Framsóknarblaðið - 25.04.1951, Blaðsíða 1

Vestmannaeyjum 25. aprfl 1951
10. tölublað
ÚTGEFANDI:
FRAMSÓKNARFÉLAG
VESTMANNAEYJA
Ritstjóri og óbyrgðarm.: Helgi Benediktsson
Auglýsingastjóri: Ásmundur Guðjónsson.
Prensmiðjan Eyrún h.f.
Æðisgenginn
skrípaleikur
Opinberlega stimplaður
skattsvikari
Árið 1950, 27. janúar, var
haldinn hér opinber bæjarmála-
fundur, en bæjarstjórnarkosn-
ingar fóru fram 29. s. m. eins
og kunnugt er.
Á þessum bæjarmálafundi las
Guðlaugur kaupmaður Gísla-
son, formáður Sjálfstæðisflokks-
ins hér, upp bréf, sem hann
kvað vera frá „Ráðuneytinu".
í bréfi þessu var afdráttar-
laust og umbúðalaust dróttað
að mér skattsvikum, að ég hefði
gert að því verulega tilraun að
draga eignir mínar og tekjur
undan skatti. Var þar minnzt á
umræddar aukatekjur og hús-
byggingu rnína. Hér var því
lialdið áfram verki, sem skatt-
stjórinn liafði lagt grundvöllinn
áð, sem sé að þrýsta því inn í
vitund almennings, að ég væri
skattsvikari. Nú var það ráð-
herrann, sem tók við, og notaði
vikádreng sinn, Guðlaug kaup-
mann Gíslason, til mann-
skemmdanna.
Þannig hugðust þessir „her-
menn“ skiþta mannorðsklœðum
minum d milli sin.
Þetta „skattsvikabréf“ fékk ég
aldrei að sjá. Þegar til málsókn-
ar kom út af efni þess, var það
talið tapað. Réttarvöldin virtust
ekki því vaxin þá, að fá neitt
sannað um þetta bréf umfram
það, sem almenningur vissi um
efni þess, en því var útvarpað
í eyru almennings. Þar fékkst
engu um þokað. Engar megin-
kröfur mínar virtust teknar til
greina, hvorki í málssókn né
vörn út af upplestri •’bréfsins.
Ég var hins vegar sektaður um
kr. 1000,00 fyrir að láta undrun
mína í ljós út af efni' þess og
geta þess um leið, að sjálfur
ráðherrann hefði verið sakaður
um gjaldeyrisþjófnað og fakt-
úrusvik.
Nú loks víkur sögunni að
stefnanda í þessu máli, herra
Magnúsi Bergssyni kaupmanni
og bakarameistara, sem var efsti
maður á lista Sjálfstæðisflokks-
ins við bæjarstjórnarkosningarn
Niðurlag ó greinargerð stefnds í
Þorsteini Þ.
ar. Hann gekkst nú fyrir því, að
fjármálaráðherra, Jóhanni Þ.
Jósefssyni, höfundi „skattsvika-
bréfsins,“ var sent skeyti, sem
sannaðist að samið var á skrif-
stofu Sjálfstæðisflokksins hér. í
skeyti þessu voru orð mín um
ráðherrann rangfærð. Undir
skeyti þetta skrifuðu fjórir aðr-
ir áberandi flokksmenn ráð-
herrans ásamt stefnanda. Til
málssóknar kom á hendur mér,
vitnaleiðslu og svardaga. Fjórir
Sjálfstæðismennirnir sóru þáð,
að skeytið væri orðað samkv.
heilögum sannleika. Þegar dró
að réttarhöldum og vitnaleiðslu
í málinu, hvarf herra Magnús
Bergsson kaupmaður til Reykja
víkur og þaðan vestur í Stykkis-
hólm að fullyrt er. Enginn veit
méð vissu enn mér vitanlega,
hvaða nauðsyn knúði hann burt
úr bænum á þessum örlaga og
átakatímum. Það eitt er víst,
áð stefnandl reyndist þá nægi-
lega langt í burtu til þess að
komast hjá því sjálfur að „bera
sannleikanum vitni“ í málinu.
Má hér nefna það, að fíflum
hafi verið att á foræði?
Mér tókst hinsvegar að sanna,
að skeytið flutti ekki sannyrði,
og var því dómurinn ekki
byggður á orðuin þess, þrátt
fyrir svardaga. Síðan hefi ég
jafnan kennt fjandskapar frá
stefnanda, og er það mín sann-
færing, að málssókn þessi á ræt-
ur að rekja til hans.
