Íslendingur - 14.06.1935, Qupperneq 1

ISLENDINGUR
\
XXI. árgangur. I Akureyrí, 14. júní 1Q35. I 24. tölubl.
Síldveiðin.
Söluhorfur væn-
legar, —
Söluhorfur síldarafurða á þessu
sumri eru yfirleitt taldar frekar væn-
legar, af þeim sem þykja þeim mál-
um kunnugit.
Hefir síldarútvegsnefnd nú nýlega
ákveðið fast verðlag á allri ný-
veiddri síld og er það sem hér
segir:
Venjuleg saltsíld kr. 6.50; maga-
dregin síld kr. 7,00; kryddsíld kr.
7,50; hausskorin og slógdregin síld
kr. 8,40; matjessíld kr. 8.50 og flött
síld kr. 15,00 — allt miðað við
tunnu.
Stjórn ríkisverksmiðjanna hefir,
eins og áður hefir verið skýrt frá,
ákveðið að hækka verðið á bræðslu-
síld, og er það ekki vonum fyr.
Verður verðið kr. 4,00—4,50 fyrir
málið, eftir því hvernig samningar
um afhending afla til verksmiðjanna
eru.
Með því verði, sem nú er ákveðið
á bræðslusíld og saltsíld, eru vonir
útgerðarinnar um sæmilega afkomu
nokkuð bjartari en áður, en margur
er skýflókinn, sem úr þeim vonum
getur dregið og þá ekki sízt hin
óeðlilegu höft á sölunni.
Afkoma því nær allrar útgerðar
landsmanna veltur á því, hvemig
til tekst með afla og sölu á kom-
andi síldarvertíð- Farnist þar vel,
getur útgerðin rétt það við, að hún
fleytist áfram. Farnist illa, verður
hinsvegar ekki annað séð, en það
verði rothöggið.
Ganga má út frá því að nokkru
fleiri innlend skip stundi síldveiði í
sumar, en verið hefir tvö undan-
farin sumur — einkum togarar —
og gerir það hinn mikli misbrestur
sem orðið hefir á fiskveiðunum og
sölu þeirra afurða. — Veiði útlend-
inga mun engu minni nú en síð-
asta sumar, allt utan landhelgi —
eða svo á það að vera. Fer veiði
þeirra mikið eftir tíðarfari, en veiði-
magn útlendinganna veldur mestu
um verðlag síldarinnar.
En það sem ög ríður á miklu,
fyrir alla afkomu íslenzku síldar-
útgerðarinnar, er, að síldarútvegs-
nefnd gæti sem mest réttlætis og
varkárni um ráðstafanir sínar. Á
herðum hennar hvílir að mestu á-
byrgðin um það, hvernig tekst til
um sölu síldarinnar að þessu sinni.
Og horfurnar eru þannig, að við
góðu er að búast. En vænlegum
horfum má til ófarnaðar snúa með
óviturlegum ráðstöfunum — og
hefir þjóðin oftar en einu sinn orðið
að súpa seyðið af þeirri mishögun.
Síldveiðar munu nú byrja með
fyrra móti og eru menn hér sem
óðast að útbúa skip sín. Má gera
ráð fyrir að sum fari á veiðar í
byrjun næstu viku, ef aflahorfur og
veðráttufar er hagstætt.
En það eru ekki miklar horfur á
síldarvertíðin ætli að þessu sinni
að færa Akureyri mikla atvinnu,
utan þeim, sem á skipin fara. Bendir
allt til að síldarsöltun muni verða
hér með minnsta móti, þar sem að
flestir útgerðarmenn, sem hér hafa
áður saltað, hafa nú flutt þær oæki-
stöðvar sínar til Hríseyjar eða Siglu-
fjarðar, sakir þess hvað þeir staðir
liggja nær miðunum. — Pað er
innfjarðarveiðin, sem helzt kemur
Akureyri að haldi eða þá ef hrað-
skreiðir togarar legðu hér upp
veiði sína, sem ekki mun standa
til að verði að nokkru ráði.
Væri þess þó full þörf.
Stórtti bátskaðar í
Ólatsfirði.
Um 20 bátar eyði-
leggjast eða verða
fyrir skemdum.
Laust eftir kl. 5 á hvítasunnu-
morgun rak á norðaustan rok með
slyddu í Ólafsfirði. Var þetta með
svo skjótri svipan að innan hálftima
var sjórokið og brimgarðurinn oröið
svo regilegt, að ófært var út í vél-
og trillubáta, er voru þar á legunni.
— Þegar leið á morgunin tók bát-
ana að slíta upp og reka, rákust
þeir þá hver á annan, brotnuðu og
sukku sumir, en aðra rak til lands
og brotnuðu þar. Varð hér af «ægi-
legt tjón, því flestir bátanna voru
óvátryggöir.
bátarnir »Sævaldur« eign Þorvaldar
Friðfinnssonar, »Þór« eign Þorsteins
Þorsteinssonar o. fl. og »Kári» eign
[óns Halldórssonar, var hinn síðast-
nefndi óvátryggður, hinir tveir vá-
tryggðir. Tveir vélbátar »Bergþóra«
og »Bliðfari« urðu fyrir all-miklum
skemdum en ei u viðgeranlegir.
