Verði þetta ár öllum lýð Guðs-ár.
R. M.