Eyjablaðið - 05.05.1970, Blaðsíða 4

>0000<>0000000000000000OOOOÓOOO<
Hækjan
Þvi miður hefur það hent
allt of margan manninn, að
hafa einhverntíma þurft að
styðjast við hækju vegna
þess að slys eða sjúkdómar
hafa hindrað þann hinn sama
í því að geta staðið á eigin
fótum.
Að pví er ég bezt veit hef-
ur Biblíu-Geiri aldrei þurft
á slíkri hækju að halda, sem
betur fer. Hins vegar virðist
þeim mun nauðsynlegra að
styðjast við hækju í öðrum
skilningi. Það er þegar hann
er að burðast við að koma
klámhöggum sínum á þá, sem
dirfast að gagnrýna hann og
hans s'krif eða ritsóða þeirra
er leggja honum lið, þar sem
þeir eru samankomnir í sömu
flatsænginni. Þessi hækja
hans eru ósannindin.
Síðasta Sindur-grein hans
bókstaflega morar af þessari
þörf á tilbúnum stuðningi.
Reynir hann að gera því
skóna, að síðasta Eyjablað
hafi verið ein lofgjörð um á-
gætan stíl minna ritverka.
Þessi fullyrðing er algjörlega
úr lausu lofti gripin, enda
getur hver sem vill gengið
úr skugga um það með eigin
athugun. Það er á einum stað
minnzt á stílsnilld og er þar
Tleðan úr kró
Vegvísir Stöðvalistans
í síðastai blaði Fylkis mátti líta augiýsingu á mjög áberandi
stað (Valið er auðvelt X-D). Kona nokkur, sem hélt að þetta
væri auglýsing um nýjustu tegund af þvottaefni, spurði nær-
stadda hvort það væri háfreyðandi. — Að sjálfsögðu leiðrétt-
um við þessa prentvillu og töldum víst að þarna hefði átt
að standa „Valið er auðvald o. s. frv.“ (Vegvísir stöðvailist-
ans). — Vonum við að lesendur átti sig vel á þessari leið-
réttingu.
Sýndarmennska
Kunnur áróðursgreinaframleiðandi skrifar j Fylki um hug-
ljúfa kenningu, hvernig fulltrúar fólksins eigi að bregðast við
trausti bví, sem kjósendur sýni þeim, með því að gefa þeim
atkvæði sitt. Þeim ber ekki að skoða sig sem fulltrúa neinnar
sérstakrar stéttar, þeim beri jafnframt að starfa fyrir háa
sem lága. Við, sem höfum svolítinn nasaþef af vinnubrögð'um
höfundar undanfarin 30 ár, teljum að efnið í þessai kenninga
hafi hann lært í æsku, En í þekktri barnasögu eru þessi orð
(nokkurnveginn óbreytt): „Eg bið innilega að heilsa henni
ömmu þinni, Rauðhetta mín, sagði úlfurinn, (aðeins Iægra við
sjálfan sig): svo kem ég bráðam og ét ykkur báðar.“
Herhragð
Þar eð sýnt þyltir að nú muni líða hálfur mánuður milli út-
gáfudaga Fylkis, en hefur til þessa verið vika, þá erum við
satt að segjai hálf hræddir um að þeir knáu menn hafi loks-
ins dottið ofan á bá tjáningartækni, sem mundi vissulega gef-
ast þeim bezt. Sem sagt, skrifa 50% minna.
Mistök
Leiðinlegt óhapp henti okkur Eyjablaðsmenn þegar við vor-
um a0 troða efni,- um kaup og sölu á gömlum liúsum,- inn í
ljóðavélina okkar. Þurfti þá endilega að slæðast með lýsing
á gömlu liúsi við Bárugötu, Vík, Félagsheimili Eyverja,. Varð
þetta ljóðavélinni okkar ofraun, og halda sérfræðingar að um
úrbræðslu sé að ræða. Hefur ekkert komið út úr henni síðan
annað en þvæla, sem varla er eftir hafandi. Þetta kom sér
hálf iila þar eð engin mynd var birt af áðurnefndu húsi, í því
myndskreytta blaði ,Stofnar“, sem þeir Eyverjar voru svo
elskulegir að gefa bæjarbúum. Ekki var þess heldur getið, að
þeir hefðu reynt að selja bænum þessa glæsilegu húseign.
