Elding - 01.06.1934, Blaðsíða 3

Hermann Göring er fæddur í
Rosenheim í Bayern 12. janúar
1893. Þegar í æsku kom í ljós
áræði hans og dugnaður, ótelj-
andi eru sögurnar um frækileg-
ar fjallgöngur unga piltsins, sem
síðar varð einn af frægustu fiug-
görpum heimsins og loks nú er
á tindi frægðar sinnar, sem einn
af leiðtogum þýsku þjóðarinnar.
í heimsstyrjöldinni miklu vann
Hermann Göring hvert hreysti-
verkið á fætur öðru, sem einn
fræknasti fluggarpur þýska loft-
hersins. Síðustu mánuði heims-
styrjaldarinnar, var hann for-
ingi hinnar heimsfrægu flug-
deildar, sem kend er við von
Richthofen. Göring var sæmdur
meBta tignarmerki þýska flug-
hersins, „Pour le méríte", ásamt
mörgum öðrum heiðursinerkjum
fyrir framúrskarandi afrek og
hreysti í stríðinu. Þegar heims-
styrjöldinni lauk, þá undi Her
mann Göring illa hag sínum
undir stjórn föðurlandasvikár-
anna, og fór þá til Svíþjóðar,
þar sem hann var flugmaður um
nokkurt skeið.
Göring kynntist Hitler í Mtinc-
hen og varð þegar einn af áköf-
Hermann Göring,
forsætisráSherra
Prússlands og flug-
málaráðherra Þýska-
lands.
ustu fylgismönnum hans. í upp-
reisninni 1923 særðist Göring
hættulega og komst við illan
leik yfir landamærin til Austur-
ríkis og síðar til Italíu, eltur af
blóðhundum Gyðingaauðvalds-
ins. I ítalíu dvaldi hann um hríð,
fór þaðan til Svíþjóðar og loks
1926 fekk hann leyfi til að sjá
föðurland sitt aftur. Síðan hefur
hannn staðið fremst í flokki
þeirra manna, sem á nokkrum
árum, hefur tekist að endur-
reisa Þýskaland.
Hermann Göring er það mik-
ig að þakka, að svo vel tókst
að kveða niður byltingatilraunir
kommúnista og marxista í árs-
byrjun 1933, en þá var það, að
Hermann Göring tók skjótt og
vel í taumana og afstýrði með
því blóðugri borgarastjTrjöld í
landinu.
1. maí 1934 var það Göring
forsætisráðherra Prússlands, sem
gekk í marga klukkutíma í fylk-
ingum hina frjálsbonta þýska
verkalýðs, til að sýna og sanna
að enda þótt í ráðherrastól sé,
þá er hann ekkert annað en
verkamaður þjöðar sinnar.
nema hin frjósömu lönd fram-
tíðarinnar og veltur því mjög
á, að þessir nýj u landnemar
séu sem bezt búnir undir lífs-
starf sitt. í þeirra skaut fell-
ur að byggja þær borgir, sem!
mikilmenni hinnar hverfandi
'kynslóðar lögðu hornsteininn
að.
Það er alveg vafalaust, að
af öllu því marga, seni einkenn-
ir forystuleysi og sorglegan
skort á sönnum' mikilmennum
meðal hinnar íslenzku þjóðar,
ber skeytingarleysið um æsk-
una og málefni htínnar óræk-
ast vitni. Pákið og hin einstöku
héruð og bæir sjá fyrir
fræðslu barnanna fram til
fermingaraldurs og er þar með
lokið meginþættinurn í
fræðslustarfsemi þess opin-
bera fyrir allan almenning. Sú
fræðsla sem börnin fá á þess-
um árum1 er byggð til undir-
búnings undir framhaldsnám
og því hvorki fugl né fiskur,
þegar út í lífið kemur. Það
eina hagnýta eftir þessa skóla-
vist í 6 ár, er lestur og skrift
og hrafl í stærðfræði. Það er
veganestið, sem þorri íslenzkr-
ar æsku leggur með íit í hina
hörðu lífsbaráttu. Gagnfræða-
skólar og sérskólar, sem við
taka af barnaskólunum, koma
fjöldanum ekki að gagni, enda
langt of fáir og vanræktir af
hinu opinbera, svo sem mest
má vera. Nægir í því sam-
bandi að benda á hina 2 hús-
næðislausu gagnfræðaskóla í
Reykjavík, og Iðnskólann og
Verzlunarskólann, sem við-
komandi stéttir halda að
mestu uppi.
En sagan er eigi nema hálf-
sögð. Með umgetið veganesti
hefja ungmennin göngu sína
frá barnaskólunum í hina
miklu leit eftir starfi og
brauði. Fyrir of mörguiri hefst
hér hungurganga þeirra í líf-
inu, sem endar jafnan á einn
og sama veg. Sumir slampast
af fyrir einskæra tilviljun,
aðrir fyrir framúrskarandi
dugnað en forsjón þjóðfélags-
ins á þar engan hlut í. Á
þennan hátt hefir þjóðfélag-
inu tekizt að mynda þétta
sveit vanræktra borgara, ör-
eigalýðinn, sem fyr eða síðar
sligar þjóðfélagið. Þetta á-
stand meðal hinnar íslenzku
þjóðar, þar seml ótæmandi
verkefni bíða á öllum sviðum,
er fyrir löngu orðið óþolandi.
