Prentarinn - 01.09.1953, Qupperneq 4

Suma hefi ég heyrt halda því fram, að ekkert
væri að læra af Dönum, en það er heimska og
þekkingarleysi að halda því fram, því að íslenzkir
prentarar gætu lært margt af hinum dönsku stéttar-
bræðrum sínum, ekki sízt hvað félagsmál snertir.
I hinum ýmislegu prentsmiðjum eru félög,
„klúbbar", eða sjóðir, sem gera ýmislegt gagn, til
dæmis sjúkrasjóðir. Þar sem ég vinn, höfum við tvo
slíka sjóði og greiðum kr. 1,80 á viku í báða sjóð-
ina, en fáum úr þeim báðum kr. 9,50 á dag í
veikindum í 27 vikur, og annar þeirra tryggir að
au'ki greftrunarkostnað, kr. 350,00. Við höfum á
þennan hátt að öllu samanlögðu, með því, sem
prentarafélagið veitir, um kr. 200,00 á viku í
veikindastyrk, og nokkrir hafa enn meira, með
öðrum orðum fast að því vikulaun í 27 vikur, þ. e.
eftir fyrstu veikinda-vikuna, því að prentsmiðju-
eigendur greiða 9 kr. á viku eftir einnar viku
veikindi. Þeirra styrkur nær líka yfir 27 vikna
tímabil. Þetta getur vinur minn Olafur Sveinsson
athugað í sambandi við skrif sitt í Prentaranum,
þ. e. samanber Tímann, því að Prentarann hefir
mér ekki auðnazt að sjá enn þá, þótt vinur minn
Hallbjörn, ritstjóri, telji það sjálfsagt í bréfi til
mín, að ég hafi fengið hann, en drjúgir eru Islands
álar — að minnsta kosti fyrir Prentarann að ná til
mín.
Eg skal ekki þreyta ykkur meira að þessu sinni,
en þið sjáið á þessu, að þið getið ýmislegt lært af
dönskum prenturum. Ég skal við tækifæri segja
ykkur ýmislegt annað smávegis.
Svo ber ég ykkur öllum kæra kveðju mína og
vona, að skógurinn í lundi ykkar í Laugardal vaxi
fljótt og vel og veiti ykkur margar ánægju- og
gleði-stundir.
Með beztu kveðju!
Kaupmannahöfn, 18. september 1953.
Þorfinnur Kristjánsson.
Skrifstofct Hins íslenzka prentarafélags
er opin svo sem að undanförnu þriðjudaga og
fimmtudaga kl. 8—11 síðdegis vegna starfsemi á
vegum skemmtinefndar, spilamennsku („Bridge")
og því um líks.
Kauplag breytist ekki
1. september til 30. nóvember þ. á. í þetta skipti,
þar eð verðlagsvísitala hefir eigi breytzt til nægi-
legs munar frá 1. marz.
Alþjóðabandalag bókiðnaðarmanna.
Talsvert er nú liðið á fimmta ár, síðan Alþjóða-
bandalag bókiðnaðarmanna var stofnað með sam-
einingu þriggja Alþjóðasambanda prentara, bók-
bindara og steinprentara 10.—13. maí árið 1949.
Stóðu að þv! 31 landssamband með samtals 482 686
félagsmönnum, eins og áður hefir verið skýrt frá
í Prentaranum.
A þessum umliðnu fjórum árum hefir bandalagið
einkum lagt stund á að treysta samtökin og leggja
grundvöll að skipulegu alþjóðasamstarfi þeirra
þriggja atvinnustétta, er standa saman í því.
I því skyni hefir framkvæmdanefnd bandalagsins
meðal annars haldið úti myndarlegu tímariti, svo
kölluðum „Orðsendingum" með auðkennisheitinu
IGF/FGI á fjórum tungumálum, ensku, frakknesku,
þýzku og sænsku, og flutt í því fréttir og frásagnir
af starfsemi landssambandanna auk ýmissa greina
og ritgerða varðandi hagsmunamál bókiðnaðar-
manna bæði þjóðlega og alþjóðlega ásamt ýmislegu
öðru efni til fróðleiks og skemmtunar. Tímaritið
er auk þess prýtt myndum og vandað að öllum
frágangi.
Þá gefur bandalagið og út árlega skýrslur um
starfsemi sína, og fylgja þeim í viðauka ársskýrslur
frá landssamböndunum. Er í öllum þeim skýrsl-
um mikinn og margvíslegan fróðleik að finna um
hagi og háttu bókiðnaðarstéttanna víðs vegar um
heim.
Enn fremur gefur bandalagið út fjölritaðar eða
prentaðar niðurstöður rannsókna sinna á ýmisleg-
um vandamálum stéttanna þriggja, svo sem um
nemahald, atvinnuleysi, óheiðarlega samkeppni, út-
breiðslu smáprentvéla, fjölritunartækja og fjar-
setningarvéla og annarra uppáfinninga, er bókiðn-
aðinum getur staðið hætta af, og hefir frá sumu
verið sagt i Prentaranum, en annars eru þessi
rit sérstaklega ætluð til umræðu og ályktunar um
á alþjóðaþingum bandalagsins.
Oll þessi rit sendir bandalagið ókeypis í einu eða
nokkrum eintökum til stjórna landssambandanna,
þar á meðal Hins íslenzka prentarafélags, svo að
þau geti fylgzt með starfi bandalagsins.
Jafnframt því að koma starfi sínu á fastan grund-
völl með því að semja starfsreglur handa fram-
kvæmdanefnd sinni, sem bandalagið lét verða fyrsta
verk sitt, sneri það sér að vandameiri og víðtækari
viðfangsefnum í því skyni að greiða fyrir milli-
þjóðlegum samskiptum stéttanna, sem að því
standa. Af því tagi má nefna stofn að svo kölluðum
20 PRENTARINN