Skólablaðið - 01.05.1948, Síða 14

SSieks/ettur
„Og svo kom vorið.“ — — — Leitin. —
„Far vel Franz!“
Það er komið vor. Aldrei fór það svo, að það
kæmi ekki á endanum — líka í ár. Fannst vkkur
samt ekki haust, þegar kennararnir komu í fyrsta
sinn inn í bekkinn til þess að setja fyrir, að
það væri fremur fjarstætt að hugsa sér, að ein-
hvern tíma kæmi aftur vor? Og þó leið þessi
vetur eins og allir hinir, og nú er varla annað
eftir af skólagöngu ársins en þetta lítilsháttar
uppgjör, sem þeir kalla próf.
Það væri ekki svo fráleitt að staldra við í lok-
in og reyna að gera sér grein fyrir, hvernig þessi
vetur hefur liðið. Hvað höfum við haft fyrir
stafni, hvað höfum við lagt á okkur, hvað mun-
um við uppskera?
Sumir hafa eflaust erfiðað við námið og lesið
samvizkusamlega, — og þá köllum við „kúrista".
Það er gömul hefð í þessum skóla að sleppa
engu tækifæri til þess að láta í ljós fyrirlitningu
sína á þeim. Oft er þessi fyrirlitning aðallega
kærkomin afsökun þeirra, sem ekki nenna að
lesa neitt að ráði. Og satt að segja hefur virðing
mín fvrir kúristum farið ört vaxandi, eftir því
sem ég hef kynnzt betur námi og nemendum.
Þeir hafa þann mikilvæga hæfileika, sem marg-
ir bvkjast stoltir af að vanta, hæfileikann til að
einbeita sér að náminu, hversu leiðin'eet og
þurrt sem það kann að vera. Þessi eieinleiki er
kannski litlu minna verður en næmi eða skarp-
ar gáfur. — Auðvitað eru kúristarnir ólíkir inn-
bvrðist og misjafnar hvatir, sem liggia á bak
við lestur beirra, en vfirleitt eru þeir að mörgu
levti virðinearvert fólk.
Þá kem ég að þeim, sem eiga ofannríkt við
að taka þátt í ævintvri líðandi stundar til að
meea vera að því að lesa þurrar námsbækur.
Þeir telja það skvldu sína við lífið að nióta
gleði þess, meðan hún er. Sumir eru líka sífellt
að leita að því skáldlega og rómantíska í til-
verunni, og ég veit ekki til þess, að neinn hafi
rekizt á það í skólabókum.
Loks eru þeir, sem reyna að fara meðalveginn,
en sú leið virðist hafa í ríkum mæli þann sam-
eiginlega eiginleika allra millivega að vera mjög
vandrötuð. Þeir eru því tiltölulega fáir, sem
fara hana.
En ef til vill er það ekki aðalatriðið í bili,
hvað við höfum hafzt að, eða hvernig við höf-
um eytt tímanum, heldur hvort við höfum vilj-
að eitthvað, langað til einhvers og reynt að gera
okkur ljóst, hvar og hvernig okkur bæri að
leita þess. Og nú er spurningin um það, hvort
við erum ánægð með árangur þessa vetrar, á-
nægð með það, sem við höfum lært og notið,
og hvort við höfum gert það, sem rétt var til
þess að finna það, sem við leituðum að. Ef svo
er, mega allir vera glaðir.
Og nú er komið vor. Skólinn er að leysast
upp. Einn bekkur hefur kvatt fyrir fullt og
allt. Dimission, þessi hátíðlega, hálfklökka at-
höfn, hefur farið fram. Við, sem eftir verðum.
kveðjum 6. bekkinga með þökk fyrir samverun.t
og árnum þeim allra heilla í framtíðinni. Skól-
inn hefur gefið þeim vaganesti sitt, og minning-
ar glaðra daga og góðra stunda fylgja þeirn ;i
leið.
Svo kveðjumst við í þetta sinn. Eftir prófin
förum við sitt í hverja áttina. Ef allt gengur að
óskum, komum við aftur með haustvindunum.
og þá höldum við áfram leitinni, sum að ævin-
týrinu, Fest að lærdómi, öll að uppfylling þess,
sem við óskum og þráum.
Gleðilegt sumar! Á. G.
Sv. B. (gramur) i 6. B.: Hljóð!
Þórður: Sjálfsagt. Hvers konar hljóð helzt?
Örn Bjartmars, (i. B. pýðir: Iuppiter venit specie
mortali: Júpíter kom i dauðs manns gervi.
Bogi: Og svo hafið þér haft í stílnum yðar.
strákbiáni: „give revenge“. Skárri er það
nú gjöfin.
Sv. B. við Clausenbrœður: Það á stundum við,
sem Þjóðverjinn segir: „Was man in den
Kopf nicht hat, hat man in den Beinen.“
14 SKÓLABLAÐIÐ