Siglfirðingur - 26.03.1965, Side 3

Föstudagur 26. marz 1965
SIGLFIBÐINGUR
3
Minnzt látinna samborgara
ÞAKKARAVARP
Innilegt þakklæti fyrir auðsýnda samúð við andlát
og jarðarför föður okkar, tengdaföður og afa,
GUÐMUNDAR SIGURÐSSONAR
bónda, Höfn, Siglufirði.
Böm, tengdabörn
og barnabörn
Þ A K KARÁVARP
Hinn kunni og velmetni borgari þessa bæjar, Sigfús
ólajssön i Hlíö, hefur sýnt þá rausn og örlæti aö gefa
kluklcur eöa klukknakerfi, i nýja sjúkrahúsiö okkar. Gjöf
þessi er helguö minningunni um konu lians, Sólveigu Jó-
hannsdóttur, en hún er látin fgrir mörgum árum.
Til skýringar má geta þess, aö i klukknakerfi sem
þessu er fgrst og fremst ein stór og vönduö móöurklukka.
I sambandi viö hana eru svo fjölmargar dœtraklukkur,
sem komiö er fyrir á heppilegum stööum víös vegar um
bygginguna. Móöurklukkan stjórnar dætraklukkunum og
leiöréttir þær. Klukknakerfi þetta mun kosta um 40—50
þús. krónur.
Ég vil fyrir hönd forráöamanna hins nýja sjúkrahúss
færa Sigfúsi alúöar þakkir fyrir þessa rausnarlegu gjöf,
sem vissulega er veglegur og veröugur minnisvaröi um
tápmikla og góöa konu.
Ólafur Þ. Þorsteinsson
ÞAKKARÁV ARP
Innilegar þakkir vottum við öllum þeim, sem auð-
sýndu okkur samúð og vinarhug við andlát og jarð-
arför móður okkar, tengdamóður og ömmu,
PÁLÍNU A. HANNESDÓTTUR
Bömin, tengdasynir og bamabörn.
ARNYJA
BHRNSDðTTIR
Fædd 10. ágúst 1892.
Dáin 9. marz 1965.
Hún andaðidt á Sjúkra-
liúsi Siglufjarðar 9. iþ.m.
eftir alllanga og erfiða sjúk-
dómslegu. Fædd var hún að
Litlubrekku í Holtshreppi
10. ágúst 1892, en fluttist
þrem árum seinna að Þöngla-
skála í sömu sveit. Foreldrar
hennar .voru Björa Pálsson,
útvegsbóndi á Þönglaskála
og kona hans, Jórunn Áma-
dóttir. Þau voru bæði komin
af hinni mætu og merku
Dala eða Dalabæjarætt á
Úlfsdölum. Var Báll faðir
Bjöms albróðir Valgerðar
móður Jórunnar, og ihjónin
þvx systkinaböm.
Ámýja ólSt upp á heimili
foreldra sinni í myndarleg-
um systkinahópi, en / þau
voru 7 taisins, og vandist
þar allri algengri sveita- og
sjávarvinnu. Þegar Ámýja
var 19 ára gömul, eða í nóv.
1911 lézt móðir hennar frá
bamahópnum sínum, og vom
þá 3 þeirra nokikuð innan
við fermingu. Það var mikið
áfall fyrir heimiiið, hús-
freyjumissirinn, því Jórunn
var, svo sem hún átti kyn til,
fádæma dugleg og miMl
ihúsmóðir. Við móðunmiss-
inn tók Ámýja, ásamt syst-
ur sinni, Guðrúnu, við stjóm
iheimilisins. Árið 1913 flutti
Bjöm með fjölskyldu sína
og útgerð til Siglufjarðar,
og rak hór útgerð með mikl-
um dugnaði, ásamt bömum
sínxxm, fram til 1940. Byggði
hér myndarlegt íbúðarhús,
sem nefnt var Þönglaskáli.
Þegar Guðrún systir hennar
hvarf að heiman, giiftist og
■tofnaði sitt eigið heimili,
varð Ámýja aðal bústýran.
Um 1940 er byrjað að
höggva skörð í fjölskyldu-
hópixrn. Árið 1940 andaðist
Þorvaldur, 1942 Steinunn,
gift Baldvin Kristinssyni. —
Svo liðu fá ár, þá fellur
Sveinn í valinn og rétt á
eftir Páll, Guðrún, gift
Guðm. Bjömssyni vélsmið,
og 1948 andaðist heimilis-
faðirinn Bjöm, þá 88 ára
gamall. Þetta vom þung
reynsluár fyrir Ámýju, en
.þar sýndi hún manndóm og
ékapfestu og svipaði þar til
forefðra sinna, Dalabæjar-
fólkinu, sem sagt er að hafi
verið mjög traust, skapfestu
fólk og með afbrigðum trygg
lynlt gæðafólk.
