Víkingur - 25.04.1918, Síða 1

1 t • í» • ’.-f ; f%
VIKINGUR
• BU'hBr UNGMENNAFÉLAGS ISAFJARÐAR
íf VIII* :-ÁR’
í SAFJÖRÐUR, 8UMARDAQINN FVR3TA (25. Al’RÍL) 1918
4. BLAÐ
öfcciíkiq l c 111 rtat!
‘
---- 'J i'- ,.,L— itimmiiiiHiiiiiiiiKHiiHiiiiiiiiiiiiiinimiiiiiiiiiimmmiiiiiiiiiimiiiiiiiiuiii
Altir fugna sól oy sinnri. " '*
* ‘ Þœ'-tyjeðlr, sem í JcÖlctwn Váudum
' Ífia, ' eihs'öq' v ð Is'eiuUugur,' fagna
'&tföv'ihið' 'íneira suniarkömunni, en
h ináV', sem láa’ vié jafiiari irstíðir.
lljá oJcJmr er sumárJcóman og Jiefir
lengi ‘vcrið einn af niestu tyllidög-
íinum. v rn *'* '' 1
* Og þó jiú %é sum'staðar Jiorfinn að
•'ihesíii Jiinn ytri fagnaður' og Jiátíða-
llœr; þá er víst að sumarJcomunni
V fayntí atlir. *
" Hifil *glœðir og slcapar nýjar vonir.
Tonir úm Jiagsœld fyrir þjóöina og
éihstaJitinginn.
‘'I þeita "sJcifti Jiöfum við öllti meiri
ást'óeðu en noJckru sinni fyr lil þess
að fagna suniri vel og rœkilega.
Við Jiöfum staðist einn hinn mesta
þrauta-vetur, sem Jiomið ' Jisfir yfir
" landið, og ojargast sœnnlega með guðs
Hjalp, 'eftir ástceðuni.
Og vorboöinn Ijúfi, sem Jcomið Jiefir
eíðustu daga vetrarins, ge/ur oJckur
fidla ástaðu til að vasnta Jiins bezta
■c.
á sumrinu.
Hugylaðir, með djörfung vonar-
i'
innar, sJculum vér ólcvíðin mœla sumr-
inu og ósJcum hver öðrttm
góðs og gleðilegs sumars,
nieð þölck fyrir veturinn!
.Er.ekki oflítið gert
fyrir unglingana?
Er ekki oflítið gert fyrir unglingana
í btisnum :okktir ? Oflitið gertaðþví,
að leiða 'huga þeirra fia gjálifl og
vondum siðuw. Eu- Í þess.-staðkapp-
kostað að leiðbeipa .þeim i íögrum
leikjum eftir settuin reglum og öðru
nyteamlegu, eftir aldri og þroska.
Manni hlýtúir að blöskra oft, þegar
reikað er um gbtúi-nar,' munnsöfnuður
barna og unglinga.4 Illyrðin og for-
mælingarnar eru á svo h.iu stigi, n.ð
maður gœti treistast til að t.uu, að
þessar saklausu sáiir vjeru nrklu n e n.
ari á ilt en gott. Einnig er alt.ítt., þvi
miður, að börn og unglingar hrekki
skepnur — og j ifuvel fui illa með
þær, eiukum eiga vesalings kettiruir
oft voudri meðferð að sæla.
Flestir, sem þetta gera, viLa, að
þetta ór ijótt verk og eg þykist vita,
að allir foreldiar og forráð.unern barua
og unglinga banni þella hiklaust og
straugiega.
En ámiuningar reynast siald.in ein.
hlitar. Það, sem vant.ar, er leiðb«ining
og eftirlit. Á því er unglingunum
bein nauðsyu. En fæst heitnili geta
látið það i tó vegna aunríkis. Og
göturnar, þó í smábæ sé, oru ekki
hoiiur uppeldisstaður fyiir neinn.
