Hamar - 29.03.1947, Blaðsíða 1

8. TÖLUBLAÐ
II. ÁRGANGUR HAFNARFIRÐI LAUGARDAGINN 29. MARZ 1947.
Síðastliðna viku hefir veðrið verið hið ákjósanlegasta til
skíðaiðkana, og er það von allra, sem skíðaíþróttina iðka, að
sama veðrið haldizt yfir helgina og gerast margir svo djarfir
að ráðleggja hinar mestu skíðaferðir um páskana, þar á með-
al er Skiða og Skautafélag Hafnarfjarðr, — því skíðafæri er
hvarvetna hið ákjósanlegasta.
Upplýsingar varðandi ferðum S.S.H. er hægt að fá í
verzlun Þorvaldar Bjamasonar.
Myndin sýnir Jón Þorsteinsson, frá Siglufirði, — í stökki
— er hann vann sæmdar heitið „Skíðakappi Islands 1947“,
á hinu nýafstaðna Skíðamóti íslands, er haldið var að Kol-
viðarhóli.
Tuttugu ára afmæli
landsmálafélagsins
„Fram“.
Feröasögupistlar
frá Mið-Evrópu.
unnar ^Jn^uat'ióon,.
SJDTTA GREIN
faramálum í þessum bæ og i
Síðastliðinn laugardag minnt
ist landsmálafélagið Fram tutt-
ugu ára afmælis síns með
hófi í Sjálfstæðishúsinu.
Landsmálafélagið Fram var
stofnað 13. nóvember 1926 og
átti því tuttugu ára afmæli 13.
nóvemher s. 1., en vegna ým-
issa atvika drógst það úr hömlu
að minnast þessara merku tíma
móta í æfi félagsins þar til nú.
Afmælishófið var fjölmennt
og fór hið bezta fram. For-
maður félagsins, Stefán Jóns-
son forstjóri, setti hófið og
stjómaði því. Setið var að sam-
eiginlegri kaffidrykkju frá kl.
9—12 en eftir það var skemmt
sér við dans og spil langt fram
á nótt.
Meðan setið var undir borð-
um vom margar ræður flutt-
ar og þess á milli sungnir ætt-
jarðarsöngvar; einnig söng
hafnfirzkur kvartett undir
stjórn Þórðar B. Þórðarsonar,
mörg fjömg og skemmtileg lög,
samkvæmisgestum til mikillar
ánægju.
Formaður félagsins, Stefán
Jónsson, flutti aðalræðuna í
samkvæminu og rakti sögu fé-
lagsins og starf á liðnum tutt-
ugu ámm. Auk hans tóku til
máls: Þorleifur Jónsson, Bjami
Snæbjörnsson, frú Jakobína
Mathiesen, Loftur Bjamason,
Páll Daníelsson og Guðjón
Magnússon.
I fyrstu stjórn Fram áttu
sæti: Sigurgeir Gíslason formað
ur, Sigurður Kristjánsson ritari
og Ingólfur Flygenring gjald-
keri. Auk Sigurgeirs hafa þess-
ir menn haft á hendi for-
mennsku í félaginu á liðnum
tuttugu árum: Jón Mathiesen,
Þorleifur Jónsson, Bjami Snæ-
björnsson, Loftur Bjamason og
Eyjólfur Kristjánsson.
Núverandi stjórn félagsins
skipa þeir Stefán Jónsson for-
maður, Jón Mathiesen ritari
og Júlíus Nýhorg gjaldkeri.
Um leið og blaðið þakkar
Fram fyrir gott og giftudrjúgt
starf að ýmsum þrifa- og fram-
þágu sjálfstæðisstefnunnar í
landinu á liðnum aldarfimmt-
ungi, þá ámar það félaginu
allra heilla og góðs gengis í
störfum sínum í framtíðinni.
Véjbáturinn
Ásbjörg
Slitnar upp á höfninni og
rekur í land undir Hamr-
inum.
Báturinn er talinn það
mikið skemmdur, að ekki
muni svara kostnaði að
gera við hann.
Um kl. 5 síðastliðinn mánu-
dagsmorgun, slitnaði v.b. „Ás-
björg" frá'bóli sínu á höfninni
og rak í land fyrir neðan Ham-
arinn. Er þarna uppfylhng
gjörð af stórgrýti, sem sprengt
var úr Hamrinum þegar
Strandgatan var lögð þama
fyrir neðan. Rifnaði kjölurinn
undan bátnum og háðar síð-
urnar rifnuðu einnig all mikið.
Báturinn var mannl. er hann
strandaði. Bátnum hefir nú
verið náð út aftur og honum
lagt upp í fjöru á öðrum stað.
Skoðunarmenn, sem athugað
hafa skemmdimar á bátnum,
hafa látið það álit i ljós, að
ekki muni borga sig að gera
við hann.
Þegar báturinn slitnaði upp
var norðvestan stormur og all-
mikill sjór í höfninni. Er tal-
ið að orssök þess, að báturinn
slitnaði upp, hafi verið sú, að
keðja bátsins hafi slitnað, en
með hvaða hætti það hefir
gerst, er ekki vitað.
