Oddur - 01.03.1927, Blaðsíða 2

2
O D D U R
og bílar og er það alls ekki verra
en hver önnur vinna.
Arkitektori: Margsinnis fyrstu
dagana sem »Negri« stóð vildi eg
fá verkamennina til að steypa
helvítinu í sjóinn. Það var hægt
áður en hann fór að festast á
járnbrautinni. Það þurfti ekki ann-
að en að nógu margir gengju á
svínið, þá var hægt að hrinda
honum í sjóinn, en karlarnir þorðu
ekki að vera með. Nú er það Orð-
ið verra síðan hann fór að festast
og körlunum hefir ekki aukist
þor. En bráðum tek eg mig til
og rif hann niður með stafnum
mínum. Getur þá Óli Thors tek-
ið brotin og búið sér til bryggju
framundan Kveldúlfi. Skal eg
gjarnan vera yfirsmiður þar, og
sjá hvort mér tekst ekki eins vel
og Jóni Þorlákssyni sem var ár-
um satran að reyna að hlaða þar
bryggju, en hún flaut altaf burtu
jafnharðan og var hún þó úr
steypu.
Þó eg endi hér með þessa rit-
gerð mína er eg ekki skilinn við
þetta mál.
Oddur S i g u r g e i r s s o n,
rithöfundur.
Bann.
Eg er á móti því, að sveita-
menn fái undanþágu til þess að
flytja erlendan vinnukraft, þótt
vinnufólksekla sé þar höfð að yfir-
skyni. Reynslan hefir sýnt oss. að
ef sveitahóndi hefir yfir manni að
segja, þá notar hann ekki starfs-
orku hans nema að nokkrum hluta,
én notar þess í stað öll hugsan-
lég meðöl til þess að leigja öðr-
um og þá helst útvegsmönnum,
sém mest af þeirri vinnu, sem
vinnumaðurinn getur í té látið.
Mægðir, fraendsemi, kunningsskap-
ur, aflskonar téngdir og átthaga-
fræðsla ásamt görnlum átthaga-
doðröntum frá Hennesi Þorsteins-
syni, alt slíkt nota sveitamenn í
sína þágu til. þess að ota vinnu-
kindum sínum inn á ráðninga-
skrifstofur útgerðarmanna, í stað
þess að nota þessa krafta til þess
að hressa upp á kotið og kofana,
girða kirnur og koppa, kveða
rímur og ditta að amboðum, vefa
og þæfa, búa til heykróka og
skinnsokka, grafa skurði, hlaða
garða, teðja völl og tæja ull, þá
vilja húsbændurnir leggjast flatir
og dilla sinni fáliðuðu rófu að
troilaraeigendum, biðjandi þá að
»taka af sér mann«, sem ekki hafi
neitt til að vinna nema um hey-
aflatímann. Ef alþingi veitir leyfi
til innflutnings á lifandi, fólki, þá
er eg sannfærður um, að þeim
verður vippað á togarana. En ef
lög þessu viðvíkjandi verða sam-
in með því fororði að þeir megi
aðeins púla í sveit, ja, þá fer
bóndinn sjálfur til sjós en skilur,
írann, tyrkjann, belgjann, jungu-
slafann, súlúann, mexicanann, súd-
anistann, persann, arabann, afgan-
istann, kósakkann, indíánann eða
biámanninn eftir heima hjá kún-
um, konunni og dætrum. Eg er
hvorki náttúru- eða stærðfræðing-
ur og er alls ekki skyldugur til
að reikna út hve mikill hnekkir
yrði að slíku fyrir þjóðerni, tungu
og trúarbrögð, en trúarvingl er
þegar orðið nægilegt, þótt vér
förum ekki að bæta við okkur
þessum söfnuðum, Grískkatólsk-
um, múhameðstrúar, eldsdýrkenda,
jesúíta (bæði með Ingatiusar og
Aguávivár fyrirkomulagi), morm-
óda og heiðingja og ytri miss-
ionir. — Síst af öllu megum vér
hleypa hér inn Amerfkönum, þvf
alt sem þaðan kemur hefir á sér
»humbugs-brag« og »ólundar-lodd-
árablæ*, hvort sem það er heldur
Rfokaffi, Fordbílar eða bækur eft-
ir Uþton Sinclair, hveiti frá Banda-
ríkjum og Cánada. Fulton og
Franklin voru fffl sinnat tíðar. —
Að efitíínjju verðum vér að minn-
ast þess á iooo ára afmæli þings-
ins okkar (þessa þjóðar gimsteins)
að hér er nægur »humbugs-brág-
ur« og »loddara-blær« þótt vér
ekki förum að flytja slíkt í tonna-
tali frá Winnipeg og öðrum stöð-
um f Americu og loks vildi eg
að stafkarl vildi ræða þetta mál
meira, en ljeti heldur bfða méð
undirföt kvenfólksins. Enga út-
lendinga í landið, skellum í lás.
Oddur Sigurgeirsson,
formannssonur, Bergþórugötu 18.
Proclama.
Oddur Sigurgeirsson,
í Reykjavík,
GERIR KUNNUGT: Ólafur læknir
hefir mér hljóðpípu gefna, þá er
hljóð fara inn í og heyri eg ná
sem hvítvoðungur. íhaldsmenn
mega nú vara sig á mér og minni
kyngi, sömuleiðis allir kranamenn.
Móses ritaði harðjaxlmál f skýin.
Hann var skeggjaður eins og eg,
gamall eins og eg. Hann notaði
ekki neinn krana til að rita speki
sína f skýin. En hann hafði horn
og stangaði í Egyfzka, Kanaans-
menn og aðra íhaldsseggi. Eg er
ekki með þeim ósköpum fæddur,
að bera horn í enni, én eg stanga
íhaldið með andans hornum. Eg
stanga f Bjössa, hann gat ekki
verið til sjós, þvf enginn vildí
hafa hann. Nú hefir hann ýstfu
eins og burgeis og kranamaður.
Nokkrir íhaldssinnaðlr skóla-
piltar réðust á mig alsaklausan ilá
< dag og vildu grýta mig, eitis óg
íhaldsmenn ísraelslýðs gerðu víð
spámennina, en eg komst undáh
þeim.
Eg mótmæli slíku athæfi f frjálsú
landi, sbr. Mósesarlög og Jónsbök.
Reykjavík, 27. d. marzmán. 1927.