Skólablaðið - 01.04.1943, Síða 10

f ]?etta skipti var frumsýning á
Menntaskólaleiknum 12. apríl, kl. 8 e.h,
í Iðnó, hundrað og fimmtiu árum eftir að
nemendur, sem þá voru í skólanum, sýndu
sjónleikinn "Slaður og trúgirni" og
gerðust þar með brautryðjendur í Í3-
lenzkri leiklist.
ITuna var leikinn sjónleikurinn "?ar-
dagar" eftir Hendrik Herz,og stóð sýn-
ingin yfir í rúma 3 tíma. En 3 tíma
leiksýning gefur mönnum litla hugmynd um
allt það starf, sem liggur þar á hak við,
Fyrst ber að telja erf-
iðið við leikritavalið,
Leiknefndin, eða rettara
sagt einstaklingarnir
innan hennar, lásu öll
leikrit milli himins og
jarðar og völdu loks
þetta.
En ekki er óg frá
því,'að betur hefði mátt
velja,og trúa mætti því,
að þau hafi leitað langt
yfir skammt.
Þegar búið var að
velja þeikritið, varð að
þýða það,og loks,þegar
leikstjóri og leikendur
•höfðu verið fengnir,
var hægt að byrja æfing-
ar. En þær voru oft á
hÝerjum’degi, tvo til fjóra tíma á dag.
Allir leikendurnir fórnuðu frístund-
um sínum, og ekki er grunlaust um, að
fórnir hafi einnig orðið á kostnað
starfstímans eða svefnsins,
1 þetta allt ber að líta, þegar
dæma skal, hvernig árangurinn varð,
í stuttu máli má segja,að allir
leikendurnir hafi staðið sig mjög sóma-
samlega, sumir báru af, aðrir voru lak-
ari, svona rótt eins og gengur.
Aðalhlutverkin höfðu þau Björn
Björnsson, Einar Pálsson, Vilhjálmur
Bjarnar, Thor Vilhjálmsson og Helga
Möller. ITokkur smærri hlutverk höfðu þau
DÓra Haraldsd., Hjálmar ólafsson og 6l.
Stefánsson.
Björn Björnsson hefur afar mikla
tilhneigingu til þess að "yfirdrífa"
með alls konar handapati og óþarfa
milliorðum. En hann er röskur á leik-
sviði.
Helga Möller. Leikur fremur
erfitt hlutverk og fer sæmilega með það.
Einar Pálsson hefur afar þægilega
framkomu á leiksviði, röddin skýr og
viðkunnanieg, blæbrigðin mikil, en svip-
brigðin eru ekki eins góð og svipurinn
alltaf hálf glettnislegur.
Thor Vilhjálmsson
leilcur tilgerðarlegan ná-
unga mjög vel, en fram-
sögnin er ógreinileg og
lág.
Vilhjálmur Bjarnar
hefur Óþvihgaða framkomu,
og er leikur hans við-
kunnanlegur.
HjóninEhapp, DÓra og
Hjálmar,leika vel, ser-
staka athygli vakti leik-r
ur Hjálmars á "fylliríinu".
Mann var bara farið að
gruna margt.
Ólafur Stefánsson er
orðinn vanur a leiksviði,
enda gekk hann sómasamlega
frá sínu hlutverki.
Sigriður Helgadóttir lók konu Björns
Th. latlaust, en hefði gjarnan mátt vera
Btrangari við manninn og trúarlegri í
fasi. Manni fannst þær mæðgur, Helga og
hún, frekar vera systur.
Smáhlutverk höfðu þau á hendi, Krist-
jana Steingrímsdóttir, Ólafur Helgason,
Ásmundur Sigurjónsson og Daði Hjörvar.
Voru hlutverkin öll vel af hendi leyst.
ólafur Helgason gerði mikið úr sínu hlut-
verki, en betur hefði farið á því, að
hann hefði verið alvarlegri á svipinn.
Ihorfendur skemmtu sór ágætlega og
klöppuðu leikendvim óspart lof í lófa,
Framh. á bls.12.