Sameiningin - 01.12.1919, Side 3

287
lieimur því með öllum rétti getur talið þá stund sína fæð-
ingarstund, þá viljum vér og á þessari huggunar og fagn-
aðarstund gjörvallrar kristninnar, eiga afmæli með end-
urlausnara vorum, og þess vegna íhuga það efni, sem
ekki er ólíklegt að oss kynni að detta í hug við þetta tæki-
færi, það er að segja: % Ijósi kristindómsins að athuga
örlög vor og allra manna. Helga þú hugleiðingar þessar
með þínum anda, Drottinn minn, og vertu oss nálægur í
Jesú nafni.
Hið fyrsta, sem fyrir öllum mlönnum liggur, er fæð-
ing þeirra til hins líkamlega lífsins. Þetta er það atriði
örlaga vorra, sem vér allir höfum gegn um gengið, sá
leyndardómsfulli atburður lífsupphafs vors, sem liggur
fyrir utan alla mannlega eftirgrenslan. En engu að síð-
ur er það næsta eftirtektavert, að líf vort skuli í fyrstu
hefjast á vegum dauðans, það er, að einungis gegn um
dauðans harmkvæli skuli hver og einn af oss mönnunum
fá litið lífsljósið í heimi þessum. Eins og dagsbrúnin
rennur upp af skauti næturinnar og ný tilvera ljóssins
þannig á hverjum morgni fæðist fram af djúpi myrkr-
anna, eins eigum vér allir í því sammerkt hver með öðr-
um, að svífa ósjálfrátt fram úr hinum hulda og ósýnilega
geirni hinnar æðri tilveru hingað inn á vort afmarkaða og
innihikta stundarsvæði, án þess nokkur af oss viti þá í
þennan heim né annan. Það er og öllum kunnugt, að vér
ráðum þá eigi hinum minstu lífsliræringum vorum og er-
um eingöngu háðir annara aðstoð. Vér verðum að eiga
það undir atvikum og annarlegum ástæðum, hver sú móð-
urhönd er, sem fyrst annast líkamslíf vort, hvílíkt það
mannfélag er, sem fæðingin flytur oss inn í, liverjar þær
fýsnir og tilhneigingar ern, sem með aldrinum hljóta rík-
astar að verða í eðli voru, og í einu orði að segja hljótum
vér að láta oss lynda eftir að vér komumst til vits og ára,
þótt oss þá ef til vill finnist, að vér í mörgu tilliti lílvj-
umst leirkerinu, sem smiðurinn setti til vanheiðurs. En
livernig svo sem kjör vorra fyrstu æfistunda liafa verið,
hvort sem þau hafa verið í manna augum aumkunarverð
eða ekki, hvort sem óvinir lífsins hafa tekið til að ásækja
oss jafnvel áður en vér litum lífsljós heims þessa, eins og