Ísfirðingur - 01.11.1983, Blaðsíða 2

2
ÍSFIRÐINGUR
Útgefandi:
Kjördæmissamb. Framsóknarmanna í Vestfjaróakjördæmi.
Blaðstjórn:
Björn Teitsson (ritstjóri), Guðmundur Sveinsson (ábm.),
Magnús Reynir Guðmundsson, Ólafur Guðmundsson,
Gjaldkeri Guðríður Sigurðardóttir, sími 3035.
Pósthólf 253, ísafirði.
Flytjum inn þekk-
ingu á fiskeldi
Atvinnusaga íslendinga ber það með sér að við höfum
margt lært af Norðmönnum. Þekking okkar á hvalveiðum
og síldveiðum er frá þeim komin og einnig sóttum við til
þeirra þekkingu, þegar virkjunarframkvæmdir hófust hér
á landi. Nú þurfum við að sækja til þeirra þekkingu á
fiskeldi.
Á fyrri hluta þessarar aldar fóru ungir bændasynir við
Djúp til Noregs og stunduðu þar búnaðarnám. Nú þurfa
Vestfirðingar að eiga æskumenn, sem vilja fara til Noregs
og stunda þar nám í fiskirækt, og vinna við slíka starfsemi.
Þeir gætu svo, er þeir kæmu heim, flutt með sér þá
þekkingu sem dygði til að hefja fiskiræktina hér á landi af
tilraunastigi yfir í arðbæran atvinnurekstur.
Hin vogskorna strönd Vestfjarða, þar sem víða er hægt
að fá heitt vatn, býður upp á svo stórkostlega möguleika á
þessu sviði, að allt sem við höfum verið að gera á
Vestfjörðum er smátt miðað við möguleikana í fiskirækt.
Hér er sá óplægði akur, sem bíður áræðis og þekkingar.
Hvað ætla eigendur jarðhitans í Reykjanesi við Djúp að
láta hann lengi að mestu leyti vera ónotaðan?
Auðvitað útheimtir það fjármuni að hefja fiskirækt í
stórum stíl. Hitt er aftur á móti vitað, að fjárfesting í
fiskirækt hefur skilað meiri arði í Noregi en þeirra
fjárfesting í iðnaði. — Hér er þó ekki ætlunin að hefja
meting milli atvinnuvega.
Erfiðleikar dragi
ekki úr okkur kjark
íslendingar eru oft of uppteknir af því sem miður hefur
farið. Þeir erfiðleikar, sem er við að glíma á sviði efnahags-
mála mega ekki villa okkur sýn eða draga úr okkur kjark
til að nýta þá miklu möguleika sem þetta land hefur upp á
að bjóða.
Það er ljóst að örlítið brot af íbúum jarðarinnar býr við
betri kjör en við fslendingar. Megnið af íbúum jarðarinnar
býr við miklu verri kjör og milljónir svelta. Það er stutt
síðan íslendingar börðust við hungrið í þessu landi. Það
sem vel hefur tekist hefur því fært okkur slíka hagsæld að
eftirtekt hefur vakið hjá mörgum fátækum þjóðum. Samt
er oft ástæða til þess að spyrja, hvort þolgæðið sé á
undanhaldi hjá íslendingum. Er múgmennskan í sókn? Er
áróðursheimur fjölmiðla farinn að móta skoðanir og mata
menn á blekkingum?
Færeyingar hafa í nokkur ár rekið skipaferju milli
íslands og meginlandsins. Þeir hafa verið að auka þessa
þjónustu og sniðið sér stakk eftir vexti með umsvif öll.
Islenskir fjölmiðlar hafa lítið hampað þessari þjónustu. Svo
gerist það, að íslendingar ákveða að hefja rekstur skipa-
ferju, er keppi við þessa starfsemi. Þetta er auglýst, og
endalokin einnig. Sagt er, að við séum búnir að tapa á
þessu 30 milljónum og þetta sé ekki hægt. Ákveðið er að
hætta rekstrinum. Færeyingar vita að þetta er hægt. Þeir
laga sína starfsemi að þörfum markaðarins, og vissulega
eiga þeir það þolgæði sem þarf. Vonandi berum við gæfu
til þess að átta okkur á því, að það er margt hægt að læra
af Færeyingum.
