Siglfirðingur - 31.12.1940, Síða 1

Blað Sjálfstæðismanr.a í Siglulirði.
Siglfirðingur
óskar öllum
GLEÐILEGS NÝÁRS.
13. árgangur | Siglufirði, þriðjudaginn 31. desember 1940 | 7. tölublað
Áramótaþankar.
Óskum öllu starfsfólki voru
gleðilegs og farsæls komandi árs
með þökk fyrir samstarfið á liðna árinu.
Pólstjarnan h/f.
f
Árið 1940 er að kveðja. Þetta ár
mun flestum íslendingum minnis-
stætt og margt mun verða ritað
síðar meir um þetta ár.
Engan íslending mun um síð-
ustu áramót hafa órað fyrir að á
hinu nýja ári myndu gerast hér
þau tíðindi, sem — því miður —
raun varð á, þau, að ísland, þetta
fámenna friðsæla og afskekta land,
yrði hernumið og hér sett í landið
hlutfallslega meira setulið, miðað
við ibúatölu landsins, heldur en
dæmi munu vera til í veraldar-
sögunnni að setið hafi í nokkru
öðru landi. Vér íslendingar treyst-
um á, að hið yfirlýsta ævarandi
hlutleysi vort, ásamt legu landsins
og því, að vér höfum engan her,
myndi verða oss skjól og skjöldur
gagnvart íhlutun hinna stóru stríðs-
velda, en vöknum svo upp við
það einn fagran maímorgun, að
vér höfum sett dæmið kakts upp
og verðum að reikna það að nýju,
út frá öðrum forsendum. ísland er
allt í einu orðið að ómissandi reit
í tafli stríðsþjóða.
Þegar þessir atburðir skeðu, vildi
svo vel til, að nokkru áður höfðum
vér grafið hina pólitísku stríðsöxi
um, stundarsakir, og stóð þjóðin
saman að mestu sem einn maður.
Það er óvíst, hvort allir hafa gert
sér það ljóst, hve afar þýðingar-
mikið það spor var, að 3 stærstu
þingflokkarnir skyldu hafa gengið
til samstarfs og þjóðstjórn mynd-
uð áður en landið var hernumið.
Mun þó engan þeirra manna, er
beittu sér fyrir og báru fram til
sigurs þetta samstarf, hafa dreymt
um, að þeir með því hafi stígið
jafn giftudrjúgt spor og síðar kom
í ljós, eða við hertöku Danmerkur
9. apríl og síðar 10. maí, hertöku
íslands. Með því, að þá sat við
stýrið stjórn þriggja stærstu þing-
flokka landsins var hið nauðsyn-
lega spor, að flytja konungsvaldið
inn í landið og taka utanríkis-
málín algjörlega í hendur íslend-
inga sjálfra, svo fljótt og auð-
veldlega, stígið og hin eindregnu
mótmæli íslenzku ríkisstjórnarinnar
út af hertöku landsins langtum
sterkari og áhrifameiri.
Þrátt fyrir hertöku landsins um
stundarsakir, verðum vér að líta
björtum augum á framtíðína og
vorla hið bezta. Englendingar hafa
lofað að flytja heim hvern einasta
hermann þegar að styrjöldinni lok-
inni og hafa engin afskipti af mál-
um þjóðarinnar eftir lok styrjaldar-
innar og á meðan á stríðinu stendur,
nema aðeins það, er óumflýjanlegt
er vegna reksturs þess. Ekki er
með sanni hægt að segja annað,
en að hið erlenda setulið hafi kom-
ið mjög prúðmannlega fram hér í
landinu, þegar athugað er, hvílíkur
fjöldi þetta er, og eigi nema rétt
og sjálfsagt að viðurkenna slikt.
Það er ávallt misjafn sauður í
mörgu fé og á það, því miður,
ekki síður við oss íslendinga.
Ennþá hefir land vort sloppið
við ógnir styrjaldarinnar að mestu.