25. júlí 1950 skrifaði ég dóms
málaráðuneytinu og bað um
rannsókn á því, hver væri höf-
undur „skattsvikabréfsins" og
hvaðan efnið var fengið í það.
mólfnu Magnús Bergsson gegn
Víglundssyni
Dómsmálaráðuneytið virðist
hafa brugðizt vel við í fyrstu
og mun bráðlega liafa fyrirskip-
að bæjarfóegta hér að rannsaka
málið. Margir menn voru yfir-
heyrðir og afrit af bókum rétt-
arhaldanna send ráðuneytinu
að rannsókn lokinni. Ég bað þá
bæjarfógeta hér að lofa mér að
kynnast því, hvað í ljós liefði
komið við réttarhöldin, fá af-
skrift úr lögregluþingbókinni.
Bæjarfóg. neitaði því vinsaml.
en afdráttarlaust og vísaði mér
um það suður til dómsmálaráðu
neytisins. Jafnframt bauðst
hann til þess að stuðla áð því,
að ég fengi þetta sjálfsagða
leyfi. Mánuðir liðu og ekkert
svar barst frá ráðuneytinu.
12. desember 1950 skrifaði ég
ráðuneytinu aftur og beiddist
útskriftarinnar. Var mér fyrir-
munað áð ná rétti mínum í
þessu máli? Var allt réttarfarið
svona rotið og vilhalt? Gat það
verið, að réttarvaldið væri not-
að til verndar vissum mönnum,
þegar svo bar undir, og til að-
stoðar þeim, þegar þeir þyrftu
að mannskemma andstæðinga
sína? Var dómsmálaráðuneytið
nú skálkaskjól sjálfstæðis-
manna? — Ég gat ekki varizt
þessum spurningum.
7. jan. s. 1. skrifaði ég svo
dómsmálaráðuneytinu þriðja
bréfið. Enn skyldi ég knýja á.
Það var hótunarbréf. Ég hótaði
að gera málið opinbert og birta
bréf mín ahnenningi, ef ég
fengi ekki fullnægjandi svar.
Og sjá, eftir nokkra daga hafði
ég fengið útskriftina úr lög-
reglubókinni. Þar kom í ljós,
sem mig grunaði, að Guðlaugur
Gíslason kaupmaður, formaður
Sjálfstæðisflokksins hér, hafði
neyðzt til að lýsa yfir því í rétt-
arhöldunum, að höfundur
„skattsvikabréfsins" var enginn
annar en sjálfur fyrrverandi
fjármálaráðherra Jóhann Þ.
Jósefsson, stórkaupmaður og
þingmaður Vestmannaeyinga.
Þannig hafði ráðherrann not-
fært sér bréf skattstjórans, um-
boðsmanns stefnanda í þessu
máli. Mundi dómarinn treysta
sér til þess að sálgreina slíkan
ráðherra, æðsta vandsmann
skattalaganna og verndara
þeirra?
Hafa mál þessi nokkúð skýrzt
fyrir dómaranum? Er honum
nú ekki ljósara en áður sam-
spilið í öllum þessum skrípa-
leik, þar sem hann er neyddur
til að vera einn rulluhafinn.
LTm síðustu áramót hófust ný
átök hér í verzlunarmálum bæj-
arins. Ég fyllti af fúsum vilja
flokk þeirra áhugamanna, sem
beittu sér fyrir viðreisn verzlun-
arsamtaka almennings í bænum.
Ég tók að mér að sinni for-
mennsku þeirra samtaka. Þá
hófust á ný kærur, málaferli og
aðrar ásóknir á hendur mér
með svipuðu eðli og áður, und-
ir sömu forustu, tveim kaup-
mönnum bæjarins og foringj-
urn Sjálfstæðisflokksins, þeim
Guðlaugi kaupmanni Gíslasyni
og Magnúsi kaupmanni Bergs-
syni.
Þessi ásókn er mér áttaviti,
sannar mér það, að við erurn
öll á réttri leið í félagsmálum
almennings og hagsmunamál-
um.
Á bæjarstjórnarfundum eftir
áramót hafa þessir menn reynt
að grípa ádeiluorð mín, ef und-
an hefur sviðið, breytt skilorðs-
. bundnum viðtengingarháttum
í framsögu og fullyrðingar,
kippt þeim úr samhengi og
kært til lögreglustjóra eða efnt
til málssóknar. Lögreglustjóri
hefur til þessa séð í gegnum
netið og látið kyrrt liggja.
Nú hefur Magnús Bergsson
kaupmaður farið sjálfur á stúf-
ana. Vill hann nú reyna að
reka af sér slyðruorðið, er hann
Framh. á *. síðu.