Vélbáturinn „Ásbjörg“ er
eign Bátafélags Hafnarfjarðar,
og er það óbætanlegt tjón fyr-
ir félagið, að missa bátinn nú
á miðri vertíð.
Eg hvarf þar frá síðast, er
við höfðum hreiðrað um okkur
hjá ekkjufrú N. í österbrogade.
Þar dvöldumst við i dágóðu yf-
irlæti í þrjá daga áður en við
gátum haldið áfram suður á
bóginn. Þetta vom síður en
svo neinir sældardagar. Við
vomm á sífelldum þönum frá
einni skrifstofunni til annarr-
ar og ýmislegt smáskrítið kom
þá fyrir, sem hér er ekki rúm
til að fjalla um. Það er tæp-
lega til þess ætlandi, að við
gætum komist til botns i Dansk
inum á þessum þrem dögum,
enda er slíkt víðsfjarri.
Allir voru þó sammála um
það, að hér hefði á orðið stór
breyting frá þvi fyrir styrj-
öldina. Ibúar Kaupmanna-
hafnar virtust þjást af nokk-
urskonar mórölskum eftirstríðs
timburmönnum, sem höfðu
rænt þá glaðlyndi og gaman-
semi fyrirstríðsáranna. Hinni
svörtu samvizku föðurlands-
svikaranna hafði frelsisherinn
stefnt fyrir dóm himnaföðurs-
ins á eigin ábyrgð; grunaðir
biðu dóms í fangelsum ríkis-
ins, og því er ekki hægt að
neita, að þó nokkrir höfðu að
ósekju verið drepnir eða sví-
virtir af þessum sama frelsis-
her. Tortryggni og óvild var
enn ekki að fullu svæfð, þó að
fleiri og fleiri væru nú farnir
að átta sig á þeirri sstaðreynd,
að mikill meirihluti þjóðarinn-
ar varð, lífsafkomu sinnar
vegna, að hafa samstarf við
Þjóðverja, þó það að visu
væri misjafnlega náið. Þetta
hefir efalaust ruglað frelsisher-
inn í ríminu fyrst í stað, er
honum láðist að draga marka-
línu millli hreinna landráða og
þesss sem ekkert átti við slík-
an verknað skylt, sbr. vig Guð-
mundar Kamban. Sem betur
fór komu þó frelsiskappamir
til sjálfs síns áður en þeir
höfðu sálgað miklum hluta
þjóðarinnar, en ennþá hefir
ekki að fullu gróið um heilt
eftir mörg af þeim hryðjuverk-
um, sem þá voru unnin. Marg-
ir vilja halda því fram, að
frelsisbarátta Dana hafi lítil
sem engin verið. Um það skal
ég ekkert dæma, en sem gésti
fannst mér hálf hjákátleg til-
raun margra þeirra til þess að
gera sem mest úr þessari bar-
áttu.
Það kom ekki ósjaldan fyrir
að heyra rígmontna bílstjóra,
uppbelgda af föðurlandsást og
hetjumóði, lýsa af hárfínni ná-
kvæmni vigi einhvers Schults-
er eða Baumanns, (auðvitað
háttsettir nazistar) og svo
gleymdu þeir ekki að láta þess
getið, að forsjónin hefði verið
þeirra hátvirtu persónu svo
hliðholl, að veita henni tæki-
færi til þess að leggja sínar
eigin hendur á helv .... skálk-
ana. Af þessu og mörgu fleiru,
er það ljóst, að frelsisbarátta
Dana, að minnsta kosti í lok
styrjaldarinnar, hefir ekki bor-
ið æskilegan árangur; hún hef-
ir verið misheppnuð og hlut-
verk hennar misskilið af þeim,
sem í hreyfingunni voru.
I staðinn fyrir að gerast
verndarar laga og réttar, moln-
aði allt réttarfar í höndum
þeirra, en ógnastjórn með alls-
kyns hryðjuverkum og lög-
leysu hélt innreið sína í þjóð-
félagið. Persónuleg óvild verð-
ur orsök morða, svívirðinga og
fangelsana. Þessi lögleysa, sem
átti upptök sín í sigurvímunni
yfir Nazismanum, var að vísu
löngu liðin hjá, og Danmörk
aftur orðin land laga og réttar,
en þó hafði enn ekki náðst full-
komið jafnvægi eftir þessa
drungalegu sigurdaga. Grun-
urinn um hæpið réttmæti ým-
issra verknaða frá þessum dög-
um var gremjublandinn, og
flestir þeir, sem í frelsishem-
um voru þá og væntu þess
að hann yrði verndari laga og
réttarfars í landinu, hafa nú
yfirgefið hann og sagt skilið
við ævintýramennina með
handleggsborðana. Samúð um-
heimsins með frelsisbaráttu
Dana hefir sökum ýmissra mis
taka orðið minni en vonir
þeirra stóðu til og mörgum
Frh. á 3. síðu