Bergþóra óvátryggð. — 8 trillur
eyðilögðust, þar af aðeins ein vá-
tiyggð, en 5 skemdust, 4 þó lítið.
Auk þess rak 3 trillur sem náðust
óskemdar. Varðskiðið »Óðinn«ernú
kominn á staðinn til þess að bjarga
því setn nokkur tök eru að bjarga
og eign er í.
Eignatjónið, sem bátaeigendurnir,
er mistu báta sína óvátryggða, hafa
hér orðið fyrir, er afskaplegt, sér-
slaklega trillubátaeigendanna, sem
flcstir munu fátækir menn er áttu
ársafkomu sína undir veiði bátanna
komið. Munu þeir enga möguleika
hafa, til að fá sér nýia báta, nema
þeim komi hiálp að, Þá hjálp verða
þeir að fá og það áöur en neyð
heíir sezt að garði hjá þeim.
Er það ríkið, sem hér verður
fyrst og fremst að hlaupa undir
bagga. —
Stetáo Guðmundsson,
óperusöngvari,
söng í Nýja-Bíó annan hvítasunnu-
dag meö aðstoö ungfrú Önnu Péturs
frá Reykjavík.
Stefán Guðmundsson f hlutverki
Cavaradossi i Tosca.
Það mun mörgum enn í fersku
minni, er þessi söngvari kom hingaö
1929 í söngför »Karlakórs Reykja-
söng sínum, og þá sérstaklega með
hinni unaðsfögru rödd. Var því ekki
að undra þótt marga léki forvitni á
að heyrá hann nú, enda var húsið
troðfullt áheyrenda. Stefán hefir, sem
kunnugt er, stundað söngnám í Ítalíu
undanfarandi og haft atvinnu þar
sem óperusöngvari síðustu ár, og
getið sér fyrir það mikið lof, hiá
mestu söngþjóð heimsins, ítölum, en
til þess þarf engar miðlungsraddir
né hæfileika, því Italir eru þjóða
kröfuharðastir um raddir og með-
ferö þeirra. Átti maður því von á
aö heyra á konsert þessum framúr-
skarandi söng og þori 'ég að fullyröa
að þaðan muni enginn hafa farið
vonsvikinn í þeim efnum.
Efnisvalið var mjög gott, ítalskar
og franskar lyriskar ariur, auk nokk-
urra íslenzkra laga, sem öll voru
prýðisvel sungin, svo erfitt er upp á
milli að gera, en þó vil ég einkum
Eftir þeim upplýsingum sem blað-
ið hefir fengið hafa þrír stærri vél-
bátar því nær gereyðilagst, eru það víkur«, þá rúmlega tvítugur að aldri,
og vakti almenna hrifningu með
NÝJA-BIO
Föstudags-, Laugardags- og
Sunnudagskvöld kl. 9:
„Fanney“
Þýzk tal- og hljómmynd í 10
þáttum. Tekin eftir samnefndu
leikriti Marcel Pagnols, Aðal-
hlutverkið leikur:
Emil Jannings.
Myndin gerist í litlu sjávar-
þorpi þar sem Jannings hefir
veitingahúsið »Svarti hvalfisk-
urinn«. Þaö er ástaræfintýr
sonar Jannings og fallegustu
stúlku þorpsins og afleiðingar
þess, sem myndin segir frá
á skemmtilegan og óvenju-
legan hátt, meö snilldarlegum
leik Jannings í aðalhlutv.
Sunnudaginn kl. 5,-
Alþýðusýning. Niðursett verö.
innn.
í síðasta sinn.
geta »M’appari« úr óp, »Martha«
eftir Flotow, »Ah! Non mi ridestar*
úr óp. »Werther« eftir Massenet og
»Taktu sorg mfna« eftir Bj. Þor-
steinsson, sem Stefán söng með þeim
ágætum, að vart veröur betra á
kosið.
Röddin, sem er bjartur lyriskur
tenor, er á öllum sviðum mjúk, þjál,
hljómfögur og afar hljómmikil, eink-
um á hærri tónum. Enda þótt hún
sé búin að fá á sig fullkomna mót-
un af ítölskum áhrifum, verst maður
ekki aö heyra að í henni er sér-
kennilegur blær, sem telja verður
íslenzkan, blæ, sem vekur hjá manni
sömu kendir [eins og sólríkt vor
eftir harðan vetur. — Öll tækni
söngvarans ber á sér einkenni þess
að hann hafi unnið samvizkusamlega
og af miklum dugnaði hjá ágætustu
kennurum, og ef hann heldur svona
áfram á listabraut sinni, mun þess
ekki langt að bfða að hann komist í
fremstu röö lyriskra tenora hér í
álfu, og þar nieð opin leið aö óperu-
húsum allra hinna stærri menningar-
þjóöa.
Þá er ótalinn einn höfuðkostur
Stefáns sem söngvara, og þaö er
hin næma túlkunargáfa hans. Hann
lifir sig inn í hlutverk sfn, hugsar
þau og mótar á þann hátt, að allt
speglast í röddinni, allt verður un-
aðslegur söngur — músik — en það
er eitt af aðalmerkjum söngvara,
sem eru sannir listamenn í þess orðs