1 hlut Ámýju kom svo að
hjúkra föður sínum í hans
ellilasleik og gerði það af
stakri nærgætni. Árnýja var
sérlega geðprúð, vann sín
störf með dugnaði, og frá
henni og um hana var aldrei
neinn hávaði. Hún 'kaxis að
sinna sínum hugðarefnum í
friði og kyrrþey. Hún var
mikil drengskaparkona, greið
vikin og hjálpsöm þeim, sem
hún vissi að þurftu þess
með. Allt var það gert í
kyrrþey og nafn hennar
ekki nafnt. — Hlédræg var
hún, skipti sér ekki af mál-
um, sem eikki heyrðu heim-
ihnu tU. Henni þótti vænt
um heimiU sitt, og þrábt
fyrir þá miklu sorg og von-
brigði, sem hún þurfti að
búa við, var heimihð henni
sælureitur.
Það liðu ekki mörg ár,
þar til Ámýja kenndi las-
leika, er lagði hana í rúmið,
en þá tóku þau hjónin, Árni
bróðir hennar og kona hans,
Lára Stefánsdóttir hana í
sína umsjá og naut hún þar
umönnunar og ágætrar
hjúkrunar, uiiz réttara þótiti
að flyltja hana á sjúkrahús-
ið og njóta iþar eftirUts
læknis. Það lézt hún eftir
nokkra ára legu 9. þ.m. á 73.
aldursára. Um þessa gæða-
konu var ávaUt friður og
kyrrð á hverju sem gekk.
Hún var friðarins bam
meðal okkar.
Vandameim og vinir, sem
margir em, kveðja hana með
hlýjum huga og bezta bænin
og óskin henni til handa er
sú, að hún verði umvafin
friði og farsæld í sínum
nýju heimkynnum fyrir
handan móðxma miklu.
Blessuð sé minning henn-
ar. p. E.
:----—-----------------—--
Theódór
Ágústsson
Framhald af 2. síðu
en eignaðist Itvær dætur (tví-
bura) með Siguirósu Þor-
láksdóttur, og em þær: Mar-
grét, igift og 'búsett hér í bæ,
og Steingerður, gift og bú-
sett á Raufarhöfn. Hann sá
ekki um uppeldi þeirra, en
leit til með þeim og var þeim
vænn og hjálpsamur, þegar
þær stofnuðu sín eigin
heimili.
Hann unni mjög íþrótltium,
þó hann í æsku fengist Htið
við þær. Sérstaiklega unni
hann mjög knattspymunni.
Var hann með líf og sál við
alla knattspymuleiki, sem
hér fóm fram, og fylgdist
vel með KS. Það er máske
ofsagt, að hann hafi hvatt
félagana til meira starfs, en
víst er, að þessi sívakandi
áhugi hans hafi vakið þá og
styrkt til leiks. Eitthvað
mun hann hafa látið af hendi
rakna til að létta þeim ferða
kostnað, þegar KS fór í
fceppni út á land. Með þeim
var hann í hverri ferð, og ei
trútt um, að sumir héldu
fram að sigur væri vísari, ef
Theódór væri með.
KS sýndi honum þann
virðingar- og vinarhug, að
bera hann til hinztu hvílu-
rúms, og f jölmenntu við út-
för hans.
Hann var aUa tíð einsetu-
maður, og liltla íbúðin hans
ávallt snotur og vel um
gengin. Fjárreiður hans vom
alltaf í góðu lagi, og hann
var hreinn og vandaður !
viðskiptum. Þegar leitað var
samskota öðrum til hjálpar
eða liknar, lét hann aldrei
standa á sér í þeim efnum,
en um það var fátt talað.
Nú er Theódór, vinur vor,
allur. Hann skildi vel við þau
störf, sem haim hafði á
hendi, og gat glaður litið
yfir sltarfsárin. Hann var
kvaddur til hins mikla hátta
tíma á hentugum itíma. Ósk-
ir um velfamað fylgja hon-
um yfir móðxma miklu til ó-
kunna landsins, þar sem
hans bíða ný verkefni.
Blessuð sé minnig hans.
P.E.
Halldóra
Björnsdóttir
sál. Friðrikssonar, og Guð-
mimdur, sem býr í Bakka-
húsinu gamla, giftur Maju,
færeyskri konu, og Gestur,
giftur Lám Thorsen. Þeirra
börn em Kristín, ibúsett í
Keflavík, og Halldór, póst-
afgreiðslumaður hér í bæ,
igiftur Líneyju Bogadóttur.
