Útvarpstíðindi - 02.03.1942, Blaðsíða 6

Ágúst Stríndberg:
Það er ekki nóg
Frú Brie á matsöluhús í Passy. Hún
er ekkja, fjörutíu og átta ára gömul, og
á þrjá sonu. Einn þeirra er tuttugu og
átta ára, kvæntur. Annar tuttugu og
sex ára, einnig kvæntur. Sá þriðji er
tuttugu og fjögra ára, ókvæntur og er
listamaður. Maður frú Brie var læknir
og dó með sæmd fyrir tveimur árum.
Hún hefur svolítil eftirlaun, sem
hún gæti lifað á ein, en sonurinn, sem
er málari, þarf vinnustofu, liti, mál-
aradúka og fyrirmyndir. Þessvegna
selur hún fæði. En hún gerir það líka
vegna þess, að hún vill sjá fólk í kring-
um sig.
Eldri synirnir koma aldrei heim.
Tengdadæturnar hafa skilið þá frá
móður þeirra. Hún hefur alltaf lifað
fyrir börnin og ekki átt nein önnur á-
hugamál. Nú eru þau farin, nema sá
yngsti, og ekki er hann oft heima held-
ur. Hún getur Iifað enn tuttugu — þrjá-
tíu ár, en hún getur engum helgað líf
stt og er því óvön, að lifa fyrir sjálfa
sig. Móðurumhyggjan er henni með-
fædd.
Listamaðurinn, Charles, hefur þurft
mjög á peningum hennar að halda
þetta vor. Nú er hann fullnuma og
verður að vekja á sér eftirtekt. Til þess
þarf líka fé.
Einu sinni kemur Charles heim til
morgunverðar' Hann er gulgrár í and-
liti, dökkur kringum augun og andar-
dráttur hans er fúll.
,,Hvar varstu í gær, Charles minn ?“
Agúst Strindberg.
spyr móðir hans og réttir honum ost-
inn.
..Skiptir það þig nokkru ?“ svarar
hann og þefar af ostinum. ,,Svona ost
bragða ég ekki“.
,,Eg keypti þennan ágætis ost ein-
mitt þín vegna“, segir móðirin.
,,Skiptu þér sem minnst af mér, þú
gerir út af við mig“, segir sonurinn.
,,Eg fer að heiman, ef þú heldur svona
áfram !“
Móðirin snýr sér að ungri konu, sem
situr við borðið með tvo litla drengi
við hlið sér.
,,Það er gaman að eiga börn, skal
ég segja yður. Tveir drengir mínir eru
alfarnir að heiman. Ég á bara þennan
eftir. Er hann ekki vænn við mömmu
sína ?“
202
ÚTVARPSTÍÐINDI