Angur vekja örlög slík
andans kraftur dofnar.
Finnast nú á fjöru í „Vík“,
fúnir íhaldsstofnar.
s EYJABLADID
A ÚTGEFANDI: Alþýðubandalagið í Vestmannaeyjum.
v RITNEFND: Garðar Sigurðsson (áb), Hafsteinn Stef-
A ánsson, Jón Traustason. — Prentsmiðjan Eyrún h. f.
>oooooooooooooooooooooooooooo<>c
Nýir kjarasamningar
átt við skáldið LaXhéss á
Gljúfrasteini.
Tveir verða þrír.
Mér er að vísu heiður sýnd
ur með því að Geira hefur
fundizt svo mikið til um grein
ar mínar, að honum sýnast
þær vera þrjár, þar sem þær
gátu varla talizt tvær.
Mi'klu meiri heiður finnst
mér að því, þegar hann telur
pistla mína ,sem ritaðir eru
í tímaskorti ,hæfa sama
flokki og greinar Austra-
Þjóðviljans. Þær ritar maður,
sem fengið hefur verðlaun
fyrir frábæra meðferð máls-
Frh. á 3. síðu.
Fasteigna-
markaðurinn
er í fullum gangi. Nú er m. a.
til sölu:
Húseignin Kirkjuhvoll, eitt
höfuðból Eyja á þessari öld,
Húseignin Presthús, silki-
veggfóðrað og teppalagt á
hæð. Bílskúr.
Húseignin Vestrai Staka-
gcrði, tveggja íbúða timbur-
hús með nýju járni, tvöfalt
gler á hæð.
Húseignin Arnarhóll, Faxa
stígur 10, vandað einbýlishús
Einbýlishús stórt og vandað
við Vestmannabraut, harðvið-
'arhurðir og teppi á stofum
og göngum.
Einbýlishús við Njarðarstíg
stórlega vandað með harð-
viðarinnréttingum.
Einbýlishús við Landagötu
Selst ódýrt miðað við rými.
Einnar liæðar 120 ferm. hús
við Hrauntún, selst fokhelt
fyrri hluta sumars.
Húseignin Nýibær, lítið ein
býlishús.
ÍBÚÐIR af ýmsum stærð-
um og gerðum t. d. við Breka
stíg, Fífilgötu, Hólagötu,
Landagötu, Miðstræti, Sól-
hlíð, Vestmannabraut og Vest
urveg.
Þá er til sölu lítill húskofi
með lóðarréttindum á aðal-
verzlunarhringnum. Kjörið
fyrir byggingu verzlunar- eða
skrifstofuhúsnæðis eftir fjar-
lægingu þess, sem fyrir er á
lóðinni.
Mörg eru tækifærin, ef að
er gáð.
HJALTASON
'læstaréttarlögmaður
Skrifstofa: Drífanda við
Bárugötu. Viðtalstími ld. 4,30
— 6 virka daga nema laug-
ardaga kl. 11 — 12 fán
Enn á ný verður Verka-
lýðshreyfingin að búa sig
til sóknar, til að krefjast
hlutdeildar í þeim arði
sem fói'k hennar hefur
fært þjóðarbúinu á undan-
förnum árum. Það eru engin
smáræðis verðmæti sem sjó-
menn og verkafólk hefur fram
leitt á þessum tíma. Það hef-
ur oft lagt nótt við dag, og
hvergi dregið af sér í þeirri
baráttpi, sem hefur þó malað
gull, flestum öðrum en því
sjálfu. Fyrir strit sitt hefur
það orðið að sætta sig við
hálfgerða nauðungarsamninga
þegar það hefur reynt að
rétta hlut sinn. Þá hafa sjó-
menn, í sambandi við sínar
samningagerðir, orðið að
þola endurtekna valdníðslu
af hendi ríkisvaldsins. Hef-
j þeim sárstaklega, svo tillits-
I laust, að flestum hefur
| blöskrað. Sumar aðrar starfs-
j stéttir hafa einnig orðið fyrir
I barðinu á gerðardómslögum,
er þær hafa reynt að ná
frjálsum samningum við at-
vinnurekendur. Slíkar tiltekt-
ir „viðreisnarstjórnarinnar11
er ekki einungis að finna í
