Siglfirðingur - 30.05.1970, Page 3

Laugardagur 30. maí 1970.
SIGLFIRBINGUB
3
Þormóður Runólfsson:
Nokkur orð um kjaramál
Allir virðast nú sammála
um það, að á síðustu miss-
irum hafi staða íslenzkra at-
vinnuvega batnað það mik-
ið, að iþeir þoli nokkrar
kauphækkanir án þess að
rekstrarafkomunni sé stefnt
í voða. Kemur hvorttveggja
til, að efnahagsráðstafanim-
ar, sem igerðar vom seinni
hluta árs 1968, hafa full-
kemlega borið þann árang-
ur sem í upphafi var ætlazt
til, sem og hitt, að verðlag
fiskafurða á erlendum mörk-
uðum hefur hæfckað og bol-
fiskafli heimafyrir aukizt.
Um þetta er ekki deilt. Hitt
greinir menn á um, hversu
miklar þessar kauphækkanir
megi verða, ef ekki á að
koma til verðhækkana og
aukinnar verðbólgu, sem
svipta muni launþega raun-
vemlegum kjarabótum og
veikja stöðu atvinnuveganna
á ný.
Auðskilið mál er, að ó-
raunhæfar kröfugerðir á
hendur atvinnuvegunum
hljóta að leiða til hækkandi
verðlags á framleiðslu hinna
ýmsu atvinnugreina. Hátt
verðlag á íslenzkum fram-
leiðsluvörum orsakar hins-
vegar versnandi samkeppnis-
aðstöðu gagnvart innflutt-
um, erlendiom vamingi, og
hlýtur því að leiða til sam-
dráttar í framleiðslu og at-
vinnuleysis iþegar fram líða
stundir, ef ekki er að gert.
Til þess að hamia á móti
slíku eru raunverulega að-!
eins tvær leiðir færar. Aim-
arsvegar er hægt að veikja
samkeppnisaðstöðu innlends
vamings með því að greiða
íslenzkar framleiðsluvömr
niður, hækka tolla og tak-
marka innflutning vissra
vörutegunda. Þetta er hafta-
og uppbótaleiðin svonefnda,
sem eðli sínu samfcvæmt hef-
ur í för með sér bæði hækk-
að vömverð og vaxandi
skattaálögur á allan almenn-
ing. Hinsvegar er svo hægt
að lækka gengi íslenzku
krónunnar. Það leiðir til
hækkaðs verðs á erlendum
varningi bætir þannig sam-
keppnisaðstöðu islenzkra
framleiðenda, jafnframt því
sem útflutningsatvinnuveg-
imir fá fleiri íslenzkar krón-
ur fyrir framleiðslu sína, og
verða þannig færir um að
mæta auknum innlendum
'kostnaði. Báðar þessar leið-
ir orsáfca óhjákvæmilega
aukna dýrtíð.
Af þessu má berlega sjá,
að raunvemlegar kjarabæt-
ur til handa launþegum geta
aldrei farið fram úr igreiðslu
þoli atvinnuveganna, eins og
það er á hverjum tíma. All-
ar kröfur um frekari
launahækkanir hljóta að
leiða til versnandi stöðu at-
vinnuveganna, hækkandi
vömverðs og hraðari snún-
ings verðbólguskrúfunnar,
sem aftur hefur í för með
sér gullin tækifæri fyrir alls-
konar braskara og spákaup-
menn að hagnast á kostnað
almennings. Það er því hin
argasta villukenning, þegar
kommúnistar halda því
fram, tað með því að hvetja
til hófsemi í kröfugerð séu
sjálfstæðismenn að vinna á
móti bættum hag launþega.
Þvert á móti mun óhætt að
fullyrða, að engin stétt beri
jafn augljósan skaða af ó-
stöðugu atvinnulífi, ömm
verðhækkunum og vaxandi
verðbólgu, sem verkamenn
og annað láglaunafólk. En
einmitt þetta eru óhjá-
kvæmilegar afleiðingar ó-
raunhæfra kauph’ækkana.
