Árroði - 25.08.1933, Blaðsíða 4

44
Á R R 0 Ð I
IJað er sælt, ef þjóðin mín
þekkist dygðir fríðar.
Henni bjarini af blessun skín
bæði fyr og síðar.
Guðl. Ásmundsson.
G e ð f r ó.
Faðir, Sonur og Friðarandi,
fyrst ég beiði þig:
Náð þín yfir mér stöðug standi,
styrk þú, Drottin, mig.
Náðugi Guð í nafni þínu,
neyð svo verði stytt,
nú skal varpa út neti mínu
1 náðardjúpið þitt.
Fyrst þú hefir einn fyrir alla
angurs þolað pín,
aum manneskja eg því kalla
upp í hæð til þín.
Aldrei skal ég af því láta,
oft þó reynist hér:
Til þín kalla, kveina og gráta,
Kristur, gegndu mér.
Stjórntaumana styrk þú mína
stormveðranna ieið,
svo mjúka finni ég miskunn þína
í minni hjartans neyð.
Djöfullinn þó að mér æði,
örg með skeytin sín,
þá vil ég með þolinmæði
þreyja slíka pín.
Láttu ekki, Lausnarinn góði,
lengi hrekja mig,
Satans mátt í syndaflóði.
Sárgrátbæni eg þig.
Punglega kvelst minn þankinn
stirði
þrautin hjartað sker;
kalla ég undir krossins byrði:
Kristur, bjarga mér.
Góðgjarnasti Guð blessaður,
gættu að sálu mín.
Veiztu það, ég er veikur maður,
vafinn sorg og pín.
Veikari er ég en vatnsins bóla,
veiztu það, Jesú minn.
Preyttur reynslu í þínum skóla
þjáir krossbyrðin.
Pungar jafnan þrautir beygja
þjóð, í hvert eitt sinn.
Nú er ei til neinum að segja,
nema þér, Jesú minn.
Láttu ekki lesti hræða,
linaðu sorg og pín,
heldur á mig blíður blæða
blóðið sára þín.
Pegar kvöl með þungum kvíða
þrálega brjóstið sker,
þín gegnum stungin signuð síða
svali þá, Jesús, mér.