Leifur - 09.04.1885, Blaðsíða 3

1?!>
með umbúnum rúmum, ef greiðasali býr 1 bæ,
en ef hann bvr út á lautli, verður hanu að hafa
3 svefuherbergi með uppbúnnm rúmuui. Einu-
ig parf hanu að hafa liesthús og íbður fytir ö
hesta. auk peirra er hann kann að eiga sjálíur.
{>að er einnig til tekið í frumvarpinu, að
sje i einhverjum bæ eða byggðarlagi ekki leyft
að seija vin, pá skuli atkvæði ráða; fáist prlr
fimmtu hlutar atkvæða, sem sje á móti víusöl-
unni, pá er pað álitið gildaudi, og má stjórnin
ekki selja leyfisbrjefiD I pvi bvggðailagi eða peim
bæ.
— þó blöðin sje daglega svo full að út af llói
með frjettir af rauðskiona-uppreistinni f Sas.kat-
chewan-dalnum, pá er pó ekkert nýtt að frjetta
pnðan, sem ekki er lieldur von til, par eð
hraðfrjettapræðirnir eru höggnir sundur einhvers
staðar norðvestur frá, svo frjettirnar, sem paðan
lást. eru allt lausafregnir tekuar eptir ýrhsum
kynblendinguin, sjerstaklega sem paðan koma.
Af pessu leiðiv, að pó dagbloðin komi út íjórutn
til fimm siurunn á dag, hvert eitt, pá eru pau
cun pá að jóðla hina stíniu tuggu, er pau byrj-
uðu á fyrir 10 dögum síðau; að eius iiihfjör
lega breytt við liverja útgáfu.
Eptirmeira eun viku bið i Qu’Appellc, eru
nú hermeunirnir frá Winnipeg, ”The 90th Bat-
taliou”, og stórskotaliðið komið af stað norðvestur
eptir; fengu peir fararleyfi á nránudagsmorgun*
iiiii hinn 6. p. m. Vrai pví feginsamlega tekið,
pvi allir voru orðnir preytlir að biða, euda
voru allir tilbúnir að lieíja gönguna kl. 7 um
morguniuu, og fór pá hin fyrsta fylking af stað.
Alls eru par um 300 pftr iiesta, scrn verða fót-
gönguliðinu samferða. og getur pað pví hvllt
sig annað slagið. Nöfn áfa'ngastaða herliðsins.
og vegaleugd milli peirra, ’eru sem fylgir:
1. íVú Qu’Appelle Stiition tii Fort Qu’Appeile 20 miltir
— Fort Qu’Appelle — lloughton ‘H;ý —
3. — lloagliton — Touchwood 'W ;
4 — Touchwood -- liedson 20 —
r, — Betií-on -- Salt Plnins 20 —
G. — Salt Plaina — Wise 21 k. —
7, — Wiae -- Ilumboldt 21 ■: —
•8. — Humboldt ... Melgund 17
9. — Melgnnd Hoodoo 17
10. -- Hoodoo — IVLiddleton 13 —
11. - Middleton Bntoehe’s CrosBÍng 1S —_
12. -- Batocbu's Crosftiug -- Cameron’a 23 —
13. - CameroiPa -- Prince Albert 'Ai —
Talau framan við uöfuiti bendir á fjölda
vislaforða og hergagna vöruhúsa fram ineð veu
iuuni. eru pau alls 14 að tölu, Prinee Albert
er hinn 14. áfangastaður fyrir herlið og vi»tir.
