Norðurland - 19.02.1986, Blaðsíða 3

Leiklist
Kviksandur
í Freyvangi
Höfundur: Michael V. Cazzo
Þýðandi: Asgeir Hjartarson
Leikstjóri og hönnuður
leikmvndar: Þráinn Karlsson
Lýsing: Halldór Sigurgeirsson
Síðastliðið föstudagskvöld frum-
sýndi L eikfélag __ Öngulstaða-
hrepps og UMF Arroðinn leik-
ritið Kviksand. Þarna er ekki
ráðist á garðinn þar sem hann er
lægstur. Kviksandur er erfitt
verk í flutningi, átakamikið og
krefjandi.
Jonni Pope hefur ánetjast
eiturlyfjum, eftir að hafa legið
slasaður á hersjúkrahúsi. Hjóna-
band hans með Ceilu hefur
staðið í fjögur ár, en þennan
tíma hefur honum tekist að
leyna eiginkonuna sjúkleika
sínum. En Polo, yngri bróðir
Jonnis, sem býr hjá þeim
hjónum, veit að bróðir hans
notar eiturlyf. Hann fórnar
aleigu sinni til að útvega Jonni
morfínið, ekki af hatri til hans,
heldur ást. Polo þolir ekki að sjá
Jonni sjást.
En mörgum reynist erfitt að
skilja þessa afstöðu, einkum
föður þeirra, sem fyrir utan það
að vera tilfinningakaldur, hefur
alla tíð tekið Jonni fram yfir
Polo.
Þetta leikrit sýnir okkur
baráttu eiturlyfjaneytandans
sem virðist etv. vera okkur
svolítið fjarri, þegar við sitjum á
hörðum stólunum í Freyvangi.
En inn í þetta fléttást ástin sem
allstaðar er fyrir hendi; ást
Ceilu á manni sínum og fórn-
fýsi hennar, sem á kannski ekki
uppá pallborðið hjá öllum í dag;
ást Polo til bróður síns og jafn-
framt Ceilu mágkonu sinnar;
ást föður til sonar sem að lokum
bíður skipbrot; eiturást manns-
ins til sprautunnar.
Einar Kristjánsson:
Mannbætandi tónleikar
Tónlistarskólinn á þakkir skildar
Við hæfi þótti að birta þessa mynd af „nikkaranum" Einari Kristjánssyni.
Seint á siðastliðnum vetri naut
ég þess að vera staddur á 50 ára
afmælishátíð Slysavarnafélags-
deildar kvenna hér á Akureyri.
Þar var margt sér til gamans
gert og skemmtiatriði með
ágætum, en eitt er mér þó
minnisstæðast. Þarna mætti
hópur kornungs fólks, sem var
fiemendur í Tónlistarskólanum,
:en kom þó ekki fram fyrir
skólans hönd beinlínis, heldur
sem hljómsveit sex eða átta
nemenda, sem höfðu tekið sig
saman um að æfa nokkur verk
saman í sínum hóp og mun hafa
fengið nokkra aukaaðstoð
kennara sinna. Þetta var
fallegur hópur, enda flest af
fólkinu dömur. Og nú hófust
tónleikar og hljóðfærin voru
einkum fiðlur og flautur. Hljóð-
færaleikararnir voru allir
klæddir í kjól og hvítt, sem
kallað er, svo að þarna var
ekkert ræflarokk á ferðinni.
Og táningarnir léku stóran
flokk verka, sem teljast mátti
æðri tónlist og einnig léttari
tónlist, jafnvel bítlalög.
Þarna var leikið af ótrúlegu
miklu öryggi, hraða, fimi og
tilfinningu og frammistaða
þessa unga fólks kom sannar-
lega á óvart og naumast hafði ég
áður heyrt bæjarbúa leika svo
létt og af slíkum yndisþokka.
Eg fór að hugleiða að fyrir
einum 10 árum hefði álika
tónlistarviðburður ekki getað
átt sér stað, því að þá hafði ekki
verið hirt um að tónmennta ungt
fólk og leita uppi hæfileika þess.
En á síðustu árum hefur
Tónlistarskólinn verið efldur
stórlega og starfsemi hans aukin
rækilega á allar lundir, og við
bæjarbúar stöndum í mikilli
þakkarskuld við þá sem þar
hafa gerst forgöngumenn með
ráðum og dáð.
Laugardaginn 8. febrúar
síðastliðinn fengum við að njóta
ávaxtanna af skólastarfinu,
þegar Tónlistarskólinn stóð
fyrir minningarhátíð um
Þorgerði S. Eiríksdóttur með
tónleikum í Borgarbíói, þar sem
komu fram nær þrjátíu manns,
flest nemendur og nokkrir
kennarar, með fjölþætta dag-
skrá, vandaða og vel heppnaða.
Nemendur fengust við misjafn-
lega erfið verkefni og voru á
ýmsum stigum á námsbrautinni,
en allir vel á vegi staddir. Ein-
hverjir eiga vafalaust eftir að
öðlast frægð og frama, en það er
að vísu ekki aðalatriðið þó að
teljast megi mikill ávinningur.
En tónlistarþekking og hæfni
er mannbætandi gleðigjafi, sem
hverjum og einum er dýrmætt
að njóta fyrir sjálfan sig og sitt
heimili og heimsmælikvarðinn
er ekki endilega sú viðmiðun,
sem allir verða að miða við.
En Tónlistarskólinn verð-
skuldar þakklæti fyrir þessa
tónleika og það hvernig hann
gefur bæjarbúum mörg og góð
tækifæri til að fylgjast með
starfsemi skólans.
