Siglfirðingur - 07.03.1931, Blaðsíða 3

SIGLFIRÐINGUR
3
En jeg er bara hræddur um að
annað hljóð kunni að koma í
strokkinn áður en varir, og að þess-
ir háu herrar neyðist til að snúa
sjer til safnaðarins viðvíiqandi fjár-
hagslegu hlið málsins, og það er
einmitt sú hliðin sem jeg æíla að
byrja á að laka tii athugunar. Sje
það aftur á móti misskilningur hjá
mjer, að sóknarnefndin með gjörð-
um sínum ætli fyrst að nota fje
safnaðarins, síðan fje bæjarins og
síðast skuldhinda söfnuðinn dráps-
gjöldum, skemtanasnýkjum o. fl. því
um líku, tii þess að koma kirkjunni
upp — sje þetta skakt hjá mjer og
sóknarnefndin ætli ein að standa
straum allrar byggingarinnar, sem
hana munar víst ekki mikið um, þá
er málið ekki eins alvariegt fyrir
bæjarbúa eins og ella.
Jeg ætla nú samt að ganga út frá
því, að byggingin komi söfnuðinum
við, og er þá saga málsins á þessa
leið:
Pað mikla ár 1930 4. dag októ-
bermánaðar birtist útboðsauglýsing
þar sem bygging kirkjunnar var
boðin út. Tilboðsfrcstur var tii 15.
s. m. Tilboða var óskað í bygg-
inguna samkv. útboðslýsingu og
teikningu húsabyggingasmeistara
Árna Finsens i Rvík. Pessi gögn
láu frammi hjá formanni sóknar-
nefndar hjer, á skrifstofu Síldar-
einkasölunnar, og á tilteknum stöð-
um á Akureyri og í Rvík. Nú lá
á að vera „snar“ að reikna, því
hjer var ekki miklum tíma að spilla.
Pann 16. október átti að opna til-
boðin og gera út um málið. Og þá
mnnu margir fátækir og atvinnulitl-
ir menn þessa bæjar hafa hugsað
sem svo, að með þessari ráðstófun
væri blessuð sóknarnefndin að gera
sitt til þess að draga úr atvinnu-
leysi vetrarins hjer, því sjálfsagt
yrði verkið veitt einhverjum bæjar-
manni, jafnvel þó um iítið eiit
hærra tilboð yrði að ræða. Pe^sir
menn munu sjálfsagt hafa gengið út
frá því sama og jeg, að ef innan-
bæjarmaður fengi verkið, þá yrði
strax byrjað á aðflutningi hins ís-
lenska steypuefnis, einkum grjóts,
sem svo hefði mátt mala á kirkju-
staðnum með vorinu. Að þessu
hefði getað orðið talsverð atvinnu-
bót þann tímann, sem dauðastur er
hjer, frá nóvemherbyrjun til mars-
loka. En nvað verður? Jú, sóknar-
nefndin kom saman eins og til stóð
16, okt., á skrifstofu Síldareinkasöl-
unnar, kl. 51 e. h. Einn nefndar-
manna var þá ekki heima, hr. kon-
súl! Porm. Eyólfsson. en hinirvoru
allir mættir ásamt þeim heima-
mönnum, sem gert höfðu tilboð.
Voru svo tilboðin opnuð, lesin upp
og bókuð í þessari röð: Einar Jó-
hannsson og Jón Guðmundsson
Akureyri kr. 107 þús.; Páll S.
Jónsson hjer kr. 125 þús.; Pjetur
Bóasson hjer kr. 105 þús.; Bvgging-
arfjelag Siglufjarðar kr. 115 þús.
Sverre Tynes hjer kr. 116 þús. og
síðast Jens Eyólfsson Rvík kr. 75
þús. Síðasta tilboðið var því skilyrði
bundið, að sóknarnefndin legði til
alt það ísl. efni, sand, mulning og
grjót, sem til byggingarinnar þyrfti.
Síðan tilkynti sóknarnefnd tilboðs-
gerendum, að þeir mættu fara.
Lítið eitt síðar kom jeg svo til
formanns sóknarnefndar og spurði
hann hvort nefndin væri búin að
taka ákvörðun um tilboðin, gerði
jeg þetta af því að mjer fanst jeg
standa næstur því að fá verkið, og
jafnvel samkeppnismenn mínir um
verkið höfðu látið það i ljósi við
mig, að jeg hlyti að fá bygginguna.
Formaðurinn svaraði mjer því, að
nefndin væri að hugsa sig um, en
líklega mundi tilboð Jens Eydlfs-
sonar vera mun lægra en mitt.
