Austri - 11.09.1981, Qupperneq 4

4
AUSTRI
Egilsstöðum, 11. september 1981.
Lesandabréf
Aðalfundur 111.
- fd trð nf litlo tilefni
Það var 20. maí síðastliðinn
sem Tómas Árnason alþingis-
maður og ráðherra kom í Morg-
unpóstinn til þeirra Páls Heið-
ars og Haraldar Blöndal, þá fyr-
ir skömmu kominn af fundi
„fríverslunarbandalagsins” sem
haldinn var í Brussel.
Eitt af því sem þeir morgun-
póstmenn spurðu Tómas um var
hvort Islendingar hefðu eitt-
hvert gagn af því að vera í
fríverslunarbandalaginu. Tómas
upplýsti að vegna aðildai- sinn-
ar hefðu íslendingar sloppið við
að greiða á árinu sem leið, 1980,
hvorki meira né minna en 15
miljarða króna í tolla á vörur
sem fluttar voru til þessara
landa. Þessar upplýsingar munu
hafa komið mörgum á óvart, því
fáir munu hafa vitað að um
svona stóra upphæð væri að
ræða. Þó flestir vissu að afnám
tolla á vörur til þessara landa
væri mikilsvert, svo mjög sem
íslendingar eru háðir útflutn-
ingi, eins og allir vita.
Stundum má sjá í blöðum, þó
enn oftar heyra á tali manna að
aðildin að fríverslunarbanda-
laginu og samningarnir við
efnahagsbandalagið, séu Islend-
ingum til tjóns og bölvunar.
Vitna menn þá gjarnan til hins
óhefta innflutnings á margs
konar vörum sem með góðu móti
er hægt að framleiða í landinu,
t.d. eins og húsgögn og innrétt-
ingar, föt og skó og súkkulaði
og hvers konar sælgæti. Gos-
drykki og óteljandi margt fleira.
Víst er það rétt að illa horfir
fyrir ýmsum greinum iðnaðar,
og þó íslenska framleiðslan sé
samkeppnisfær um verð og gæði
virðist það ekki hrökkva til.
En nú verður ekki snúið við,
til innflutningshafta né hárra
tolla, þjóðin hefur einfaldlega
ekki efni á því, svo mikils virði
eru markaðir okkar í þessum
löndum. En gagnvart hinum
takmarkslausa innflutningi í
samkeppni við innlenda fram-
leiðslu, er ekki til nema eitt ráð,
1 sumar hefur Ungmenna- og
íþróttasamband Austurlands
haft mörg járn í eldinum að
vanda. Kemur það m.a. fram í
fréttabréfum þeim sem blaðinu
berast, en þar er skýrt frá því
sem efst er á baugi hverju sinni
í starfsemi sambandsins.
Hér er gripið niður í nokkra
kafla í fréttabréfum þeim sem
hafa borist meðan blaðið hefur
verið í fríi.
það að fólk kaupi íslenska fram-
leiðslu, ekki þá útlendu.
Islenskar iðnaðarvörur eru
yfirleitt góðar og vandaðar og
fullboðlegar hverjum sem er.
Þegar við kaupum íslenska sápu
þvottaefni, málningu, súkkulaði,
húsgögn, föt eða annað, þá ger-
um við hvort tveggja, spara
dýrmætan gjaldeyri og auka at-
vinnu í landinu. Þannig hefur
íslenskur almenningur það í
hendi sér hvort iðnaðurinn
heldur velli í samkeppninni við
það innflutta, eða hreinlega
legst niður.
Þetta um að vera samkeppnis-
fær um verð og gæði er að mestu
kjaftæði út í hött. Hvað er gott
súkkulaði og hvað ekki, fer að-
eins eftir smekk hvers og eins,
og hvað verðið snertir virðast
ótrúlega margir hafa fullar
hendur fjár, og ekki einu sinni
spyrja um verð. En það er
skynsemi, og þjóðhollusta að
kaupa innlenda framleiðslu
frekar en útlenda.
Þetta svokallaða aðlögunar-
gjald, sem Davíð Shceving og
fleiri flón eru að þvæla um, er
svo sem ekki neitt, og skiftir
ekki máli, bara skítur á priki
eins og góður og genginn Eiða-
þinghármaður hefði líklega orð-
að það. Hitt er hættulegt, fyrir
þjóðir jafnt sem einstaklinga að
standa ekki við orð sín, og
gerða samninga. Og þó menn
hjá Fríverslunarbandalaginu og
fleiri taki íslenskum iðnrekend-
um ljúfmannlega og tali létt
mælt orð, er það ekki til að
byggja á og gott að muna að
ekki eru allir viðhlæendur vinir.
Hallur Steinsson.
Sökum hlés á útkomu blaðs-
ins hefur þetta lesandabréf beð-
ið birtingar um alllangt skeið,
en það er skrifað út frá umræð-
um sem voru í brennidepli fyrr
í sumar. Efnið er þó langt frá
því að vera úrelt og birtist bréf-
ið hér með og er höfundur beð-
inn velvirðingar á drættinum.
Ritstj.
U.Í.A. HLJÓMPLATAN
Það er fátt, sem U.Í.A. tekur
sér ekki fyrir hendur og nýjasta
uppátækið er að gefa út hljóm-
plötu. En það hugmyndaflug og
ekki er öll vitleysan eins.
Vafalaust hugsa margir svona
þegar þeir heyra að U.I.A.
hyggst nú gefa út 45 snúninga
hljómplötu með hljómsveitinni
Slagbrandi. Innihald plötunnar
eru tvö lög: Afmælislag U.I.A.