Engir bardagar hafa verið háðir
á eða yfir íslenzkri grund og ís-
lenzki fiskiflotinn hefir sloppið bet-
ur á sínum hættulegu siglingum,
heldur en nokkur hefir getað bú-
izt við á þessum eyðileggingar-
innar tímum. Hefir þar farið sam-
an einstakt lán og svo hitt, að eigi
er annað hægt að sjá, en að sú
þjóðin, sem ætla mætti að eigi
sæi sér fært að líða verzlun vora
við óvinaþjóð sína, vilji oss eng-
an miska gera.
Árferði hefir verið ágætt. Síld-
veiðarnar meiri en nokkru sinni
fyrr. Aflabrögð yfirleitt góð og
fiskverð mjög gott. Þrátt fyrir stór-
aukna dýrtíð kemst allur þorri
landsmanna sæmilega af. Hagur
útgerðarinnar og bænda, og hag-
ur banka og landsins inn á við og
út á við hefir stórbatnað. Ríður
nú á að fara rétt með þann hagn-
að, er þjóðinni hefir hlotnazt, að
eigi fari eins og eftir síðustu heims-
styrjöld.
Enginn veit hvað næsta ár ber
í skauti sínu. Vér skulum vona, að
allt fari vel, Iand vort verði utan
bardagasvæðisins, sjómönnum vor-
um fylgi sama gifta og hingað til
og svo einnig, að þessari ægilegu
styrjöld verði lokið fyrir næstu
áramót, vér íslendingar sitjumein-
ir vort land og sýnum í verkinu,
að vér séum færir um að stjórna
oss sjálfir, án nokkurrar íhlutunar
eða aðstoðar annarra.
íslendingar misstu sjálfstæði sitt
í hendur Norðmanna vegna inn-
byrðis óeiningar. Strengjum þess
heit, að vér, allir sem einn, vinn-
um að því nú á þessum alvöru
tímum, að slíkt hendi oss eigi aft-
ur. Sameinaðir stönduin vér, sundr-
aðir föllum vér!
Jón L. Þórðarson.
Bókasafnið.
Siglfirðingur vill vekja eftirtekt
bæjarbúa á hinu myndarlega bóka-
safni bæjarins, og hvetja menn til
að notfæra sér enn betur en orðið
er lestrarstofu þess. Útlán frásafn-
inu hafa verið geisimikil það sem
af er útlánstímanum siðan í haust
og munu vera allmikið á annað
þúsund bóka i umferð á viku
hverri. Mikinn íslenzkan fróðleik
geta menn sótt í safnið, ef menn
hagnýta sér Iesstofuna eftir því,
er tómstundir leyfa, en allarbækur
eru lánaðar á lesstofu, enda þótt
eigi séu þær léðar heim. Má sér-
staklega benda fróðleiksfúsum
mönnum á hið ágæta safn gamalla
íslenzkra blaða er safnið á, eink-
um frá eldri tíma, eða allt frá því
er blaðaútgáfa hófst í landinu, svo
og fjölda gamalla merkra bóka, er
nú eru Iöngu ófáanlegar og marg-
ar mjög sjaldgæfar. Ber að þakka
bæjarstjórn góðan skilning hennar
á nytsemi safnsins og ríflegan styrk
til þess. Er enginn vafi á því, að
ef svo verður haldið áfram um að-
hlynningu safnsins og nú hefir
gert verið síðustu árin, líður ekki
á löngu að bókasafn Siglufjarðar
verði eitt gagnmerkasta bókasafn
hérlendis, þeirra er eigi njóta for-
réttinda um ókeypis bækur ís-
lenzkar. Bæjarbúar ættu allir að
sameinast um það, að hlynna s’em
bezt að safninu og færa því að
gjöf bækur er þeir eiga og hafa
lesið, ef þeir eigi hirða um að
safna þeim sjálfir. Ossberaðmuna
það, að bókasafnið á að verða
fullkomnasta og bezta menningar-
tækið, sem bærinn getur átt kost á.
Og það verður það, ef bæjarbúar
og bæjarstjórn hlynna að því eins
og bezt má verða.
S.l. sunnudag
voru gefin saman i hjónaband
Anna Jónsdóttir frá ísafirði og
Kjartan Friðbjarnarson; heimili
þeirra er í Vetrarbraut 9. Siglfirð-
ingur óskar þeim allra heilla.