Ísfirðingur - 27.04.1960, Qupperneq 1
Áskriftarsimi blaðsins
er 332.
KaupiS og lesiS
tSFIRÐING
10. árgangur. ísafjörður, 27. apríl 1960. 6. tölublað.
Það borgar sig aS
auglýsa.
Auglýsið í
ISFIRÐINGI
Sumarfagnaður
Merk nýjung i fiskiðnaðarmálum
Tveir þingmenn Framsóknarflokksins, þeir Ingvar
Gíslason og Jón Skaftason, flytja tillögu til þingsályktunar
um skóla fyrir fiskimatsmenn, verkstjóra í fiskiðnaði og
aðra leiðbeinendur um fiskverkun. Er tillagan svohljóð-
andi:
„Alþingi ályktar að skora á ríkisstjórnina að beita sér hið fyrsta
fyrir setningu löggjafar um sérstakan skóla fyrir fiskimatsmenn, verk-
stjóra í fiskiðnaði og aðra Ieiðbeinendur um fiskverkun.“
í greinargerð segir:
Fiskiðnaður íslendinga fer vax-
andi með ári hverju, og útfluttar
sjávarafurðir eru langveigamesta
gjaldeyrislind þjóðarinnar. Er tal-
ið, að 97% af útflutningnum séu
fiskafurðir af ýmsu tagi og í ýmsu
formi. Æ meira er nú að því stefnt
að fullvinna fiskinn innanlands í
nýtízku fiskiðjuverum og er vart
að efa, að sú þróun mun halda
áfram að beinast í þá átt, að úr
fiski og öðrum sjávarafurðum
verði unnar fjölbreytilegri neyzlu-
vörur en nú er. Má fullyrða, að
fiskiðnaður er hér á landi sú at-
vinnugrein, sem nærtækast er að
efla og mun að öðru jöfnu líklegust
til þess að standast samkeppni við
samkynja erlendan iðnað.
Það mun viðurkennt, að íslenzk-
ur fiskur sé e.t.v. betri vara en sá
fiskur, sem veiddur er á miðum
annara þjóða. Hins vegar er minna
um það talað að íslenzkur fiskiðn-
varningur sé í nokkru betri en
annara þjóða, og kemur þar vafa-
laust til, að mjög brestur á, að
ævinlega sé vandað til framleiðsl-
unnar eins og unnt væri, ef allra
nauðsynlegra skilyrða væri gætt.
Er þar fyrst að telja, að í mörgum
tilfellum skortir á um útbúnað
vinnslustöðvanna sjálfra, og í öðru
lagi hefur það orð legið á, að ekki
væri gætt þeirrar nærfærni í með-
ferð fisksins, sem nauðsynlegt er
til þess, að hann reynist hæfur sem
fyrsta flokks hráefni til vinnslu.
Hefur þetta mál verið mjög til um-
ræðu í blöðum og manna á meðal
í vetur, enda nær einstakir atburð-
ir, sem gerzt hafa í sumum ver-
stöðvum, þar sem heilir bátsfarm-
ar fisks hafa reynzt óhæfir til
vinnslu sakir óvarlegrar meðferð-
ar. Er þess að vænta að slíkir at-
burðir endurtaki sig ekki.
Ef Islendingar ætla að verða
fyrirmyndar fiskiðnaðarþjóð, verð-
ur það ekki betur gert en með því
að sérmennta fólk í þessari iðn-
grein. Undirstaða allrar iðnþróun-
ar eru vel menntaðir starfsmenn
og sérfræðingar í hverri grein, er
að iðnaðinum lýtur. Þörf þjóðfé-
lagsins fyrir sérfræðilega þekkingu
eykst og stöðugt á öllum sviðum
og þá ekki síður í fiskiðnaði en
öðru.
Allvel er séð fyrir undirbúnings-
menntun í hinum almennu iðn-
.greinum með verklegri kennslu og
skólagöngu í samtals allt að því
fjögur ár. Einnig er vel að land-
búnaði búið með starfrækslu bún-
aðarskólanna, sem veita bænda-
efnum og búnaðarráðunautum
haldgóða þekkingu, sem að gagni
má verða í störfum þeirra. Er
kunnara en frá þurfi að segja, hve
geysileg áhrif búnaðarskólarnir
hafa haft á íslenzkan landbúnað,
bæði til aukinnar framleiðslu, hag-
kvæmari vinnuaðferða og aukinn-
ar vöruvöndunar.
Það hlýtur því að vekja furðu,
að ekki skuli vera til í landinu
skóli, sem sambærilegur sé búnað-
arskólunum, er hafi það hlutverk
að sérmennta þá, sem til forustu
veljast á sviði fiskiðnaðar. Má
það vart vansalaust heita, að svo
illa sé búið að höfuðstoð íslenzkr-
ar útflutningsframleiðslu. Úr þessu
verður að bæta hið bráðasta og er
brýn þörf lagasetníngar um þetta
efni.
Flutningsmönnum þessarar til-
lögu er kunnugt, að yfirmatsmenn
hafa rætt þetta mál í sínum hóp,
en lítt eða ekki fylgt því eftir á
opinberum vettvangi. Fiskmats-
stjóri hefur átt frumkvæði að all-
mörgum námskeiðum fyrir fiski-
matsmenn á undanförnum 12—13
árum, og hafa þau orðið til mikils
gagns, svo langt sem þau náðu. En
hér þarf meira til. Stofnun fasts
skóla fyrir fiskimatsmenn og
verkstjóra með fjölbreytilegum
námsgreinum er brýnt hagsmuna-
mál fiskiðnaðarins og allur frekari
dráttur á málinu til óþurftar. Væri
vel farið, að Alþingi hefði hér
frumkvæði, og því er þessi þings-
ályktunartillaga flutt.