Framhald á bls. 3
Sú gamla stríðskempa Bjarni
Þórðarson sat síðasta aðalfund
S.S.A., sem gestur í boði stjórn-
ar, þar sem fundurinn var hald-
inn á heimavígstöðvum hans.
Nú kemur fram í Austurlandi
að fundi loknum, að Bjarna
fannst lítið til um fundinn, þar
sem enginn fór heim með „brot-
ið nef né blátt auga” og engin
átök urðu á fundinum milli full-
trúa, hkt og á fyrstu árum sam-
bandsins.
Það er leitt að Bjarni skuli
sakna þessara tíma mikilla orð-
víga, þegar menn fóru af hverj-
um fundi með „sár á sálunni”,
eða „brotið nef og blátt auga”
úr þeim hildarleik, sem þar var
háður, oftastnær engum til góðs
né gagns.
Það sem á þessum árum var
svo fagurlega kallað „að viðra
skoðanir sínar og eiga skoðana-
skipti við aðra” var oftast í
reynd lítið annað og meira, en
að kaldhamra einhverja sér-
visku og einkasjónarmið, sem
voru ekki í ætt við það að þoka
málum fram með samstillingu
kraftanna og sameiginlegu á-
taki, og það sem þá var kallað
að vera „stefnufastur og láta
ekki hringla með sig” var oftast
varla annað né meira en að
hlusta ekki á málflutning and-
stæðingsins, nema þá til að snúa
út úr og rangtúlka með aldeilis
„ægilegri orðfimi”.
Undirritaður getur ekki tekið
þátt í því með Bjarna, að harma
þessa tíð hinna mörgu og oft ó-
prúttnu Víga-Barða orðsins á
Austurlandi eða annars staðar á
landinu. Niðurstöður af fundum
þeirra voru oftastnær mörg
„brotin nef og blá augu”, en
málin þokuðust ekkert fram á
veginn, enda má í fundargerðum
þessara funda lesa sama tillögu-
moðið ár eftir ár, og staðfest-
Alyhíun aðalfundor S.S.A.
Aðalfundur S.S.A. haldinn í
Neskaupstað 26..- 28. ágúst 1981
samþykkir að skora á ríkis-
stjórn og Alþingi að hefja fram-
kvæmdir við stórvirkjun í
Fljótsdal, og kísilmálmverk-
smiðju á Reyðarfirði, eða ann-
an orkufrekan iðnað, sem fellur
að austfirskum aðstæðum, svo
fljótt sem kostur er á. Reynt sé
að haga undirbúningi þannig, að
ákvarðanir hér að lútandi verði
teknar fyrir næstu áramót. Með
þessum framkvæmdum sé að því
stef nt:
1. að stuðla að auknu jafnvægi
í byggð landsins, og hindra nýja
öldu fólksflótta frá landsbyggð-
inni.
ingu þess, hvað hægt miðaði í
þeim orðum röskustu Víga-
Barðanna, „að Austurland væri
aftast á merinni á öllum svið-
um”, eins og það þá hét. „Þá var
öldin önnur er Gaukur bjó á
Stöng”. Og nú er önnur öld risin
hér á Austurlandi og víðar.
Nú eru komnir til áhrifa í
sveitarstjórnarmálum á Austur-
landi menn eins og Hörður á
Reyðarfirði, Áskell á Eskifirði,
Björn á Stöðvarfirði, Kristján á
Vopnafirði, Sigurður á Höfn,
Jónas á Seyðisfirði og þannig
mætti telja í nær öllum sveitar-
félögum. Þessir menn meta það
meira að þoka málum fram til
hagsbóta fyrir almenning, en að
koma snilldarlegu höggi á and-
stæðing í orðaskaki á „kjafta-
samkomu”, eins og málþing
„orðsins Víga-Barða” voru
venjulega kölluð.
Þetta eru menn, sem leita lags
við að koma málum í höfn, og
róa knálega þegar lag gefst,
menn, sem freista þess að
tryggja fyrir fram breiða sam-
stöðu í stórmálum fjórðungsins,
þar sem þeir vita, að ekkert er
eins líklegt til að tefja eða
hindra framgang góðra mála
eins og innbyrðis illdeilur
heimamanna og orðvíg á „kjaft-
asamkomum”.
Skal svo hér látið staðar num-
ið, þó áhugavert væri að skrifa
langt mál um þátt „Víga-Barð-
anna” í þróun mála á Austur-
landi á tímabilinu frá því upp
úr 1920 til um 1970.
En þó að við Bjarni séum og
verðum sjálfsagt ósammála um
gagnsemi orðvíganna í sveitar-
stjórnarmálum, er ég þó viss
um, að við getum verið sammála
um eitt atriði: Síðasta aðalfund
S.S.A. er aldeilis ómögulegt að
kalla „kjaftasamkomu”.
Með þökk fyrir birtinguna.
Bergur Sigurbjönisson.
um orkumdl
2. að renna nýjum stoðum
undir efnahagslíf þjóðarinnar,
þar sem Fljótsdalsvirkjun getur
borið uppi orkufrekan iðnað
bæði á Austurlandi og öðrum
landshlutum.
3. að auka öryggi í orku-
vinnslu með því að virkja utan
eldvirkra svæða.
4. að auka miðlunarhlutfall
orkuvera landsins nægilega, til
þess að tryggja nauðsynlega
vetrarorku í landskerfinu.
5. að skapa möguleika á að út-
rýma innfluttu eldsneyti, að svo
miklu leyti, sem kostur er.