Sameiningin - 01.12.1919, Síða 7

291
inn maður, ef hann að eins flytti þig inn í þann syndanna
geim, þar sem alt skyldi aftur eilíflega hverfa fyrir
myrkrum grafarinnar? Hvað væri ást þín til lífsins og
yndi þitt af dásemdum Drottins? hvað væri trygð þín til
ástvina þinna ? hvað væru allir þínir andlegu viðburðir til
dygðar og guðsótta, hvað væri það annað en svikul tæling?
livað væri 1 íf þitt hér í lieimi annað en hin sárgrætilegasta
sjónhverfing! Því eg sé ekki betur, en að hver maður
hefði þá hina fullkomnustu ástæðu til að formæla sínum
fæðingardegi, eigi einungis á hinum svo kölluðu ógæfu-
augnablikum sínum, eins og Joh forðum, lieldur og jafn-
vel þá, þegar alt sýnist hér að leika í lyndi. Að minsta
kosti vildi eg þá, ef svo væri, helzt eiga engan vin, sem
mér væri söknuður að mi'ssa, því skilnaðarstundin við
hann, sem einhvern tíma hlýtur að bera að höndum,
mundi valda mér óbærilegri angistar og hanns, heldur en
þótt eg alla æfi mína yrði að þreyja einmana í slíku
myrkra heimkynni, sem veröldin væri þá. Ó, hve miklu
hetra hefði þá verið, að vera aldrei fæddur, hve miklu
æskilegra, að hafa aldrei vaknað til meðvitundar, en
velkjast hér með þann ófögnuð í hjartanu, sem er algjört
vonleysi um æðri tilveru eftir dauðann. — En á þennan
hátt skoðar þú, kristinn maður, ekki hin ókomnu örlög
])ín. Dauðinn er að vísu hið stórkostlegasta stig æfi
þinnar, sem enn er óstigið, sakir þess hann flytur þig
fram fyrir dómstól hins heilaga og réttláta, en hann er þó
í augum þínum, þú, sem vilt vera Guðs óskabarn, sann-
kallaður sendiboði lífsins, því hann sýnir þér nú þegar í
anda eilífðina í öllum hennar ljóma, það kærleiksband,
sem þar samtengir sálirnar, þann andans unað, sem þar
ríkir um allar aldir, og það guðdómseðli, sem þar er alt í
öllu. Þú sér nú þegar með augum vonarinnar þann sæl-
unnar samastað, sem þér er ætlaður frá upphafi verald-
arinnar, en þú veizt jafnframt, hverjum skilyrðum þú
verður að fullnægja, til þess þú ekki þurfir að fara á mis
við þetta himneska lilutskifti. Þú, guðhrædda, kristna
sál, sem oftast á æfi þinni hefir orðið að kenna á bágind-
um og baráttu, þú, sem fluttur ert inn í fátækt og eymd á
fæðingardegi þínum, og hefir síðan svo iðulega orðið
að sæta aðkasta og alls konar ofsóknum af heiminum, á