syndaregisti hennar yfir síð-
'Ustu ár. Valdaferill hennar
allur er varðaður slíkum ,,af
rt'kum“. Á veltiárunum, ár-
um metafla á ölum miðum,
og hæsta markaðsverði á flest
um útflutningsvörum okkar,
létu þessir auðnulausu stórn-
| arherrar jafnan skína í vald-
ið, eða beittu því grimulaust
I þegar láglaunað alþýöufólk
| vildi fá sína hlutdeild í vax-
andi þjóðarauði. Fyrir valda-
| tíð núverandi ríkisstjórnar
var kaupgjald hér á landi
I sambærilegt við nágranna-
| lönd okkar, og að sumu leyti
hagstæðara, og sóttist þá er-
lent verkafói'k eftir að kom-
ast hingað til starfa. Síðan
hefiux jafnt og þétt sigið á ó-
gæfuhlið í þessu efnum. Dýr-
tíð hefur vaxið svo óhugnan-
lega á seinni árum, að jafn-
vel naju.ðsynlegasta matvara
kostar nú svimandi upphæð-
ir. Ekki virðast fyrirmenn
þjóðarinnar hafa miklar á-
hyggjur af því„ hvernig end-
ar megi názt saman í bú-
rekstri alþýðuheimilanna við
slíkar aðstæður. Svo í þokka-
bót hefur atvinnuleysi hrjáð
verkafól'k víða um land.
Hinsvegar er því mjög hald
ið að verkafólki, að endar
verði að ná saman hjá at-
vinnurekendum, hvernig svo
sem allt veltist hjá öðrum.
Byggingamátinn, og bruðlið
undangengin ár, sem margir
atvinnurekendur eru frægir
fyxúr af endemum, sýnir, að
endar náðust þar saman, og
vel það. Að vísu hefur
,,stjói-nvizka“ þeirra stundum
leitt til áfalla og það þá helzt
þegar mest hefur verið í velt
unni. Dæmin um slikt eru
næi-tæk, bæði hér í Eyjum og
annai-sstaðar. En „máttarstólp
arnir“ í „vel reknu“ fyrir-
tækjunum ,eru ekki endilega
gerðir ábyrgir fyrir slíku tapi
þótt þeir fái að valsa að vild
með gróðann, þegar hann er
annarsvegar til staðar.
Nei, það eru almennir laun
þegar í landinu sem fá að
greiða fyrir slík afglöp með
hækkandi sköttum, og laun-
um sem standa í öfugu hlut-
falli við vaxandi dýrtíð.
Semtök launafólksins,
verkalýðshreyfingin hefur ver
ið full seinþx-eytt til vand-
ræða á undangengnum árum.
Það hefur þó ekki verið spar
að, að saka hana um, að ala
á úlfúð og tortryggni í garð
atvinnurekenda.
Engan s'kyldi undra, þótt
hugur verkafólks sé orðinn
þungur í gerð ríkjandi ó-
stórnar á flestum sviðum. En
á þeirri óstjórn ber verka-
lýðshreyfingin ekki ábyrgð,
heldur atvinnurekendur með
ríkisvaldið að bakhjerli.
Þeir setja sig jafnan þvex-s-
um gegn sanngjörnum kröf-
um verkalýðsfélaga um eðli-
legar samningaleiðir og frið-
samlega lausn þeirra mála.
En nú er þó svo komið, að
jafnvel úr þeim herbúðum
heyrist, að unnt eigi að vera
að bæía eitthvað hag hinna
lægstlaunuðu í þeim samning
um, ssm nú fara í hönd.
Betra er seint en aldrei.
Það er þó því miður lítil á-
stæða til að ætla, að stói-mann
lega verði boðið úr þeirri átt-
Það mun sannast nú, sem áð
ur, að árangur verkalýðs-
hreyfingarinnar fer efíir
þeii-ri samstöðu og festu, sem
meðlimir hennar á hverjum
stað sýna, þegar til samninga
kemur. Ekki mun sami hátt-
Framhald á 3. síðu
OOOOx