Oddur - 01.03.1927, Blaðsíða 4

4
O D D U R
menn, ekki samt guðfræðingar,
halda því fram að botnlanginn hafi
staðið í sambandi við róuna og
sé nú orðinn óþarfur. Þess vegna
láta nú margir taka hann úr sér.
Sumir láta taka tennur og fá sér
gulltennur í staðinn. Eg er ekki í
þeim flokki sem lætur aftaka,
heldur viðbæta, og því hef eg nú
fengið mér horn og er eg fram-
vegis með horni. Það hefir einn
maður áður fengið sér. Það var
brautryðjandi gömlu Harðjaxl-
stefnunnar, hann Mósi, en hann
hafði tvö horn. Mér finst óþarft
að hafa nema eitt, enda voru í
gamla dagana einhyrningar hættu-
legir bæði burgeisum og hægfara
jafnaðarmönnum og öðrum hé-
gómagjörnum heldri mönnum, eins
og Alþýðublaðið segir. Hornið
mitt er líka einstakt í sinni röð.
Eg hef eins og allir vita, haft
nokkuð daufa heyrn síðan eg barði
niður 23 fransmenn á Zimsens-
bryggju í gamla daginn. En þetta
horn bætir nú úr því margfald-
lega, því nú heyri eg miklu bet-
ur en aðrir menn og heyri hvað
menn tala sainan í 10 kílómetra
fjarlægð, hvort sem þeir eru úti
eða inni. Eg meira að segja heyri
hvað sagt hefur verið fyrir mörg-
um árum, mánuðum og öldum.
Og eg heyri hvað menn ætla að
segja í nánustu framtíð. Eg heyri
hvað menn hafa hugsað þó þeir
hafi aldrei sagt það sem þeir
hugsuðu, og eg heyri hvað menn
hugsa og munu hugsa framvegis;
en þessi áhrif ná aðeins til hé-
gómagjarnra heldri manna. Fram-
vegis mun eg setja í nafna þá
vitneskju sern eg fæ f gegnum
hornið mitt. Ólafur læknir Þor-
steinsson gaf mér þetta undra
horn. Hann er góður karl og þarf-
ur í þjóðfélaginu, eins og flestir
læknar eru. Eg er með þeim,
nema honum Kjerúlf á ísafirði,
hann selur svo mikið sprutt, og
Jónasi Kr., hann er svo mikill
hringlandi. Ólafur læknir Þor-
Fundur verður haldinn í þvf í
júní. Á dagskrá verður, meðal
annars, að hækka laun Jóns Er-
lendssonar, sem þar er umsjónar-
maður úti við. Það er skömm fyr-
ir félagið að maður, sem hefur
jafn ábyrgðarmikla stöðu að gegna,
skuli þurfa að vera í kolavinnu
hjá öðrum til að geta dregið
fram lífið.
Ritarinn.
steinsson á mörg tæki til að bæta
heyrn svona alment, en þetta
horn, sem hann gaf mér hefir hann
sjálfur fundið upp bara handa
mér, og önnur eins fær enginn
maður í víðri veröld.
Eg þakka Ólafi mjög vel fyrir
hornið með öllum þess gögnum
og gæðum.
Oddur Si gurgeirsson,
með horn.
Ræða
haldin af Oddi Sigurgeirs-
syni við afhjúpun Negra.
Þjóðin er á móti kolakrananum.
Hann tekur matinn frá verkalýðn-
um. Verkalýðurinn er ekki eins
vel settur og við Knútur, sem er-
um fastir starfsmenn hjá bænum
— á föstum launum. — Heyrið mál
mitt, bæjarbúar! Rífið þenna krana
niður, eins og þið rifuð níður refa-
girðingarnar hans Ólafs og eg
skal byggja annan krana aftur á
þrem dögum, en það skal vera
krani réttlætis og laga. Heyrið
mál mitt, bæjarbúar! Lítið allir á
þetta hrófatildur — þessa negra-
beinagrind! Er nokkur ykkar svo
grunnhygginn að trúa því, að hann
færi birtu til þessa bæjar — nei,
ekki frekar en einhver kjafta-
maskína — t. d. frú Ólsen —
eykur frið hér í bæ. Niður með
kranann, burtu með beinagrindina
hans Hjalta. — Áheyrendur kalla:
Niður með hann! Lengi lifi Odd-
ur! Húrra! Húrra! Húrra!)
Oddur S i g u r g e i r s s o n,
Bergþórugötu 18.
Sitthvað.
Vigfús Einarsson er orðinn skrif-
stofustjóri í stjórnarráðinu. Sama
sagan sögð úr Keflavík, landburð-
ur af þorski.
(Eftir Morgunblaðinu).
Jón Baldvinsson var í Negra-
veizlunni til að sjá um að bann-
lögin væru haldin þar.
(Eftir Templar).
í Kolakranaveizlunni voru ekki
aðrir en hégómagjarnir heldri
menn.
(Eftir Alþýðublaðinu).
Hið stórmerkilega fyrirbrigði
með manninn í róunni er nú und-
ir rannsókn hjá oss spíritistum.
(Eftir Morgunn,
sem kemur bráðum).
Nú er búið að lækka kaupið
við vinnu við gufuskipafélögin.
Hvað hefir uppskipunargjaldið
lækkað f Ekki hef eg orðið var
við þessa lækkun á þeim vörum
sem eg hef keypt síðan, og ekki
hefur Alþýðublaðið hreyft því
máli enn svo eg viti. Það er nú
kannske af því að Gvendur úr
Grindavíkinni er svo önnum kaf-
inn að yrkja sálma sem á að
syngja á Bíóinu, þegar hann er
búinn að fá helgiskapinn þar á.
(Eftir Alþýðubláðinu).
Ábjjrgðarm.: S. Sigurþórsson
Prentsmiðjan Acta — 1927