Landið er enn ónumið að
mestu og fiskimiðin umhverf-
is landið eru ótæmandi. Við
sjóinn vantar hafnir, um land-
ið vantar vegi, orkustöðvar
vantar til þess að vinna úr
hráefnunum, landið er nakið og
skóglaust, en skógræktin ein
væri nægilegt viðfangsefni fyr-
ir æskuna. En í þessu landi er
atvinnuleysi og eina úrræðið
til atvinnubóta að moka snjó.
Getur nokkur verið í vafa um
vanmátt og skussaskap þeirra,
sem ríkjum ráða, sem hugleið-
ir með gaumgæfni þetta þjóð-
f élagsástand ? Hverjum heil-
skyggnum manni hlýtur að
vera það ljóst, að hið mesta
þ.ióðfélagslega tjón er fólgið í
því að hagnýta ekki starfs-
krafta borgaranna og að af
því leiðir margfalt ranglæti.
Hver einasti óstarfandi maður
er byrði á þjóðfélaginu og
framfærsla hans, þótt lítilfjör-
leg sé, hvílir á herðum hinna
vinnandi manna. Þeir fá því
eigi að njóta afraksturs vinnu
sinnar nema að litlu leyti og
geta því aldrei notið gæða
lífsins í þeim mæli, sem þeir
verðskulda. En þyngst hvílir
þó ógæfan á þeim, sem1 bægt
er frá starfi og verða að lifa
á molum þeim, sem falla af
borðum þeirra sem eitthvað
hafa handa á milli. Hjá þeim
er hin ríkasta hvöt mauneðl-
isins, sjálfsbjargarviðleitnin,
brotin á bak aftur, en það
tjón fær þjóðfélagið aldrei
bætt.
Þeir sem hamla á móti rétt-
mætum ádeilum á þetta þjóð-
félagsástand, skjóta þeim'
skildi við, að ástandið sé sízt
verra hér en með öðrum þjóð-
um. En þessum mönnum sézt
yfir það, að þær orsakir, sem
liggja til grundvallar erfiðleik-
urri flestra annara þjóða, eru
hér alls ekki fyrir hendi. Héis
kemur fámennið fyrst til
greina og í öðru lagi ótæm-
andi óleyst verkefni. Ennfrem-
ur eru framleiðsluvörur okkar
í háu verði, miðað við
framleiðslumöguleika, vegna
vaxandi tækni á öllum sviðum.
Og ennfremur eru fyrir hendi
miklir möguleikar til þess að
auka verðmæti framleiðslunn-
ar með því að vinna úr hrá-
efnum í landinu sjálfu og
skapa um leið nýja atvinnu-
möguleika fyrir fjölda manna.
Nei, erfiðleikar hinnar ísl.
þjóðar stafa fyrst og fremst
af skorti á manndómi og úr-
ræðaleysi þeirra, sem með
völdin fara. Fyrir þá tjáir
ekki lengur að benda á ófarir
annara þjóða sér til málsbóta.
Þjóðin mun brátt rísa upp og
kalla til forystu þá menn, seni
hafa hug og manndóm til þess
að horfast í augu við raun-
veruleikann og eru þess al-
búnir að hefja baráttuna til
fullkominnar viðreisnar á öll-
um sviðum þjóðlífsins. Og
það verður óhjákvæmilega
hlutverk æskunnar að vekja
þjóðina til þessa starfs.
Æskan krefst þess að skóla-
menntun sé aukin og færð í
hagnýtara horf, að ríkið ann-
ist skólana og jafnt fátæk-
um sem ríkurh sé séð fyrir
fræðslu til 16 ára aldurs.
Æskan krefst þess, að að
aflokinni skólavist sé ölluni
ungmennum séð fyrir hæfu
þroskandi starfi, þar til hver
og einn getur valið sér æfi-
starf eftir þroska og hæfileik-
,um.
Æskan krefst þess, að öllum
starfhæfum mönnurri séu
tryggðir atvinnumöguleikar og
að hver beri það úr býtum,
sem honum réttilega ber.
Æskan krefst þess, að kom-
ið sé á samræmi í launa-
greiðslum á öllum sviðum og
kjör borgaranna jöfnuð, án til-
lits til þess hvað starfið heitir.
Æskan krefst fullkomins'
réttlætis til handa hverjum
einasta borgara, að jöfn virð-
ing sé borin fyrir öllum heið-
arlegum störfuml, án tillits til
þess, hvort þau eru-umdii_riieð,
heila eða höndum.
Og til þess að kröfum þess-
um verði fullnægt, krefst æsk-
an þess, að hrundið verði af
stað framkvæmdum' fyrir til-
stuðlan þess opinbera þannig,'
að fyrst verði lagt í þau fyr-
irtæki, sem nauðsynlegust eru
og fyrst verða arðbær, og síð-
an haldið áfram, unz föst skip-
an er komin á atvinnumákþjóð
arinnar þannig, að atvinnuleysi
sé með öllu útrýmt.
Þegar svo er komið, mun
gullöld Islendinga hefjast að
nýju. x. x.
Æskulfðurinn
fylkir sér nm „ E L D I N G ".