0 0 0
Það hefur um mörg undanfarin
ár verið fastur þáttur í starfsemi
framsóknarfélaganna hér í bænum,
að efna til sumarfagnaðar að
kvöldi síðasta vetrardags. Hafa
samkomur þessar jafnan verið
mjög vel sóttar og átt vaxandi
vinsældum að fagna.
Einnig nú var ,sumarfagnaður
haldinn á vegum félaganna, síða’sta
vetrardag, 20. þ. m., í Góðtempl-
arahúsinu.
Að þessu sinni sá Félag ungra
Framsóknarmanna að öllu leyti
um sumarfagnaðinn, og fórst það
mjög vel.
Formaður Fél. ungra Framsókn-
armanna, Alfred Alfredsson, setti
skemmtunina með stuttu ávarpi,
bauð gesti velkomna og kynnti
skemmtiatriði. Að því loknu var
sest að spilum og spiluð Fram-
sóknarvist á 23 borðum. Stjórnaði
Alfred vistinni, eins og skemmtun-
inni allri. Verðlaun hlutu þau frú
Ragnheiður Loftsdóttir, sem hafði
fengið 183 slagi, og Friðrik Marí-
asson, sem hafði fengið 174 slagi.
En þess ber að geta, að þeir Ól-
afur Ásgeirsson, Baldur Sæmunds-
son og Guðmundur Halldórsson
höfðu fengið jafnmarga slagi og
Friðrik, en hann hlaut verðlaunin
með hlutkesti.
Leikflokkur frá Suðureyri í Súg-
andafirði sýndi gamanleikinn
Leynimel 13, í Alþýðuhúsinu hér
í bænum, laugardaginn 23. þ. m.
Kvenfélagið Ársól og íþróttafé-
lagið Stefnir á Suðureyri, hafa
haft samvinnu um leikstarfsemi
um tveggja áratuga skeið, og oft-
ast tekið til meðferðar eitt leikrit
árlega, og var leikflokkurinn sem
sýndi Leynimel 13 á laugardaginn
á vegum þessara félaga.
Leikritið Leynimelur 13 gerist
í Reykjavík á eftirstríðsárunum,
og dregur fram ýmsar skoplegar
hliðar bæjarlífsins, bæði í einka-
lífi, í viðskiptum og svo í fram-
kvæmd opinberrar lagasetningar.
Það er skemmst frá því að segja,
að leikflokkurinn frá Súgandafirði
virtist sínum vanda vaxinn. Sem
heild var meðferð leiksins góð, og
meðferð nokkurra leikenda á hlut-
verkum sínum var alveg ágæt. T.
d. var leikur þeirra Ingibjargar
Næsta skemmtiatriði var það,
að Jón Bjamason, myndasmiður,
sýndi töfrabrögð, og hlaut hann
hinar ágætustu undirtektir og að-
dáun. Að því loknu sýndi Magnús
R. Guðmundsson grínþátt, sem
góður rómur var að gerður.
Að þessu loknu hófst svo dans-
inn, og var dansað af miklu fjöri
til kl. 2. Hljómsveit Karls Einars-
sonar lék fyrir dansinum.
Eins og áður, fengu gestir nú
þá ánægju, að glíma við að botna
vísubyrjun, sem frú Rannveig Her-
mannsdóttir lagði til, — svohljó-
andi:
„Vorið liggur lofti í,
ljómar sól um grundir allar.“
Alls bárust 25 vísubotnar. Dóm-
nefnd dæmdi þennan botn beztan:
„Óskum við þess að á ný,
engi grói, lautir, hjallar.“
Vísubotninn var merktur S, en
höfundur reyndist að vera frú
Anna S. Kristjánsdóttir, og hlaut'
hún bókina „Virkisvetur" að
kvæðalaunum.
Eins og áður segir var sumar-
fagnaðurinn mjög vel sóttur og að
öllu leyti hinn ánægjulegasti.
Jónasdóttur, Sigrúnar Sturludótt-
ur og Hermanns Guðmundssonar
alveg ágætur. Leikur þeirra Jó-
hannesar Þ. Jónssonar og Jóns
Kristjánssonar var og mjög góður,
en Jóhannes annaðist eitt af aðal-
hlutverkum leiksins.
Sviðsetningu leiksins annaðist
frú Ingibjörg Jónasdóttir. Gissur
Guðmundsson smíðaði leiktjöld, en
Jón Kristinsson málaði leiktjöldin.
og sá um andlitsförðun. Barði
Theodórsson annaðist ljósaumbún-
að. Áminnari var Óskar Kristjáns-
son.
Gerfi leikendanna voru yfirleitt
góð, nema gerfi læknisins sem var
alveg afleitt.'
Eins og fyrr segir var meðferð
leiksins í heild góð. Og það er eng-
an veginn víst, að betri meðferð
leiks hafi áður sést hér á leiksviði.
Leikendum var óspart klappað
lof í lófa.
o o o
Leynimelur 13