Framsóknarblaðið - 05.07.1968, Qupperneq 2

2____________________________________ FRAMSOKNARBLAÐIÐ
MINNING
r
Uraníus Guðmundsson
vélstjóri
I Framsóknar-
blaðið
Ritnefnd:
Sigurgeir Kristjánsson,
Jóhann Björnsson, áb.
Afgreiðslu annast:
Sveinn Guðmundsson.
Gjaldkeri:
Hermann Einarsson.
í)Qð eru gerðar hröfur
Framhald af 1. síðu.
síldarflotanum meðan aðrar þjóð-
ir veiða síld í hafinu norðaustur
af landinu.
Þetta eru stórmál, sem þjóðin
hugsar um og hún hlýtur að gera
kröfur til Alþingis og þá ekki síst
til viðreisnarþingmanna, um skýr-
ingar og úrræði.
Loks var þess að vænta, að þing
maðurinn legði eitthvað jákvætt
til bæjarmála og t.d. í sambandi
við vatnsveituna, sem nú er eitt
helsta viðfangsefni bæjarfélagsins.
Eins og álfur úr hól
Nú þegar Guðlaugur Gíslason,
alþingismaður lætur ljós sitt skína
í Fylki, birtast þar ekki greinar
um þjóðmál eða þingmál og því
'síður uppbyggileg skrif um bæj-
armalin. í stað þess birtir alþing-
ismaðurinn heilmikla vitleysu eft-
ir sig um að bærinn sé þegar far-
inn að græða á vatnsveitunni, og
þó vita allir að vatnið er ekki
einu sinni farið að renna hingað
ennþá. Þessi afstaða alþingismanns
ins vekur furðu hjá bæjarbúum.
Þeir vita hvernig málið stendur.
Það er búið að leggja vatnslögn
ofan úr Eyjafjöllum og niður að
sjó, lengstu vatnslögn á íslandi.
Sjóleiðslan er væntanleg eftir
nokkra daga. Fleiri tugir manna
vinna að dreifingarkerfinu hér í
bænum. Þá er verið að brjóta
leiðslunni veg inn um hafnarmynn
ið, sem er torsótt verk og ennfrem
ur er vinnuflokkur uppi á landi
við undirbúning byggingar dælu-
stöðvarinnar. Fólkið í bænum veit
líka, að hér er um geysi kostnaðar
sama framkvæmd að ræða, og það
er enginn hægðarleikur að ná því
fjármagni saman. En þegar Vest-
mannaeyingar leggja mikið á sig
og unriið er að því að ná í inn-
lent og erlent lánsfé til vatnsveit-
unnar kemur alþingismaðurinn G.
G. fram á sjónarsviðið eins og álf-
ur út úr hól og segir að nú sé
gróði á öllu saman. Það innlegg
hans í málið er verra en ekkert.
Slík skrif eru skaðleg ef þingmað-
urinn væri einhversstaðar tekinn
alvarlega
Það var á þjóðhátíðardaginn 17.
júní, þegar skemmtunin stóð sem
hæst, að mér barst sú harmafregn
að Úraníus Guðmundsson, vél-
stjóri væri látinn.
Eg vissi reyndar ,að síðustu ár-
in hafði hann átt við veikindi að
stríða, svo að hann gekk ekki heill
að störfum.
Hann var -nn af þeim mönnum
Það er horft á strípalinginn.
Það eru gerðar siðferðilegar
kröfur til alþingismanna. Því er.
það alvarlegt mál, þegar þeir fara
með staðlausa stafi. G.G. gerir sig
sekan um slíkt með því að full-
yrða, að um algert framkvæmda-
leysi sé að ræða á vegum bæjar-
ins. Slík fullyrðing er svo fjarri
raunveruleikanum, að hún er ekki
svaraverð. Framkvæmdirnar blasa
við og slíta lygavefinn í sundur.
Og þingmaðurinn stendur uppi
sem kviknakinn ósannindamaður.
Það er horft á strípalinginn.
Að hafa tungur tvær
G.G. bregður mér um óheiðar-
legan málflutning og bendir þó
ekki á dæmi um það. í sambandi
við þá aðdróttun, sem ég viður-
kenni ekki að hafi við rök að
styðjast, vil ég benda á rökleysur
og rangar staðhæfingar alþingis-
mannsins í sömu grein í Fylki 21.
júní sl. Þar segir í sambandi við
vatnsveituframkvæmdirnar:
„Þegar fulltrúar Sjálfstæðis-
flokksins lögðu málið fyrir bæjar-
stjórn, meðan þeir réðu, var gert
ráð fyrir að stofnæðin og þau
mannvirki, sem henni tilheyrðu,
yrðu byggð fyrir lánsfé, sem síð-
an yrði endurgreitt af vatnsskatt-
inu. Hinsvegar yrði bæjarkerfið
unnið í þrem áföngum á árunum
1966 til 1968, sem þá var áætlað-
ur 15 millj. kr. lagður á í útsvör-
um”.
Þetta lítur svo sem nógu vel út
í áróðrinum. G. G. ætlaði að
leggja þriðjunginn af dreifikerfi
vatnsleiðslunnar á árinu 1966.
Hann hafði völdin til maíloka það
ár en lét ekki vinna að málinu
þennan tíma. Það var ekki einu
sinni búið að mæla fyrir kerfinu
þegar G. G. lét af starfi bæjar-
stjóra. Þetta var þó talsvert verk
síðan þurfti að gera sér grein fyr-
ir efnisþörfinni, semja útboðslýs-
ingu og koma henni á framfæri.