Vörnflutningsmönnum er raðað þauuig uiður á
nrilli áfangastaðanna: að pegar einn kemur að
með hiaðinu vagn, er auuar búinn að losa sinu
vagn og er að fara af stað aptur. þauuig mæt-
ast lestirnar allt af á leiðinui og myuda eiua
óslitna keðju frá eiuum stað til annars. {>að ei
gjört ráð fyrir að skeð geti, að hætt verði við
að fara yfir Saskatchewanárkvlslina syðri áferju-
staðnum við Batoche's Crossitig, eu farið vestur
frá Ilumboldt og vfir ána hjí Clarks Crossitig,
sem er á að gizka 35 mllur suður frá Batoehe’s
Crossing. Ef svo verður gjört, verður leiðín
uukkuð lengri en aptur á rnóti er brautiu bctri
sljettlendi meira, tniuiii skógarrunnar fyrir rauð-
skiuua að dyljast i, og ekki eirts mikil von á
lyrirsátri á pessari leið. Vrið áua verður að lik
induni nokkur töf, pví par eru allar ferjur ónýt-
ar, par pær 'voru eign rauðskinna, svo nú verður
að flytja efni 1 nýjar ferjur og smíða piar pegar
par kemur.
Nú er ráðgjört aö minuka verk hestanna
með pvf, að taka gufuhátana, scm gauga á
sumrum epiir Saskatehewau-áuni og flytja voi •
iiinar a peim til Priuoe Vlbert. Er niælt að á
Iveimar sólarhringum megi fara l’rá járnhraut-
iuui við Medicine Hat til Prinee Albert, og sje
svo, sýnist pað vera kostuaðarminua og uin leið
fljótlegra að ílytja ekki einungis vörurnar held-
ur ;eintiig mennina sjáll'a á gufubátum, Einuig
er sjigt. að nú sjo verið að undirbúa bátana fyiir
fyrs'tu ferðina, og ef húu heppnast vel, mun eitt
Irraðaf hermöunum að austati sem emi eiu ekki
koamir, verða seudir pá leið, enda uiuu belra að
liafa vörð á bátuuum, pvl áibakkaruir eru víða ■
skógi vaxuir, og geta rauðskiunar par uuiiiö bin-
unuin mikið mein, pó peir geti ckki söklu
peim eöa brotið pá, seui pó ér ekki hægt að '
taka lyrir. ef pað er satt sem sagt er, aö Riel
hafi fallbyssur.
Nú eiu lierflokkarnir að austan faruir að
koma. A laugardagskvöldið 4. p. m. kom hinu
fyrsti hóptir; í lionum vom að eins 10 menu.
Dagiuu eptir komu 180. Voru pessir hópar af
stórskotaliðinu í Kingston og Quebee, og luifðu
uieðferðar fallbyssur og allt er peim til heyrir.
KJ. lá á priðjudagsnóttina kom liiuu priðji
lierflokkur, ssm tilheyrði fótgönguliðinu i Tor-
onto, voru pað 365 menn, Enu pá eru á leið-
inni að austan um 800 manna, sem er vou á
að komi til Wiunipeg 1 pessari viku.
Stórskotaliðið, sem kom hiugað um helgina,
lór ailt vestur í eiuu á páskadagskvöldið og kom
til Qu'App> lle á niánudagsmorguninn stuttu eptir
að flokkarnir af Wiunipeg hcrmöuuuuum fóru af
stað, Viðstaöa par vevður Jliil sem engin,
heldur lialdið á stað svo fljótt sem mögulegt er,
euda veitir ekki at', pvf ekki er að vita hvernig
bæjarbúum 1 Battleford og Priuce Albertliður.
Síðustu fregnir fiá fyrnefndum bæ (sem er ná-
lægt 100 milur suðvestur frá Prince Albert)
segja hami I liöndum rauðskinna, en allt fólkið
flúið 1 virkisbróf, sem er I bænum, eu liversu
lengi pað heldur pað út er óvist.
Stjórnin hefir keypt nokkrar fallbyssur að
Bandarikjastjórn, eru pær nefndar ((Gatling
Guns”, og má skjóta 100 skotum úr peirn á
hverri mlnútu. Margir futða sig á livað mikið
er sent vestur aí stórskotaliði, par eð ekki er
væntanlegt að rauðskinnar fylki liði eins og
Norðurálfumenn gjóra, heldur eru á við og dreif
hringinn í kring, og skjóta pegar hina varir síz.t.