Séu þessi mál kmfin til
mergjar á skynsamlegan og
sanngjarnan hátt, mun
koma í ljós, að engir hafa
unnið íslenzkum launþegum
jafn mikið tjón og kommún-
istar, sem sífellt hvetja til
Íkauphækkana, langt umfram
það sem nokkrar líkur em
til að atvinnuvegimir stand-
ist við að greiða. Kommún-
istar — og raunar fram-
sóknarmenn nú hin seinni
árin — hafa lengst af mis-
notað hina óeðhlega sterku
aðstöðu sína innan laun-
þegasamtakanna á hinn
herfilegasta hátt. 1 stað þess
að vinna að raunverulega
bættum hag almennings hafa
þeir breytt sam'tökum ís-
lenzks verkafólks í einskon-
ar svipu, sem þeir síðan nota
til að berja með á póhtísk-
um andstæðingum. Sem bet-
ur fer er sýnilega ört vax-
andi skilningur innan laun-
þegasamtakanna á raunvem-
legum gangi þessara mála,
og em aninnkndi ítök fcomm-
únista innan verkalýðshreyf-
ingarinnar — ekki sízt Al-
þýðusambands Islands —
glöggt dæmi þar um. En ein-
mitt þessum aukna skilningi
launþega er það að þakka,
hversu giftusa'mlega tókst
að yfirstíga hin geigvænlegu
efnahagsáföll, sem þjóðin
varð fyrir á nýhðnum tíma.
Sjálfstæðismenn vilja vissu
lega vinna að bættum hag
íslenzkra launþega. Einmitt
þess vegna hvetja þeir til
hófsemi í kröfugerð á hend-
ur atvinnuvegunum. Hinn
einfaldi og auðskildi kjami
málsins er sá; að góður hag-
ur atvinnufyrirtækjanna verð
ur að ganga fyrir bættum
kjörum launþega. Þeir sem
ekki skilja — eða ekki þykj-
ast skilja — jafn einfaldar
staðreyndir og þetta, fer
líkt og heimskingjanum í
ævintýrinu; eiganda hænimn-
ar sem verpti guheggjunum.
Hæna þessi verpti einu guh-
eggi á dag, en þar sem eig-
andi hennar vildi verða rík-
ur í einni svipan fannst hon-
um þetta ganga of hægt.
Tók hann því það til ráðs,
að hann drap hænuna í því
augnamiði fá mörg egg í
einu. En mikil urðu von-
brigði þessa vesalings manns
þegar hann fann aðeins eitt
fullskapað gullegg í hæn-
unni. — Kommúnistar gera
sér ekki grein fyrir því,
frekar en bjálfinn í ævintýr-
inu, að að raunveruleg auð-
æfi atvinnuveganna hggja
í framleiðsluvamingi þeim,
sem verður til við starf-
rækslu verðmætaskapandi
fyrirtækja, en ekki í fyrir-
tækjunum sjálfum sem slík-
um. Þess vegna vinna þeir
á móti, en ekki með raun-
verulegum kjarabótum :til
handa launþegum.
Framboðsfundurinn
Það er almannarómur, að
ræður Sjálfstæðismanna á
opnum framboðsfundi, sem
jafnframt var útvarpað s. 1.
fimmitudag, hafi verið mál-
efnalegastar, hógværastar
og snúizt um það eitt, iað
gera bæjarbúum grein fyrir
þróun bæjarmála hðið kjör-
tímabil og þeim markmiðum,
sem að skyldi unnið kom-
andi kjörtímabil. Um það
efni sfcal að öðru leyti vísað
til stafnuyfirlýsingar, sem
birt er á öðrum stað í blað-
inu i dag.
„iÉg um mig frá mér til
mín“ ræða Sigurjóns Sæ-
mundssonar kom að vísu f á-
um á óvart, fremur hitt, að
hann skyldi fyrst og fremst
upphef ja sjálfan sig á kositn-
að samflokksmanna sinna,
sem setið hafa og starfað
í bæjarstjóm á hðnu kjör-
tímabih.
Málflutningur kommúnista
einkenndist af þeirri lágkúm
sem hefur verið þeirra aðall1
í bæjarstjórninni um árabil,
neikvæðum bæjarmálaáróðri
án þess að hafa nokkuð já-
kvætt til málanna að leggja,
sem haft gæti þýðingu fyrir
framtíð og velferð bæjarbúa.
