Prentarinn - 01.04.1910, Side 3

prentarinn
11
Hann er einn af stofnenduni Prentara-
félagsins og liefur unnið mikið í þarfir þess,
sérstaklega Sjúkrasjóðsins. Arið 1897 sat
liann i stjórn Prentarafélagsins, en varð
gjaldkeri Sjúkrasjóðsins árið 1898, formaður
hans 1899 og liefur nú í 10 ár gengt því starfl,
og sýnir það ljóst hve mikils trausts hann
nýtur í félaginu.
E. H.
HEILSUBÓT.
Þegar líður að sumri liugsa tlestir sér
til hreyfings livað útiveru snertir. Allir vilja
nota sem hest ljósið og ylinn, sem það færir
okkur, og anda að sér hreinu lofti og ilm
jarðargróðans. Vegna þess er það keppi-
kefli flestra, að komast eitthvað burtu úr
bænum þá daga, sem ekki er verið við vinnu.
En eg þarf ekki að lýsa því, hve mikl-
um erfiðleikum það er bundið og kostnaðar-
samt, meðan engin flutningatæki eru til önn-
ur en leigulirossin. Og sunnudagaútreiðar
eru oft heilsutjón, en ekki heilsubót.
Við verðum því að reyna aðra leið, því
áríðandi er að við notum sólina og sumarið
sem allra best; og geri eg þó ráð fyrir, að
allir prentarar noli frístundir sinar sér til
heilsubótar eftir föngum, þær sem afgangs
eru búsáhyggjum.
En vér þörfnumst meira.
Til þess að bæta það heilsutjón, sem
inniveran og kyrstaðan liefir í för með sér,
þurfum við að geta brugðið okkur i sveit
svo sem liálísmánaðartima á hverju sumir.
Par sem nú hvorki efni né aðrar ástæður
leyfa oss þetta, vil eg beina því til félags-
manna, hvort ekki væri rej'nandi að fá svo
sem 3 daga sumarleyfi, og geng að því vísu,
að prentsmiðjueigendur mundu veita það
með mikilli ánægju, þar sem liér er um að
teíla heilsubót og Iifslenging starfsmanna
þeirra. Og ekki þyrltu nema 1—2 menn að
vera burtu i senn.
Eigi þetta að gela komist i framkvæmd,
þurfum vér nú þegar að byrja á að safna i
ferðasjóöinn, því kaupmissir og kostnaður
yrði okkur annars tilfinnanlegur.
Hugsið um þetta góðir félagar, og leggið
liönd á plóginn. — Stofnið ferðasjóð hið
bráðasta.
Ag. Júsefsson.
FÉLAGSMINNI.
SUNGIÐ Á AFMÆLISHÁTÍÐ FÉI.AGSINS 9. APR. 1910.
Dauft var í lieimi og dimt yfir lýð,
er dulið var þjóðum að prenta;
og liugsjúkir allmargir háðu þá stríð,
er hugðu að brjótast til menta,
því bækurnar eign voru auðugra þá,
er alls enginn kostur var snauðum að sjá.
Langur var tíminn, sem lá eins og nótt
á lýði í vanþekking bundinn,
og ósk var það margra að eldaði skjótt
og yrðu þá ráð við því fundin
að menningin skipaði mætari sess,
svo mannkynsins sál yrði lifandi’ og hress.
Og óskirnar rætast og upp finnast ráð,
er andlegri rnent kom að liði,
og frækornin dafna, er fyrrum var sáð
og frjóvgast á verklegu sviði;
því nú fæðist heiminum saxneskur sveinn,
er sá, hvar i veginum fyrir lá steinn.
Oss Gutenberg verður æ fyrirmynd frið,
þótt framför i iðninni dafni,
hann leiddi úr villunni vesalan lýð
og vísaði’ á land tyrir stafni.
Og .sú verður umbreyting óðar en leið,
að óruddur vegur varð þjóðgata breið.
Og menningin ruddi sér freklega fram;
liún íærðist til átthaga vorra,
og sérhvert það land, er liún sigraði’ og nam
i Sólmánuð umbreytti Porra.
Og hér fór að vonurn, er sólgyðjan sveif,
að sígræna blaðskúfa’ í för hennar dreif.
Hér skamt miðar framförum iðninni i,
þótt aldirnar liveríi með hraða,
en þá kemur hreyfing i hugsjón á ný
og hjálpráð til samvinnu’ að laða, —
þvi nú myndar félag vor stórhuga stétt,
er stundar að vernda hvers cinstaklings rétt.