En pað má ætla að fallbyssurnar sje ætlaðar tii
að verja bæina norðvestur frá, pó ópartlega
mikið sýuist veia komið af peirn.
Hiuar tvær Battalions, sem myndaðar voru
hjer 1 bænum siðan hermenuirnir fóru vestur,
eru viö að æfa sig á hverjum degi, og fara vest
ur innan fárra daga að sagt er. í pessum fylk-
ingum verða alls um 1000 memi og ern margir
af ílokkunum úr ýmsum bæjum i Manitoba.
Fyriranuari pessari Battalion neöur Col. Scott,
einn af pingmönnunum á sambBudspingiuu, fyr-
ir hinni ræður Col. Osborne Smith; i peimmunu
vera 5—6 íslendingar.
Giuseppe.
Kvtt hcfir
E. Jóhannsson-
(Framhald).
Nú liðu svo tveir mánuðir
að jeg varð ekki
var \ið Giuseppe; ekkí sá jeg heldurfrúna á í
pessum tiuia. Eiuudagv _^ jeg var á rciki um
bæiun, sá jeg dreng nokkurn, som kom til min
ogfylgdi mjer eptir uin stund, og var eius og
hauu vildi spyrja mig einhvers, en kæmi sjer
ekki að pvi. Jeg talaði pvl til haus að fyrra
bragði, spurði hanu mig pa að nafui, og er
jeg sagði houum pað, iiresstist iianu mikið og
sagði tnjer að jeg væri eiumitt maðurinu, sem
Signor Vetrano óskaði eptir að finua svo fljótt
sem hægt væri; spurði hann mig pvi, hvort jeg
vildi verða við bœn lians, og er jrg kvað já
við pví, sagði hann mjer númerið á liúsi pví er
hann væri i. og var pað hið sama, sem öku-
mauuiimm var vísað á forðiun. pegar jeg nálg-
aðist liúsið, kom húsráðandinn hlaupaudi á
mótimjer og kallaði upp: (_Guðisje lof að pú
koinst, hinn ungi ináiari er alltaf að spyrja cptir
pjer.”
’llvað gengur að honum'? spurði jeg felints-
fullur, „Ilanu er að degja”, var svarið. það
var cins og jeg væri lostinn prumu pegar jeg
hevrfi petta svar. Jeg spurði ekki að meiru.
heldur hntðaði mjer iim i húsið og upp stigaun
á eptir Iiú'bóndauum, sem ekki uam staðar fyr
euu viö rúmsstokk vinar ntfns. Sá jeg pá að mjer
hafði veiið si>gt rjetl frá, pvl svipur haussýndi
berlega að lijervistardagar haus voru taldir.
Lækniuu sat við rútnið og sujcii jeg mjer Ul
hansog sputði hanu i lágum hljóðuui hvað gengi
aö sjúkiiugnum, sagði hauu mjer pá aö hann
hefði ft-ngiö sur af sverði, og pað væri ólækn-
andi,
Giuseppe, sem hingað til haíði legið mcð
apturiukt augu, leit nú tipp og sagði til lækids-
iuv: (tþú helir nú gjort allt pað fyrir mig, sem
i plnu valdi stendur, og er jeg pjer mjög pakk-
látur, en nú parl'jcg pín ekki kngtir við, pví
nú á jeg ekki annað c-ptir enn tala við mimi
ganila vin, sem parna stendur, |>au fáu atieiia-
blik, sem jeg á eptir ólifað, ciu mjer dýrmæt,
ogjeg vil pví biðja pig að sjá um að jeg hati
næði meðau jeg tala við fornvin minn”.