Meginkjami kosningabar-
áttunnar felst e. t. v. í loka-
orðurn Stefáns Friðbjamar-
sonar, í seinni ræðu hans, er
honum mæltist á þessa leið:
„Þau kosningaúrslit, sem
kjósendur skapa með at-
kvæðum sínum á sunnudag,
verða ekki fyrir séð. En í
upphafi skyldi endirinn
skoða. Kjósendur þurfa, eft-
jir því sem hægt er, að sjá
fyrir afleiðingar afstöðu
sinnar, hvað af henni leiðir
fyrir Siglufjörð og íbúa
hans. Ég persónulega tel, að
það sé ekki til giftu, heldur
hið gagnstæða, að gera
kommúnista, svo klofin og
áhrifalaus sem samtök þeirra
enu í þjóðfélaginu, að for-
ystuflokki í bæjarmálum
Sigluf jarðar. E3n um ÞETTA
VERBTJR EINMIIT KOSIl)
Á SUNNUDAG: kommún-
istaforystu eða ekki. Og það
er AÐEINS EIN LEID til
að fyrirbyggja að svo verði,
að veita Sjálfstæðisflokkn-
um, D-listanum, nægjanlegt.
brautargengi í kosningunum.
Að þessu þurfa bæði ungir
og aldnir að hyggja, allir
þeir, sem vilja fyrirbyggja
vá með atkvæði sínu.
Ég hvet alla góða Siglfirð-
inga, konur og karla, til að
yfirvega afstöðu sína, til að
greiða atkvæði í samráði við
samvizku sína og siglfirzka
hagsmuni eina á sunnudag-
inn kernur."
x D-listi
Hattur á röngum snaga
Svar til Neista
1 1. tbl. Neista þessa árs
er óvenju rætin grein um
veitingu embættis póst- og
símstjóra í Siglufirði, þar
sem því er haldið fram „að
fámenn en ofstækisfuli"
khka sjálfstæðismanna í
Siglufirði hafi ráðið úrslit-
um um embættisveitinguna.
Hér hengja kratamir hatt
sinn á rangan snaga. Hér er
ekki einungis ranglega frá
skýrt, heldur og mjög ómak-
lega. Verður vart séð hvaða
tilgangi shk skrif eiga að
þjóna. Sjálfstæðisfélögin sem
slík tóku enga afstöðu til
þessa máls, enda er það á
valdi starfsmannaráðs en
ekiki tflokksfélaga að taka af-
stöðu í slíkum málum, þó
önnur vinnubrögð séu höf-
undi Neistagreinarinnar
máske geðþeikkari. Vitað er,
að einstakir sjálfstæðismenn
lögðu Guðmundi Ámasjmi
gott orð með umsókn hans,
en enginn lagði stein í götu
hans héðan, þótt skoðanir
flokksmanna væm skiptar
hér heima fyrir. Hefði Sjálf-
stæðisflokkurinn tekið flokks
lega afstöðu, hefði hann
stutt umsókn Agnars Ste-
fánssonar, Gunnars Þórðar-
sonar eða Guðmundar Jó-
Karlakórinn Vísir:
Sómi Siglufjarðar
Karlakórinn Vísir, sómi
Siglufjarðar, hélt ánægju-
lega söngskemmtun í Nýja-
Bíói s.l. sunnudag. Kór, ein-
söngvarar: Guðmundur Þor-
láksson og Sigurjón Sæ-
mundsson, og söngstjórinn,
Geirharður Valtýsson, sýndu
enn einu sinni, að söng-
mennt Siglfirðinga er í
blórna, og buðu upp á pró-
gram, sem þolir samjöfnuð
við það ahra bezta, sem hér-
lendis er á boðstólum af
þessu tagi. Páum við seint
þakkað svo sem vert er þá
starfsemi, sem kórinn held-
ur uppi, og þá sérstaklega
hinn mikilhæfi músíkmaður,
Geirharður Valtýsson, sem
er lífið og sálin í tónhstar-
lífi Siglfirðinga.
Þessar fáu hnnr em
hvorki -umsögn né gagnrýni,
enda hvorki timi né blað-
rými til þess að geta sem
verðugt væri kórs né söng-
skemmtunar á þessum síð-
ustu (kosninga)tímum, í
hreinskilni sagt; aðeins htill
þakklætisvottur fyrir merki-
legt menningarstarf og
mjög ánægjulega kvöld-
stund.
hannssonar, en úrskurður
ráðherra byggðist á meiri-
hlutaumsögn starfsmanna-
ráðs pósts og shna.
Þessum ósmekklegu ó-
sannindum er því hér með
vísað heirn til föðurhúsanna.