Skólablaðið - 21.12.1943, Qupperneq 7

- 7 -
bað, að ]m þolir ekki að finna ylinn af
kvenmannsvanga?" Bísu var sjáanlega skemmt.
Huh var oá bara að gera gabb að honum.
Hann skyldi sannarlega borga í sömu mynt.
Hann hnippti í reipið. "Viltu kannske, að
eg kyssi þig?u, spyr hann um,leið og hann
•hverju, sem reyndist vera halinn á bola,
sem hafði stungist ut í á eftir jóni og
varð nú Joni til lífs. Glámur karlinn kunni
sundtökin frá barnasku og synti hinn róleg'-
lasti til lands moð JÓn seildan.
JÓn brölti á fmtur. Honum varð litið

hallar sór fram á sátuna, Dísa lítur glettnúá Glám,^þar sem liann úðaði í grasinu og
isle^a til hans. "ÞÚ getur reynt". jón hall4gljá3i á skrokkinn eftir baðið. Það var að-
ar ser nær og nær, svo að loks vantar aðeinsdáun ög þs.kklæti í því augnatilliti, ástin
herzlumuninn. - Og smellur. Jon steypist Ivar að hafa vistaslcipti.
á höfuðið fram af sátunni^
skárra var þrö nú bylm-
ingshöggið. Jon brölti a
fætur og var eldci sórlega
elskulegur á svipinn.
"Nei, sjáðu, er þá ekki
bölva.ður bolinn kominn í
sstið". Dísa var fegin,
bví að gamanið var farið
að grána. jón oroif járn-
tindaða hrífu og óð held-
ur vígamannlega að grið-
ungnum og setti tindana a
afli miklu í bakhluta
hans og dró að sór allt
aftur um tortuna. Bolsa
varð ónotalega við og
snerist allreiöur til
’/arnar, hristi hs.usinn og
bölvaði digurbarklega, svo
að lá við, að beig setti að Jóni, En ekki
er karlmannlegt að renna, og það með vópn
x höndum og allra sízt að kvenmanni aðsjá-
andi. Hann hjó því aftur og kom höggið á
granirnar. Var nú bola nóg boðið og rann
beint á jón. Jon náði tökum á hornunum, en
það stoðaði lítt, því að Boli hristi haus-
inn, og var þá jón staddur fyrir aftan hann
Þa fannst JÓni komið nóg og tók á rás og boli
Tillaga hefur komið fram
um það, að rektor láti
kennarana koma líka út,
þegar hann rekur út í frx-
mínútum. Skyldu þeir annar
þurfa að glöggva sig á "pe
suminu", eins og nemendur
virðast hafa löngun til? -
§0§0§0§0§0§0§
Svo kemur hór snilldarþýð-
ing þýzkukennarans á kafla
sem er laust fyrir neðan
miðja blaðsíðu 70 í þýzkri
lestrarbók og hljóðar svo
í Ingv.., nafnis
"Þegar eftir nokkur augna-
blilc var hann gefinh náttúrunni fyrir tímann
sem henni þóknaðist fyrir nýju markmiði,
já, já,(raddað) -
Hvílík snilld, ó, hvílík andagift.
o+o+o+o+o+o+o+o+o+o+o+o+o+o
í 6. B.
Jíemendur: Hvað eigum við að hafa á þriðju-
daginn, Johannes?
eftjr. Ha, ha, ha. Dísa veltist um af
hlátri. Hlátur Dísu fór eins og kuldanæðingj-
ur um Jon og lasti sig inn að hjartarótum.
Ekki nema það bó, að hlægja að honum í lífs
háska. En nú fór að kárna gamanið, JÓn og
Jlámur stefndu beint fram á Djúpálabakka,
þar sem.áin vr.r margra mannhæða djúp,
En jón gætti einskis annars en að
forða sór undan neinvættinni og tók ekki
eftir hættunni fyrr en um seinan, hann
fórnaði höndum, sveif í lausu lofti og
hrapaði að honum fannst-.ófan í botnlaust
Ginnungagap.
Eann fálmaði eins og drukknandi maður,
enda var hann líka að drukkna, En jón var
ekki feigur, því að hann festi hönd á ein-
Johannes Xskelssons Ætli þessi venjulegi
vindill verði ekki til staðar.
=x=x=x=x=x=x=x=x=x=x=x=x=
“1 amerískum skóla átti að skilgreina, hvað
herkænska væri. Einn nemendanna svaraði því
þannig: "Það er, þe.gar ...þu lætur óvininn
eldci vita, að þú sert skotf ærala.us, en heldö
ur áfram að skjóta' .
SKÚLABLÁDID ÚSKAR LESENDUM SÍNTJM
GLEDILEGRA JÓLA 0G GÓDS 0G PARSÆLS NtÁRS.
=2 —