Jeg sagði bæði formanni og fleiri
nefndarmönnum, að mjer findist
tilboð Jensar ekki geta komið til
greina, þar sem það væri á alt öðr-
um grundvelli en útboðið hefði gert
ráð fyrir. Petta fanst mjer að nefnd-
in hefði átt sjálf að geta bæði sjeð
og fundið, enda sagði formaður
mjer oft, að nefndin vildi nú sjá tii
og jafnvel heyra frá söfnuðinum,
eða að minsta kosti fráþeim mönn-
um, sem nefndin hafði kosið sjer
tii aðstoðar við fjársöfnun til bygg-
ingarinnar.
Síðan spurði jeg oft eftir því,
hvort nefndin hefði nokkuð afgert,
og fjekk altaf sama svarið, að hún
væri að bíða eftir upplýsingum frá
Rvík. Upplýsingar þær er hjer var
átt við, var áætlun um hve mikið
þyrfti af hinu ísl. efni, grjóti, muln-
ingi og sandi. Og enn fór jeg til for-
manns nefndarinnar, og bað hann
að lána mjer uppdráttinn ' og lýs-
inguna af kirkjunni, og tveim til
þrem dögum síðar bað jeg hann að
Iofa mjer að sýna nefndinni með
rökum, hve mikið isl, efni þyrfti. Jú,
jeg gat fengið að tala við nefndina
í nokkrar mínútur, og lagði jeg þá
fyrir hana sundurliðun á efninu
sarnkv. teikningunni, b>gða á töfl-
um byggingameistara Jóh. Kristjáns-
son.tr í handbók bærnda (bls. 187).
Formaðurinn hafði það að athuga
við þessa sundurliðun mína, að jeg
hefði reiknað glugga og dyr sem
heilt væri, og gerði jeg það af marg-
sannaðri reynslu um rýrnun sands
og malar meðan á byggingunni
stendur. Býst jeg við að formaður
komist að raun um, áður en öllu er
lokið, að þar hafi ekki verið of-
reiknað. Fór jeg svo í það sinn án
þess að fá nokkuð að vita.
Nú líður iangt fram í nóvember,
og ekkert heyrist frá sóknarnefnd,
og gat jeg naumast álitið annað, en
að málið væri sofnað í höndum
hennar. Ekki boðaði hún til fundar
með þeim mönnum, sem formaður
hafði sagt mjer að væri í fjársöfn-
unarnefndinni — og mjer er ekki
kunnugt um að hún hafi gjört það
enn þann dag 1 dag, eða • nokkuð
annað til þess að safna peningum.
Svo loks, seint í janúar, frjetti jeg
að kominn væri endanlegur samn-
ingur frá Jens Eyólfssyni í Rvík, en
að nefndinni þætti hann ekki eins
aðgengilegur eins og hún hafði bú-
ist við, og að líklega mundi ekkert
verða af því að honum yrði tekið.
Og með því að þá var orðið svo
áliðið vetrar, og jeg hafði orðið
þess var, að nefndin var farin að
bjóða út sand, möl og grjót til
byggingarinnar, þá taldi jeg víst að
nú mundi nefndin fara að kalla
saman safnaðarfund, eða aðstoðar-
menn sína til ráðagerða, eða þá að
hún myndi taka því munnlega til-
boði . minu, sem jeg hafði gefið
henni, um að byggja kirkjuna fyrir
75 þús. kr: og nefndin legði til grjót,
möl og sand, en að óllu öðru eftir
útboði og uppdrætti.
En ekkert varð úr því.
Næst frjetti jeg svo rð formaður
hefði farið til Akureyrar og að
nefndin mundi enga ákvörðun taka
í málinu fyr en Pormóður kæmi
heim. Svo kom hann fyrstu dagana
í febrúar og átti jeg þá tal við hann
um þetta mál. Sagði hann mjer,
sem jeg líka vissi, að hann væri
málinu lítt kunnugur, en formaður
nefndarinnar væri nú að semja við
þá Einar og Jón og að sjer litist
vel á þá samninga. Peir væru nú
svona, sagði hann, að Einar og Jón
steyptu kirkjuna upp og gerðu hana
fokhelda fyrir 57 þús. kr. oggreiðslu-
skilmálar væru „ansi“ aðgengilegir.
Við töluðum lítilsháttar um þetta
og sótti jeg nokkuð fast á að fá
bygginguna, en það átti þá bara að
kosta það, að jeg fengi Einar til
þess að vera hjá mjer. Pað hafði