Sameiningin - 01.07.1938, Page 11

105
samlöndum sinum félagslega en öðrum. Það tjáir ekki að
loka augunum i'yrir því að þetta eru breyttar ástæður, sem
gera alt mun erfiðara en áður var. Bætum við þetta erfiðu
árferði, sem alstaðar ríkti um hríð og enn viða. Það lamar
meira vegna þess að nú ríkir almennari óvissa í hugum
manna en alment tíðkaðist á frumbýlingsárunum.
Af löngun til að vera sjálfstæðir eða öðru höfum vér
kosið að standa algerlega út af fyrir okkur, kirkjulega.
Þannig fáum við engan siðferðilegan eða andlegan styrk
vegna meðvitundar um að vera þáttur af stærri heild. Um
leið hefir meðvitund um samhand við kirkju íslands dofnað
og orðið óljósari. Má heita að vera helzt ekki til hjá ung-
um og uppvaxandi kirkjulýð. Leiðir þetta út í andlegt tim-
koinuleysi fyrir mörgum í okkar smáu hópum. Þeir þarfnast
viðfeðmara andlegs heimilis.
Þá er prestsstaðan orðin hjá oss mjög óaðgengileg fyrir
hæfa rnenn ekki einungis eða aðallega vegna þess að þar er
fyrir mörgum þröngur kostur, heldur miklu fremur vegna
hins að svo fá eru embættin að vort litla félag gefur ekki
færi á að mannaskifti geti orðið eðlilega milli sókna þegar
þörf gerist. En nú er krafan almenn i öllum kirkjum að
afarlöng prestsþjónusta á sama stað leggist niður. Fer
gjarnan hjá oss þannig að ef prestur af einhverjum ástæðum
þarf að hreyta til og sleppir prestakalli, er honum um leið
stefnt hurt frá öllum prestskap. Hann fellur ekki inn í neitt,
sem hjá okkur er til, en á hvergi annarstaðar aðgang. Er
það óþægileg tilhugsun fyrir hæla, unga menn, er vilja vígja
lif sitt prestslegu starfi. Þá er heldur ekki í vorri litlu heild
neitt tækifæri til þess að prestur, hvaða hæfileika sem hann
kann að hafa, geti rutt sér til rúms til verulegra áhrifa útávið
í hérlendri kristni. Hann er meir eða minna einangraður og
getur lítið komið við sögu nema i okkar litla hópi. Þetta
gildir ekki um neina aðra menningarstöðu, sem ungir, ís-
lenzkir námsmenn geta gengið inn í hér. 1 þeim öllum eiga
þeir greiðan aðgang að því að geta notið sín á hinu stærra
sviði eftir því sem gálur og gjörfileiki leyfa. Kennimennirnir
einir eru tjóðraðir við hæl í þessu tilliti. Er þannig hlaðið
undir meðalmensku eða minna en meðalmensku fvrir of
þröngt starfsvið og sjóndeildarhring.
Meðan þessu fer fram hjá oss, er við hlið vora annað
islenzkt kirkjufélag er með aðl'engnu fé leitast við að ná fót-
festu hvar sem færi gefst. Meðmælin að jafnaði, að ekkert
verulegt beri á milli. Enda haldið við ýmsum ytri venjum