Allir vilja sjálfsagt, að kynslóðin,
sein við tekur, sé betxi en sú sem
fellur. Æskan er ávalt framtiðiu. Að
T.su verður maigur ódæll drengurað
góðum nihnni, sökum batrandi áhrifi
síðar inelr og góðra eigiuleika, Eu
það eru uudant ikningar, og mestu
valda þau áhrit, sem barnið verður
fyrir í æsku,
Það ermi almenl alit, sein reyiisi.n:
staðfesli , ið miuni vinnjsemi og meiri
lausung og lienni fylgjandi afl siðiugar
séa nú í þjóðlili okkar ísleudiuga en
áður liall veiið. Við eiu n nð t ipa
þai lífsnauðsynlegustu mannkosluuum
— og fáum verra eu ekkert í slað-
inu.
En á þessu verbur aldrei veruleg
b.it raðiii, neiiiii nieð bættu uppeldi.
Bömiu veiða strax i æsku að læra
a.ð skilj.i og læi a að íneta híúa goðu
kos’.i og þýðiugu þeirra — og þá er
vuila Uætt við að þeir gleymist eða
tiipist.
llvað ungur nemur, ganial) temur.
liið fyrsl.a, sem þarf að gera til
lagfæriugar, er að útvega lientugan
leikstað fyiir börnin og góðan og
ötulan umsjónarmann næð útillíi uug.
linganua. Án þessa koma ekki góðir
skólar nó uf'rir kennjiar að lullum
notum.
Hér þaif að vera góður barnaleiki
völlur. Vegn i þess live bæiinn er
htill umfangs, gæti hutm dugað einn
fyrst um. Færi vel a iið einú af
kennuruai iiarnaskoliins lielði þann
starfa á hoiidi, að vera eflirlitnu.iður
V1 k i n g u r
skýst iun á sjómusvið Hlinemiiugs tii
li itíðab. igðÍH við Humarkomuna og ef
verða m ttri til hvatningir nauðsyn-
ieijum má efnu n; þyk r hinum lika
dauft yfir hinum preutuðu stallbræðr
um sínum. — öllu, sem inn kemur
fyrir blaðið, verður vm ið til glaðningar
íátækuin börnum hér 1 lnenum nií f
dag. Ungmennaíélagið greiðir útgáfn
kostnaðinn og margir ntviunurekendur
bafa lagt góðau skeif nieð anglýsingum
sinuin. Þeir, »>m kaupi blaðiB, æltu
að miunast þess, að tieyringurinn hans
stuðlar að aukinni snmaigleði hjá
íitækum bðin.itu.
baruiiiina út.i, auðVitað fyrir s.emileg
laun. Eu glöggan Bkllning og áhuga
iiði sá maður *5 hafa fyrir atirfinu.
Það er aðalatiiði, þvi i koslgæfni hans
°S Ahuga, felsl trygging fyrir g .gninti.
Og þegar útilifið lagnst, veröur inni.
iif barnuuna betra
En svo er annað vérkeíni.
Það er, að auka vinuusemi ung-
linga.
Miklu gela lieiitiiiín þrr áo'tað,
eins og í fleiru. E i oft er óhmgt nl
fá þá viuau, sem telja uiá linglin^.
uaum hæfilega.
Og þvf liggja mavgirþeii j iðjulays
sem vildu viuna.
Færi ekki vel á þvi — og er eiida
sj ilfsagt — að bárlun heíð. með
höndum fyrirtæki, li d. garðrækt a
sunirum, en ý.nsa i.mlíinnu á vrtnim,
þar sein unglingar lærðu og feng u
að viuua uudir góðlT umsjóu og verk.
sfjóin.
VisLer það, að aðrfel ðarleysið verftui'
nft hverfa. Af því' llýtur bvo margt
ilt. —
Og þó heimilin legftu sig betur
fram, dugar þaft ekiti i jafufjölmenn.
um bæ.
Hið opiubera verður að skerast í
leíkiuu.
Bæj .i fólagið á að btra f 4nh marg<
liátt.aða kostuað, sem af þessu leiftir,
og muuu fair telja þvi^fé illa varift.
Því það mun öllum ljóst, að bmrina
getur hvergi avaxtað aitt pund betur,
en með þvi að mauna og betra nsku<
lýð sinu.
Að þvi verður að róa öllumáium.