Nýi tíminn - 01.05.1934, Qupperneq 2

2
NÝI TÍMINN
Y egavinntikaiipið
og
Alþýðusambandið.
ur hefir hann. Með þeim á
hann að horga nauðsynjar handa
13 mauns, halda við hústofnin-
um og búslóð allri, greiða op-
inber gjöld o. s. frv.
Leiguliði, sem þarf að greiða
100 kr. í afgjald eftir jörð sína,
á 35 ær og 1 lcú, hefir 5 manns
í heimili, fær 46% eftirgjöf
lausra skulda. En árlegir vextir
og afborganir þeirra skulda eru
80 kr. Augljóst er, hvernig hann
stendur að vígi með að greiða
það, ásamt 100 kr. afgjaldi.
Þetta eru aðeins dæmi, en
öll úr sama hreppi í blómlegu
héraði. Þannig eru þau mý-
mörg víðsvegar um allt land.
Undanfarin ár hafa fátækari
bændur dregið fram lífið með
því að fá lán alstaðar þar, sem
lán hefir verið liægt að fá.
Þegar allar þær leiðir voru lok-
aðar og lánstraust þorrið1, þá
var ekki um annað að gera en
að ganga á bústofninn og nú
er liann víða kominn niður í
það, að hann' veitir varla nauð-
synlegt kjöt og mjólk í heim-
ilið. En bændur með 30—40
ær eru knúðir til að gang-
ast undir skuldbindingar við
Kreppulánasjóð, sem öllum að-
ilum er augljóst mál, að þeir
geta aldrei staðið við. — En
þeir eru neyddir, annars er
gengið að þeim. En þannig er
hægt að pína þá, af því að þeir
standa einangraðir, hver í sínu
lagi.
Nú verða þessir smábændur,
sem enga úrlausn hafa fengið
eða »hjáip« á borð við þau
dæmi, sem hér hafa verið dreg-
in fram, að gera öflug samtök
sín á milli og í krafti þeirra
samtaka að neita greiðslu allra
skulda og hindra, að þær verði
innheimtar með valdi.
Það er eina kreppuhjálpin,
sem þeir geta vænst í skulda-
máiununi.
Kratabroddarnir hæla sér
mjög í Alþýðublaðinu þessa
dagana yfir hinum miklu
»sigrum« sínum í vinnudeilun-
um á Blönduósi og Sauðár-
króki; En þeir geta þess ekki,
að í hvorugri deilunni náðist
fullur sigur, sem þó var hægð-
arleikur fyrir Alþýðusambandið
að ná, og ekki heldur hins, að
Jieir slitu þessar vinnudeilur úr
sambandi við aðrar vinnudeil-
ur, sem fyrir iiggja og yíir
standa í þessum héruðum og
um landið allt — baráttuna um
vegavinnukaupið. Ef lausn þess-
arar tvöföldu deilu verkalýðs-
ins í þessum héruðum hefði
verið stillt þannig af hálfu Al-
Jiýðusambandsins, að nota deil-
una. um skipavinnukaupið til
þess að leysa vegavinnudeiluna,
má fullyrða það, að hvorttveggja
væri nú leyst með fullum sigri
verkalýðsins. Jafnframt þessum
aðgerðum í málum vegavinnu-
manna um Húnaþing og Skaga-
fjörð, telur Alþýðusamhandið
sig eiga í harðri deilu við rík-
isstjórnina um vegavinnukaupið
aimennt. Aðalinntakið í þessari
»deilu« af þess hálfu er það,
að hanna flutniug á efni og
verkfærum til vega og brúa-
gerða út um land.
Til hvers leiða þessar að-
gerðir? í fyrsta lagi til þess að
hindra verkamenn frá Jiví, að
taka upp baráttuna sjálfir.
1. öðru lagi gefa Jiær
ríkisstjórninni átyllu til þess,
að hætta við ýmsar verk-
legar framkvæmdir, þar eð ekki
fæst flutningur á efni til þeirra,
1 stað þess að demba á verk-
falli, þegar efnið er komið á
staðinn og allt undirbúið til
vinnunnar eða hún hafin. Hér
er sömu aðferðinni heitt — að-
ferð, sem aðeins leiðir til þess,
að einangra baráttu vegavinnu-
manna fyrir hækkuðu kaupi.
Hvers vegna beitir Alþýðusam-
baudið þessari aðferð — aðferð,
sem ekki felur í sér sigur, held-
ur fyrirfram ákveðimi ósigur?
Aðeins fyrir þá sölt, að Jiað vill
ekki sigur í þessari deilu. Það
óttast, að stéítabaráttan í mynd
kaupgjaldsbaráttunnar muni þá
eignast öflugri fótfestu í sveit-
inni. Og þeir vita það ennfrem-
ur, kratabroddarnir í Aljiýðu-
samhandinu, að verkamenn og
einyrkjar í sveitum landsins
eru óþægilega róttækir og al-
vörugefnir baráttumenn i’yrir
sínum hag til þess að vera
tryggir fylgismenn við svo Iiitl-
ingasjúkar auðvaldsdulur sein
þeir eru.
Þessar aðfarir Alþýðusam-
handsins sanna aðcins Jiað, sem
við Kommúnistar og aðrir rót-
tækir verkamenn höfum lialdið
fram frá upphafi, að Jiað væri
fyrirfram ákveðið í því að svíkja
og að Jiátttaka Jiess væri því
aðeins til þess, að skipuleggja
ósigur verkamanna í Jiessum
málum.
Sýslunefndirnar, sem hafa
umráð sýsluvegasjóðanna, eru
líka iárnar að sjá, hverju fram
vindur. Þær hafa vcrið hljóðar
og kvíðandi allt til hinna síð-
ustu daga. En nú rísa Jiær upp
hver um aðra þvera og gera
kröfu um, að kaupið verði 60
—65 aurar á tímann og jafnvel