Læknirinu gekk út, en jeg tók mjcr sæti
við höfðaiag viuar inins og tók um hina hold-
grömm hendi hans. sem lá ofan á klæðunum, og
ijek pá gleðibios uin varir hans, cr i:'g ~_vudi
honurn petta lítilfjörloga viuáttumerki. Eptir
að hauu um liríð hafði legið pegjandi moð apt-
urlukt augu, reisti hann sig litið eitt npp og
tók svo til máls: ((Síðan jeg sá pig seiua-'t. minn
kæri kennifaðir, hefir endurminningin um ópakk-
læti mitt truílað mig práfaldlega, og pað vr
einungis kjarkleysi mitt, sem aptraði mjer frá að
heimsækja pig og biðja pig um fvrirgefning, |>i>r
á ofan bættist og__, lijelt hann áfram eptir litla
pögu”, að jeg lieíi naumast veiiö með sjált'um
mjer um undauíáriiin tíma. Jeg hefi niikið að
segja pjer, en jeg vil biðja pig að gæta pess, að
jcg tala við pig sem vin minn, en ckki skiipta-
föður, pví sa tími getur komið, aö betra verði
fyrir okkur báöa að pú opinberir sögu mlua,
en tali jeg við pig eins og skriptaföður minn, pá
ersaga mfu orðin að pví leyndarmáli, seui ekki
má opinbert vcrða. það er nauðsynlegt að jeg
segi pjer allt afdráttailaust, pvi pegar pú heyrir
hlevpidóma heimsins, heyrir mjer og nafni míuu
álasað, pá getur pú verið sannfærður um, að
hvað miklu leyti jeg ersekur.
]>ó nú sje liðrn'r 2 mánuðir síðau miðsveíiar-
gleðin endaði, mau jeg svo glöggt eptir i'.llu ev
pá fór fram, eins og pað heföi verið I gæidag.
þegar sóliu var runnin til viðar og húma tók,
eptir hiim fyrsta dag gleðiuuar, sat jeg einmana
1 minu hrörlega hreysi og iijelt höndunum fyrir
eyru mjer, svo jeg heyrði ekki eius glögg't gleði
ópiu og sköllin, sem bárust upp til mlu ueðati
af götunum, sent voru fullar af fóiki. Jeg haföi
eytt miuum síðasta peuing, en liafði ckkert að
vinna og enga voti um að ('á vinuu ftamvegis.
þó vorið væri komið, voru næturnar enn þá
kaldar; prátt fyrir paö hafði jeg ueyðst til að
selja rúmábreiður mínar til að geta fengið mjer
málsverð, eu uú voru peir peuiugar faruir, og
peuuandag haföi hvorki purrt nje votl komið inn
fvrir miuar vaiir, Um daginn hafði jcg gjöit
tvær atrenrnir til að finua viðskiptavin uiitni, er
átti lijá mjer mynd, sem jeg bafði mftlað fytii'
liann eptir atniari niynd, eu liBiin var ekki
heima i livorugt skiptið, og varð jcg pvl að
fara svo búinu, htingraður og klæðlaus, eu mynd
in iá eun pá á málaratrönuni mfmim eins og jeg
skyidi við hatia. þanuig leið tíminu. Em göt-
una fór hver lýlkingin á fætur annari af ulað-
iyndum grímumötmum. og etitir pví sem lengra
leið á kvöldið, fór háreystin og bljóðíáu-adátfui-
inn vaxandi. |>essi cudalattsi glautnur Itindraði
mig frá að sofa, og pannig gleyraa hörmum min-
um um stuudarsakir. llugur miuu hvufiaði
víða, og kom par að um siðir, að mjer datt i
hug að enda pessar pjáningar minar með að
íleygja mjer i Arnofijótið; jeg var að velta
pessu fyrir mjer á ýmsat lutidir og sá tkki ann-
að ráð vænna, og áðtir enn jeg vissi vel sjalfur,
var jeg kominn á st.að ofan stigaun. Hiðsvaia
kvöldlopt hressti migpegar jeg kom útá götnna,
eti ekki datt. mjer saml 1 liu^ að hætta viú át'orm
mitt, heJdur tók jcg til itö hlaupa og stofmli til