Útboðstími hlaut að vera mánuður
og síðan kom þriggja mánaða af-
greiðslufrestur. Þannig lokaði að-
gerðarleysi G.G. í málinu alveg fyr
ir, að mögulegt væri að gera veru-
legt átak í dreifikerfinu sumarið
sem ekki tala um sín veikindi við
aðra, nema þá sína allra nánustu.
En samstarfsmenn og aðrir, sem
hann umgekkst, fengu lítt eða
ekkert um það að vita, hvernig
heilsu hans var í raun hát.tað.
Hann bar þjáningar sínar í hljóði,
svo að þær yrðu ekki til að
skyggja á þá gleði og kátínu, sem
1966. Svo á að kenna öðrum u::,,
og kalla það amlóðahátt.
Hin staðhæfing G. G., að það
hafi verið einskonar stefnuskrar-
atriði Sjálfstæðismanna, að ieggja
stofnæðina fyrir lánsfé en dreiíi-
kerfið af útsvörunum, er líka röng
og verður afsönnuð með tillögu,
sem G.G. bar sjálfur fram á fundi
bæjarstjórnar 11. júlí 1966 og
hljóðar á þessa leið:
Tillaga frá fulltrúum Sjálfstæð-
ismanna.
........,Með því að enn hafa ekki
verið notaðar nema um 6 millj.
af 22,2 millj kr. áætlun til verk-
legra framkvæmda, samkvæmt
fjárhagsáætlun yrði óráðstafað af
þessum lið kr 21 milljón. Leggjum
til að 10 milljónir af þessu fé verði
varið til vatnsveituframkvæmda
uppi á landi, enda verði þá tekið
lán til lengri tíma í því sambandi”
Svona er samræmið í málflutn-
ingi G.G. Það er ástæða til að hug
leiða hvort hann samræmist þeim
kröfum, sem eðlilega eru gerðar
til alþingismanna.
Smá afrek G. G.
Þá er hér að lokum smáþáttur
um hvernig stuðningur G.G. við
hina svonefndu viðreisnarstefnu á
Alþingi spinnur sig um þjóðfélag-
ið og þar á meðal bæjarmál Vest-
mannaeyinga. Skuld á Lóðsinum
erlendis var í árslok 1966 kr.
2.530 þús. Afborgun samkvæmt
þeirri upphæð var kr. 738 þús kr.
Nú felldi stjórnarliðið gengið seint
á fyrra ári. Það varð til að afborg
un af láni þessu hækkaði um 241
þús. kr. Og skuldin stóð svo að
segja í sama og áður að krónu-
tölu eða kr. 2.523 þs. Afborgunin
þessar 979 þús kr. hurfu í geng-
islækkunina. Sama máli gegnir vit
anlega um vatnsveituna, þar mun
bein hækkun vegna gengislækkun
arinnar nema ca. 16,7 millj kr..
Þetta eru smá afrek G.G. í þágu
Vestmannaeyinga, sem verka til út
gjaldahækkanna í stórum stíl. Svo
kemur hann heim til að blása sig
upp út af háum álögum. Þvílík
heilindi í málflutningi og vinnu-
brögðum.
S. K.
hann vildi jafnan hafa í kringum
sig.
Hann var fundvís á hina sköp-
legu hlið samfélagsins og kunni
frá mörgu skemmtilegu að segja,
enda hefur hann kynnst mörgum
kynjakvistum við störf sín á sjón-
um.
Snemma hafði Úraníus áhuga á
vélum og tækni, enda lék allt í
hönöd1 rn har.s, sem að vélum við-
kcm.
En hin síðcii'i ár hafði hann það
oft við orA að t'cppilsgra væri fyr-
ir sig að fara að sArfa í landi.
Mun hann þá hafa íundið að
heilsa hans var að biia og hin erf-
iðu störf á sjónum hentuðu ekki
eins vel.
Einn af gleggstu þáttum í fari
hans var ábyrgðartilfinning gagn-
vart sinni fjölskyldu og heiðar-
leiki í öllum samskiptum við aðra
menn og má segja, að hann vildi
ekki vamm sitt vita í neinum hlut.
Úraníus Guðmundsson, er fædd-
ur í Reykjavík 28. des. 1914. En
hann átti eftir að hafa marga sama
staði í bernsku sinni, en lengst af
dvaldi hann í Eyvindarholti und-
ir Eyjafjöllum, og þar undi hann
sér bezt. Þar bjuggu sæmdarhjón-
in Kjartan Ólafsson og Þuríður
Ólafsdóttir. Þau létu sér ekki síður
annt um hann en sín eigin börn,
enda taldi hann Eyvindarholt sitt
bernsku heimili, og minnist þeirra
hjóna með virðingu og þökk. Það-
an kemur hann, eins og títt var um
unga menn í þá daga, hingað til
Vestmannaeyja árið 1931, á vertíð
og réðist þá til Jóns í Hlíð, og er
hér æ síðan við störf i landi eða
á sjó.
Eins og segir áður voru véla-
störf honum mjög eiginleikin.
Hann fór á véla námskeið og afl-
aði sér réttinda sem vélstjóri.
Það kom líka í Ijós, að störf hans
við vélgæzlu reyndust mjög happa
sæl. Hann var lengst vélstjóri á
m.s. Baldri.
Árið 1950 giftist hann Jórunni
Lilju Magnúsdóttur og stofnuðu
þau heimili sitt í Gömlu-Skógum
hér í bæ, en það reyndist brátt
full þröngt um þau, því barnahóp-
urinn stækkaði fljótt, svo að þau
keyptu Boðaslóð 6. Þau eignuðust
6 börn. að elzta, Viktor, ólst upp í
Ólafshúsum, en hin börnin eru
Pálína, Jón Trausti og Gylfi, sem
komin eru yfir fermingu og svo
Framhald á 4. síðu.