í jafn átakamiklu verki og
þessu, fer ekki hjá því að
leikarar verða að vera búnir
miklum hæfileikum, bæði hvað
varðar raddbeitingu og leik-
tækni. Þessu var töluvert ábóta-
vant, enda vart við öðru að
búast. Enginn getur ætlast til
fullkomnunar á þessu sviði hjá
fámennu áhugaleikhúsi. En
þegar á heildina er litið, fannst
mér leikarar yfirleitt gera þetta
snyrtilega.
Mest mæddi á þeim bræðrum.
Stefán Guðlaugsson sem eitur-
lyfjaneitandinn hefur í sann-
færandi líkamsburði í þetta
hlutverk, en skorti meiri radd-
styrk, einkum í átakasenunum
sem voru margar. Sama má
segja um Önnu Ringsted, sem lék
Ceilu eiginkonu hans. Anna
skilaði best þeim atriðum þar
sem andrúmsloftið var átaka-
lítið og gerði þá oft mjög góða
hluti. Leifur Guðmundsson sem
pabbinn hafði raddstyrkinn, en
túlkaði nokkuð einhæfa mann-
gerð. Um Jóhann Jóhannsson
sem yngri bróðirin má etv. segja,
að hann hafi verið í eftirsóknar-
verðu hlutverki, þar sem hann
var sá eini sem fékk tækifæri til
að slá á létta strengi í bland við
dramatísk átök sem fylgdu hlut-
verki hans. Jóhann gerði hvoru-
tveggja með miklum ágætum.
Minni hlutverk voru í
höndum þeirra Arna Sigurðs-
sonar, hins miskunnarlausa
dópsala, Stefáns Arnasonarsem
lék fylgisvein hans, Birgis Jóns-
sonar, sem lék ek. fótaþurrku
dópsalans og gleðikonunnar
Snúllu, sem var í höndum
Jóhönnu Valgeirsdóttur. Þráinn
Karlsson hefur þarnaunniðgott
verk og greinilega lagt mikla
alúð í vinnu sína, bæði hvað
varðar leikstjórn og leikmynd.
GA.
Guðmundur Ármann
Laugardaginn 15. febrúar
opnaði Guðmundur Ármann
sýningu í Gamla Lundi á
Akureyri. Þar eru sýndar
20 dúkristur, þrykktar í
svart/hvítt og lit. Myndirnar
eru allar unnar á árunum
1985 og 1986. Listamaðurinn
hefur nýlokið við framleiðslu
á kynningarmöppu sem hef-
ur að geyma átta myndir. í
henni eru upplýsingar á fjór-
um tungumálum um sýning-
arnar sem hann hefur haldið,
ásamt stuttu æviágripi.
Mappa þessi verður til sölu á
sýningunni.
Guðmundur hefur haldið
5 einkasýningar hér á landi
og í Skandinavíu. Þó er þetta
fyrsta einkasýning hans á
Ákureyri. Á sama tíma og
Akureyrarsýningin stendur
yfir; verður opnuð sýning á
gralikverkum eftir Guðmund
í Borlánge í Svíþjóð.
Sýningin í Gamla Lundi
verður opin alla virka daga
frá klukkan 16 til 20, en
laugardaga og sunnudaga frá
kl. 14 til 22. Henni lýkur 23.
febrúar.
Norðurland vill nota tæki-
færið og óska Guðmundi til
hamingju með sýningarnar.
Jólagátur
Myndagáta
Margar lausnir á myndagátunni
bárust blaðinu, og var meiri-
hluti þeirra réttur. Steinunn P.
Hafstað, sem gátuna samdi gaf
eftirfarandi lausn á henni:
Ráðherrar eru í vanda um
þessar mundir. Þeir skiptu um
stóla í haust, en stólarnir eru
valtir líkt og skipastóll Hafskipa.
Enginn réði gátuna á þessa
leið, en margir höfðu „eins og“ í
stað „líkt og“, og var það talið rétt.
Þegar dregið var úr réttum
lausnum kom upp nafn Stefáns
Jónmundssonar, Sunnubraut 7,
Dalvík og verður honum send
bók í verðlaun.
Gátur og lausnir
Lítið var um lausnir á gátum
þeim sem Norðurland birti í
jólablaðinu eftir þá Erlend
Þórðarson og Guðmund Björns-
son, landlækni sem þar sagði
ferðasögu í felumyndum ef svo
má að orði komast. I von um að
einhverjir lumi á lausnum sem
þeir hafa ekki sent bíðum við
með birtingu ráðninganna enn
um stund.
Vísnagáta
Ut úr þessari vísu má lesa
nafn á manni, föðurnafn
hans og heitið á bænum þar
sem hann býr:
Nafnið er á hverjum hatt
hans son storkin feiti,
kotið nefnist kindin datt
kátlegt bœjarheiti.
í næstu vísu er fólgið eitt
nafn sem hefur tvíræða merk-
ingu og áhrif:
ígleði og sút hef éggildin tvenn
til gagns menn mig elta
til skaða mín njóta
í reiða er ég hafður
um hálsa ég renn
til höfða ég stíg
en bundinn til fóta.
I þremur eftirtalinna erinda
er fólgið eitt lausnarorð í
hverri vísu:
í brekku sá ég bæinn fagra
standa
verkamannsins vinnulaun
er hans nafn og hugarraun.
Bóndi sá er býli þetta byggir
tvöfalt heiti bergsins ber
búin ekki gátan er.
Föðurnafnið finnst mér vera
svona
brunninn viðarbútur einn
bugðulaus hann er sem teinn.
Lausnir sendist Norðurlandi
fyrir 27. mars.
NORÐURLAND - 3