Jazzblaðið - 01.09.1952, Blaðsíða 10

>
Svavar Gests segir frá
kynnum sínum af
JAZZI í LONDON
Jazzklúbbar
Við höfum haft sáralítil kynni af ensk-
um jazzi og einhvernvegin höfum við stað-
ið í þeirri trú, að í Englandi væri ekki
hægt að finna jazzleikara er stæðust hinum
amerísku snillingum shúning. Enskur jazz
hefur átt örðugt uppdráttar og það er ekki
fyrr en síðustu árin, að komið hafa fram
í Englandi jazzleikarar á heimsmælikvarða.
Tækifærin til að leika jazz eru miklu
færri en í Bandaríkjunum. Danshljómsveit-
irnar eru miklu færri og skemmtanalífið
með allt öðrum hætti en í Bandaríkjunum.
Einu tækifærin sem enskir jazzleikarar
fá til að leiða saman hesta sína eru í hinum
svokölluðu jazzklúbbum, sem eru með allt
öðru sniði en næturklúbbar þeir í Banda-
ríkjunum þar sem jazz er leikinn. Þessir
ensku jazzklúbbar eru miklu líkari félags-
heimilum, menn þurfa að vera meðlimir í
klúbbnum til að fá aðgang, en gestir geta
að sjálfsögðu keypt sig inn fyrir heldur
hærra gjald heldur en meðlimur ber að
greiða. Klúbbar þessir, sem eru flestir
hverjir í miður góðum húsakynnum, eru
ekki opnir nema þrjú kvöld vikunnar, sumir
aðeins eitt kvöld. í London eru þeir nokkuð
margir og heitir sá kunnasti þeirra
Studio 51
Þar má jafnan finna fremstu jazzleik-
ara landsins, og þá aðeins þá, er leika nú-
tíma jazz. Fyrir velvilja blaðamanns við
músikblaðið Musical Express, sem einnig
var kynnir Studio 51, Tony Hall gafst mér
tækifæri til að koma í Studoi 51 hve-
nær sem mér þóknaðist. Ég notaði mér
þetta og kom þar eins oft og tækifæri
gafst. Þarna gat að heyra marga skínandi
jazzleikara. Ber þar fyrst og fremst að
nefna tenór-saxófónleikarann Tommy
Whittle, sem að lék í nærri fimm ár sem
aðal-einleikari í hinni kunnu hljómsveit
Ted Heath. Tommy er nútíma jazzleikari,
en beint ekki af hinum svonefnda „Cool“-
skóla eins og Ronnie Scott, tónn hans er
talsvert grófari og sólóar öðruvísi, en engu
að síður er Tommy afbrags einleikari og
síðan hann hætti hjá Ted Heath og helgaði
sig jazzleik algjörlega þá hafa margir látið
í ljós þá skoðun, að hann sé fullt eins góður
og sjálfur meistari ensks nútíma-jazz
Ronnie Scott. Aðrir blásturshljóðfæraleik-
arar, sem einnig léku á Studio 51 voru
um skeið blásararnir úr hljómsveit Johnny
Dankworth, þ.e.a.s. þann tíma sem Johnny
var í sumarfríi í Frakklandi. Menn þessir
voru Don Rendall á tenór-saxófón, þriðji
æðsti prestur tenór-saxófónsins í Englandi.
Eitt kvöldið léku þeir allir saman Ronnie,
Tommy og Don og sögðu músikblöðin á eft-
ir, að það hefði verið eitt viðburðaríkasta
kvöld í ensku jazzlífi. Leikur Don er ósvip
aður leik þeirra Ronnie og Tommy. Hann
leikur af meiri krafti og stundum finnst
manni öllu skemmtilegra að hlusta á hann
en hina tvo, en einhvernveginn er það svo,
að tækni hans og hugmyndir fá engu á-
orkað þegar Tommy og Ronnie eru annars-
vegar. Eddie Harvey er trombónleikari
Dankwort hljómsveitarinnar. Leikur hans
fannst mér ekkert sérstakur, enda er það
svo, að góðir trombónleikarar eru fáir í
Englandi.
10 jazdLSií