Nýr Stormur - 19.08.1966, Side 11

Föstudagurinn 19. ágúst 1966

11
I 40 ár hafa reiðhjólakaupendur vitað
mesta úrvalið
Mesta úrvalið í reiðhjólum er ætíð í
FÁLKANUM
DBS
BSA
UNIVERSAL
FÁLKINN
eru merki sem alfir þekkja
FÁLKINN H.F.
REIÐHJÓLADEILD
■.Vi.V.V.V.V.V.V.V.V.V.V.V.V.V.V.V.V.V.V.VV.V.V.V.V.V.V.V.W.V.V.V.V.V.W.'AWA'iW.V.
Paradís eða ragnarök?
— happhlaupið
— til
— aldamótanna
pmmmmmmm^^mmm—m—m
FRITZ BAADE:
Hver er tilgangurinn með
geimrannsóknum?
. Hvaðan á mannkynið að
taka kraftinn — kraft skyn-
seminnar og síðan hjartans
kraft — til að leysa þau
vandamál, sem okkur voru
sýnd í síðasta kapitula? Áður
en við svörum þessari spurn-
ingu, verðum við fyrst að
reyna að finna lausn á þeim
vandamálum.
Líka sá, er ekki hefir háar
hugmyndir um möguleikann á
að byggja plánetur þær er
næst okkur eru í sólkerfinu,
verður — ef hann ætlar að
ræða framþróun jarðarinnar
til ársins 2000 — að þennan
möguleika og rannsóknir þeir
er gerðar verða til aldamóta.
Hvort um möguleika sé að
leita að byggja pláneturnar
með lendingum á tunglinu, á
Marz, Venus eða öðrum plán-
etum í sólkerfi okkar.
Svarið við þessum spurning
um hlýtur að vera ákveðið:
Nei! Jörðin ekki yfirbyggð af
fólki. Handa þeim 6,5 milljörð
um manna. sem líklega búa á
hnetti okkár um aldamót, get
um við „leikandi létt“ aflað
næringar og nauðsynja, ef við
sameinumst um að nýta auð-
lyndir jarðar á hagkvæman
hátt. Til þessa þurfum við að-
eins lítinn hluta af varasjóð-
um jarðarinnar. Þótt íbúatal-
an tvöfaldist um næstu ára-
mót, getur mannkynið aflað
sér nægrar fæðu, á því landi,
sem nú er ræktanlegt og með
þeim aðferðum sem nú eru
þekktar.
Líísmöguleikar á öðrum
plánetum, sem við þekkjum,
fyrir íbúa þessa hnattar, er
ekki fyrir hendi, þar sem þess
ar plánetur hafa hvorki vatn
eða sýrur — og þetta er flest-
um ljóst. Þótt þetta væri mögu
legt, myndi kostnaðurinn
verða margfalldur á vlð það
að veita vatni á Sahara eyði-
mörkina, eða nema land á ís-
fjöllunum í Antarkis.
Landnám á öðrum hnöttum
hefir enga þýðingu fyrir það
vandamál, að skapa lífvænleg
skilyrði fyrir væntanlega
fólksfjölgun á jörðinni sjálfri.
Það er hið stærsta verkefni,
sem hingað til hefir legið fyr
ir tveim til þrem ættliðum á
okkar jörð.
Hinsvegar er önnur siðferði
leg forsenda fyrir geimrann-
sóknum okkar: Við verðum
að reikna með því í fullri al-
vöru, að plánetan Jörð, sé
ekki sú eina, sem byggð sé
hugsandi verum og ekki sú
eina, sem viðhefir geimrann-
sóknir, auk þess að í öðrum
sólkerfum, séu hnettir byggð
ir verum sem séu miklu lengra
komnar á þróunarbrautinni
en íbúar okkar hnattar.
Það eru til vísindamenn,
sem trúa því, að jörð okkar
sé athuguð af fljúgandi vits
munaverum frá öðrum hnött-
um, sem séu komnir þúsundir
eða tugþúsundir ára framar
á þróunarbrautinni en við. Við
megum ekki hlæja að þess-
um fullyrðingum.