Biáðir þessir bræður, Guð-
mimdur og Gesitur, dóu á
bezta aldri frá fjölskyldum
sínum.
Halldóra var meðal kven-
maður á vöxt og þéttyaxin,
myndarleg og höfðingleg á-
sýndum, svipur og yfirbragð
milt og góðmannlegt. Hún
bjó manni sínum og sonum
myndarlegt og snoturt heim-
ili. Guðmundur maður henn-
ar var oftast hvem dag við
ýms ströf suður í aðalverzl-
unarhverfinu, og mim hafa
tekið við lifrarbræðslu af
föður sínum.
1 þann tíð vom færeysk
fiskiskip tíðir geétir í Siglu-
firði. Guðmundur var þeim
mjög hjálpsamur í ýmsum
efnum, er varð til þess að
milli þeirra gerðist órofa vin-
átta. Bæði voru þau Guð-
mundur og Halldóra mjög
gestrisin, og veittu sínum
gestum af mikilli rausn. Var
oft 'gestkvæmt á heifnilinu,
bæði af útlendum og innlend-
um mönnum.
Oft hvíldu miklar annir á
herðum húsfreyju, og oflt
þurfti í mörg hom að líta.
En öll störf virtust Ieika í
höndum hennar. Hún gekk
gestum til beina með hóf-
semi og sálarró. Það var
Verndun verðmæta
Framhald af 1. síðu
ur hann kornið því mjög
smekklega fyiir í vönduðum
bókum, sem hann hefur búið
til sjálfur, og sómdi korta-
safnið sér vel á sýningunni.
Georg Andersen sýndi
þama fyrstadagsumslög,
bæði innlend og erlend, göm-
ul og ný. Ennfremur sýndi
hann umslög, sem stimpluð
voru í Kaupmannahöf n áður
en frímerki komu itil sög-
unnar, mjög merkiieg og
verðmæt.
eins og hún stráði út frá sér
björtum geislum mildi og
góðleik um htlu stofiumar í
Bakka, og veitti sínum gest-
um margar ógleymanlegar
ánægjusltundir.
Haildóra mun ihafa verið
heilsuhraust fram á elhár,
en nokkur síðari árin hefur
hún ekki haft fótaferð, og
mxm að nokkrn hafa valdið
að hún missti með öllu sjón-
ina. Hún dvaldi æ hjá sonar-
syni sínum, Guðmundi, og
Maju, konu hans, og naut
þar frábærrar umönnunar.
Nú er ’þessi merka kona
og mæta húsmóðir fallin í
valinn eftir óvenju langt og
starfaríkt líf. Henni fylgja
héðan hlýir 'hugir. Þeir, sem
þekktu hana bezt, þakka
henni samfylgdina, og biðja
henni iblessunar og vel-
gengni á landinu, sem við
tekxxr.
Blessuð sé minning hennar.
P.E.
Þorsteinn Áðalbjömsson
hefur lengi safnað miðum af
flöskum undan ýmsum
drykkjum frá mörgum lönd-
xxm. Á sýningunni var lítið
brot af safni hans, sem í
senn er skrautlegt og
skemmtilegt.
Þrír Siglfirðingar sýndu
eggjasöfn, sem x vom mörg
mismunandi egg, bæði stór
og smá.
Örlygur Krisltfinnsson átti
þama sérkennilegt náttúm-
gripasafn; Ragnar Sveinsson
og Jón Finnur Jóhannesson
fjölbreytt úrval barmmerkja
úr máLmi; Sigurður Gunn-
laugsson myntsafn, og Har-
aldur Þór safn gamalla
seðla.
Þrír xmgir menn sýndu
eldspýtustokka, víðs vegar
að úr heiminum, með hinum
margvíslegustu myndum.
Þeir Jón Dýrfjörð, Guð-
'brandxxr Magnússon og Ei-
lákxxr Baldursson höfðu á
sýningunni sýnishorn af
steinasöfnum sínum, og þótti
þar meikilegast að sjá stein-
gerfinga af trjáblöðum, sem
Guðbrandur hafði fxmdið í
Sbeingrímsfirði.
1 heild var sýning þessi
bæði fræðandi og skemmti-
leg, og mxm vera einsdæmi
að slík sýning hafi verið
haldin hérlendis.
1 sambandi við sýninguna
ikom í ljós, að hér í bæ em
margir fleiri safnarar, sem
safna ýmsu öðm en þama
var, og mætti eflaust korna
upp annarri safnasýningu,
án iþess að sýna nokkuð af
því, Bem var á þessari. — ór.