Hvernig væri að fréttamenn útvarpsins leituðu upplýs-
inga hjá Færeyingum um það, hvernig eigi að reka
skipaferju?
Vænt sláturfé á Patreksfirði
Slátrun hófst hér á Pat-
reksfirði miðvikudag 28.
sept., og var þá byrjað að
slátra stórgripum. Alls var
slátrað 202 gripum eða um
það bil 50 fleiri en í fyrra.
Hinn 6. október hófst síðan
sauðfjárslátrun, og henni
lauk 25. okt. Féð reyndist
mjög vænt, og verður meðal-
þungi meiri en á síðasta ári,
en þá var hann 15.8 kg.
Slátrað var 6.911 dilkum.
Mikið var um að fólk keypti
slátur, og virðist sá góði siður
að gera slátur lieima heldur
vera í sókn.
Jens Valdimarsson
Tíðarfar hefur verið frem-
ur leiðinlegt, en flutningar
með féð hafa þó gengið vel. I
sláturhúsi Kaupfélags Vest-
ur-Barðstrendinga er slátrað
fé frá Tálknafirði, úr öllum
Rauðasandshreppi og af
Barðaströnd að Auðshaugi.
Sauðfjáreign bænda hér
um slóðir hefur dregist all-
verulega saman. Það er
hvort tveggja að riðuveiki
hefur komið upp á nokkrum
bæjum, og hins vegar er á
ferð almennur samdráttur í
landbúnaði, sem við í hinum
dreifðu byggðum landsins
megum síst við.
Jens Valdimarsson
Unglinga vantar félagsmiðstöð
Nýlega mun hafa verið
settur upp leiktækjasalur
með svonefndum spilaköss-
um hér í ísafjarðarkaupstað.
Hliðstæðir leiktækjasalir hafa
undanfarið komið upp í öðr-
um landshlutum, fyrst á höf-
uðborgasvæðinu, en nýlega
einnig t.d. á Akureyri. For-
eldrar og skólafólk hafa
nokkrar áhyggjur af þessari
þróun mála. í þessum leik-
tækjasölum greiða ungling-
arnir oft umtalsverðar fjár-
hæðir, a.m.k. þegar til lengd-
ar lætur. Þá þarf að afla í
staðinn, og þetta fjárhættu-
spil getur orðið til þess að
beina óhörðnuðum ungling-
um, oftast á gagnfræðaskóla-
aldri, út í hnupl. Einnig er
vafi talinn leika á um upp-
eldisáhrif þessara staða að
Framhald á 3. siðu
BEGLUR
UM VIÐBÓTARLÁN
Reglur um sérstök viðloótarláii, samkvæmt ákvörðun
ríkisstjórnarmnar 20. október sl., tll jpeirra, sem
fengu frumlán (1. hluta) til nýbygginga á árinu 1981.
Þessir aðilar eiga kost ó viðbótarláni á
árixm 1983, sem nemur allt að 50% af
þeim lánshlutum, sem þeim voru veittdr
á árinu 1982.
Ef um eigendaskipti er að ræða, á núver-
andi eigandi rétt á viðbótarláni, leggi
hann fram þinglýstan kaupsamning eða
veðbókarvottorð.
Viðbótarlán verða afgreidd frá veðdeild
Eandsbanka íslands með kjörum, sem
gilda um nýbyggingarlán (r-lán). Varð-
andi veð skal þó beimilt að taka síðari
veðrétt en 1. veðrétt, að því tilskildu, að
áhvílandi uppfærð lán, að viðbættu við-
bótarláni húsnæðismálastjómar nemi
ekki bærri Qárhæð en 68% af brunabóta-
mati íbúðarinnar.
Sækja verður um viðbótarlán á eyðu-
blaði, sem Húsnæðisstofnun ríkisins
leggur til.
Umsóknir um viðbótarlán skulu berast
Húsnæðisstofnun ríkLsins fyrir
1. desember 1983.
Reykjavík, 29. 10. 1983
HúsnæÖisstofnun ríkisins
Ólafur Þórðarson.