í raun og veru er það ennþá
hlægilegra, sem menn halda
í dag: að okkar jörð sé mið-
depill allrar tilveru og að þrátt
fyrir að verur finndust á öðr-
um hnöttum, værum við
þeirra fremstir með flug-
skeyti okkar og vetnissprengj
ur. Hér kemur fram ein verzta
siðferðistilhneiging Homo
sapiens í dag: hið mikla sjálfs
álit, sem jafnt kemur fram í
mannlegu samlífi og hug-
myndunum um víddir alheims
ins.
Uppfylling Kristindómsins!
Til að velja á milli Paradís-
ar og Jörð og sjálfstortíming-
ar, mun kosta mannkynið að-
nota krafta sína til hins ýtr-
asta.
Við vitum að vetnissprengj-
an mun binda skjótann endi
á líf mikils hluta jarðarbúa
og að hinir munu líða hva>a-
fullan dauðdaga. — Þessari
staðhæfingu Einsteins mun
enginn komast fram hjá. —
Margir eru þeir þó, sem
reyna að komast fram hjá
þessu.
Þeir blaðra um það, að unnt
muni að heyja styrjöld án
þess að atom- og vetnisvopn
verði notuð. Og þeir gera það
þrátt fyrir það, að fyrirsvars
menn NATO hafa sagt að ár-
ás að austan yrði aðeins hugs
anlega brotin á bak aftur með
atomvopnum.
Með því að beita skynsem-
inni, er auðvelt að sjá og
skilja, hvað mannkynið hefir
að berjast fyrir með því að
komast hjá styrjöld: velfarn-
að og öryggi, sem það hefir
aldrei áður notið. Með afvopn
un myndu sparast útgjöld svo
geysilega, að maður getur
varla gert sér það í hugar-
lund. Og þótt ekki væri nema
hluti af þessum útgjöldum
væri notaður í þágu þessa mál
efnis, myndi fullkominn ár-
angur nást löngú áður en til
aldamótanna kæmi.
Það er því fullkomin vit-
fyrring, ef mennirnir ekki
velja þessa leið. En eru þá
mennirnir í raun og veru ekki
orðnir fyrtir viti og skynsemi?
Eru þeir hæfir til að velja
hina réttu leið? Jafnvel þeir,
er telja að mannleg skynsemi
hafi aldrei náð hærra en nú,
verða menn að viðurkenna, að
skynsemin ein mun aldrei
megna að ná þeim árangri að
skapa Paradís á jörð árið
2000. Ef þessi barátta á að
vinnast, verða allir kraftar að
koma til — ekki aðeins skyn-
semin, heldur tilfinningar
hjartans og trúin.
Von okkar um að kapp-
hlaupið milli skynseminnar
og vitfyrringarinnar vinnist
með sigri hins fyrrnefnda, er
byggð á mjög veikum grunni,
ef trúin styður ekki skynsem
ina. Á sama hátt og hinn sann
kristni maður gleðst yfir að
hann loks hefir fundið Krist
og fylgir kenningum hans,
eins og þær eru settar fram
í Fjallræðunni, eins munu
kenningar hans verða hjálp
fyrir mannkynið að velja leið
ina milli tortímingar og von
arinnar um heim, sem yrði
paradís á jörðu.
Orðið: „Elskið óvini yðar!“
hefir alltof lengi verið aðelns
helgidagsspjall, en raunveru
leika. í dag er það orðið raun
pólitiskt orð —og þeim sem
finnst of sterkt að kveðið,
gætu sætt sig við framsetn-
ingu hinna nýju bókmennta:
„Fjandmennirnir eru líka
menn“. Von manna um að
börn þeirra fái að upplifa ár-
ið 2000, er bundin því að hin-
ir valdamiklu stjórnmála-
menn heimsins — líka þeir í
austri — virði þennan aug-
Ijósa sannleika.
En hið fegursta, sem í Fjall
ræðunni stendur, um það
vandamál, sem kynslóð dags-
ins í dag og morgundagsins,
stendur andspænis, er þetta:
„Sælir eru hógværir, því að
þeir munu landið erfa“.
Við vitum ekki — við vit-
um raunverulega ekkert um
það! — hvort þetta jarðríki
kemur til með að lifa árið
2000, eða hvort óvarkár leik-
ur með atomvopnin breyta
jörðinni í lífvana rúst. Til að
orða þetta enn einu sinni:
Við vitum hvort þessi jörð
verður eftir skamman tíma
komin í sömu spor og 1 ár-
Framh. á bls. 3.