Ísland - 23.05.1934, Blaðsíða 1

Kosningabarátta
stéttaflokkanna
Enn á ný standa kosningar fyrir dyr-
um hjá hinni »frjálsu« íslenzku þjóð.
Pessi stórfeldi skrípaleikur er endurtek-
inn með fjögra ára millibili, og oftar,
ef þörf krefur, en sú þörf er grundvöll-
uð á því, að þeir menn, sem alþingi skipa,
til þess að leiða mál þjóðarinnar til lykía,
með hennar heill fyrir augum, að þeirra
sjálfra sögn, geta ekki verið sammála
um það, hvern hluta þjóðarinnar skuli
pína. Þegar svo er komið, er rokið út úr
kauphöllinni og ný herferð hafin. Æðis-
gengin köll sannfæringasalanna yfir-
gnæfa alla skynsemi.
Þeir reyna með auknum ofsa að telja
þjóðinni trú um einhverja allsherjar
lausn allra vandamála, sem í því sé fólg-
in, að stétt sé att gegn stétt, að verka-
maðurinn verði að hata vinnuveitand-
an, atvinnuveitandinn verkamanninn,
bóndinn borgarbúann, og börnin for-
eldrana, þannig er herferðin. Þetta er
þjóðinni boðið upp á og ætlast til, að
hún þoli möglunarlaust — og allt þetta
er gert fyrir þjóðina, sem allt vantar
í raun og veru, nema ófyrirleitna þjóð-
málaskúma. Á þennan hátt hefir tekizt
að breyta útliti þjóðarinnar í vitfirr-
ingahóp — eða varla verður það öðru-
vísi skilið, þar sem hið »göfuga« þing-
ræöiskerfi á að sýna spegilmynd þjóð-
arinnar!
Slíkt ástand hefir alstaðar verið
mjólk á pela kommúnista, enda er hin
hjáróma byltingarödd frá Rússlandi
orðin æði hávær — þeir, sem enga hug-
sjón eiga æðri en að vera úrhrök, hljóta
að finna góðan jarðveg í þjóðfélagi, sem
stjórnað er af þeirra líkum.
I friði fá þeir að naga allar styrkustu
stoðir þjóöfélagsins, í fríði fá þeir að
eyðileggja atvinnulíf og frið í landinu
og hverja heiðarlega hugsun, sem fæð-
ist — jafnhliða því, sem þeir bjóðast
svo til að bæta fyrir sín glæpaverk, með
því að bylta allri þjóðinni í sama aum-
ingjaskapinn, sem þeir sjálfir eru í.
fhaldið og öll þingræðis-hersingin
horfir hálf-sofandi á aðgjörðir síns eig-
ins afkvæmis — kommúnismann, sem
nagar og nagar allt það, sem feður vor-
ir og beztu synir þjóðarinnar hafa varið
æfi sinni til að byggja upp.
Allt í einu vaknar braskaralýðurinn
við vondan draum. Skyldi nú þjóðin
ætla að fara að mögla? — Það verður
að kæfa niður! Og sjá! Allir hinir póli-
tísku spákaupmenn fallast í faðma --
og hef ja sóknina gegn forystuhóp hinnar
vaknandi þjóðar, þjóðernissinnunum ís-
lenzku. Þeim er lýst sem einhverju voða-
legu fyrirbrigði, — sem ætla að veiða
sálir þjóðarinnar með brjóstsykri (sbr.
N. dagbl.), sem ætlar að drepa og pína
verkalýðinn (Alþbl. og Yerkal.bl.) eitt-
hvað óttalegt útlent ofbeldi, sem ekki
»samrýmist lýðræðishugmyndum« í-
haldsins og samvinnustefnunnar (Mbl.
og Tíminn).
Kannske þeir góðu herrar, sem þar
eru innstu koppar í búri, ætli að fara
að telja einhverjum trú um að eigingjörn
auðvaldskúgun og kaupfélagsstarfsemi
sé íslenzk uppfinning? Nei, það er þýð-
ingarlaust. fslenzka þjóðernisstefnan
verður aldrei að velli lögð meðan íslenzk
þjóð er til — og hún hlýtur allt af að
verða íslenzk, eðli sínu samkvæmt.
Hatursmenn frelsis og jafnréttis verða
að finna önnur vopn til að sækja okkur
með, en sú leit verður erfið, vegna þess
að íslenzka þjóðin er ekki slík sem al-
þingi speglar hana — hún er og verð-
ur drengskapar þjóð, þótt hún eigi nokk-
uð marga óverðuga syni og dætur.
Gegn okkur, sem fyrir þjóðernisstefn-
unni berjumst, þýðir hvorki að beita
atvinnumissi eða annarri kúgun. Lífið
er stutt, en þess vert að lifa því, til
þess að færa þjóðina feti framar áleiðis
að betra fullkomnara lífi. —
Við kosningarnar 24. júní n. k. verður
jjessi listi í kjöri í Reykjavík af hálfu
þjóðernissinna:
Helgi S. Jónsson, verzlunarmaður,
Baldur Johnsen, stud. med.,
Guttormur Erlendsson, ritstjóri,
Jón Aðils, símamaður,
Maríus Arason, verkamaður,
Knútur Jónsson, bókari,
Sveinn ölafsson, útvarpsn.,
Baldur Jónsson, prentari,
Axel Grímsson, húsgagnasmiður,
Bjarni Jónsson, stud. med.,
Stefán Bjarnarson, verzlunarmaður.
Sigurður Jónsson, prentari. j
f Gullbringu- og Kjósarsýslu verður
Finnbogi Guðmundsson, útgerðarmaður,
Gerðum, Garði, í kjöri af hálfu þjóðern-
sinna. ý . j
í Vestmannaeyjum verður Oskar Hall-
dórsson, útg.m. í kjöri af hálfu þjóðern-
issinna.
Þann 2. jan. s. 1. var Flokkur þjóðern-
issinna stofnaður.
Nýir flokkar ex*u stofnaðir af ýms-
um ástæðum. Fyrst má nefna það, að
pólitískir flugumenn nota sér neyð og
vandræði einhverrar einnar stéttar, til
þess sjálfir að komast til valda og seðja
metorðagirni sína, til þess sjáflir að
geta lifað í allsnægtum á kostnað þeirra
manna, sem þeir þykjast berjast fyrir.
Stofnun slíkra flokka hefir óhjákvæmi-
lega í för’með sér stofnun flokka með-
al þeirra stétta, sem hnekkja á. Þannig
verða stéttaflokkarnir til.
Lausn sú, sem slíkir flokkar boða á
vandamálunum, er fólgin í því, að ein
stétt á að drottna yfir öllum hinum. En
eins og hverjum manni má ljóst vera
er þetta engin lausn á vandamálum þjóö-
arinnar allrar og ekki einu sinni leið
Við munum sækja baráttuna fast með
þeim vopnum, sem okkur eru í hendur
fengin, og þau eru forráðamannanna
eigin verk.
Þátttaka okkar í þessum kosningum
skal verða til þess að leiða hugi þjóðar-
innar á rétta braut og undirbúa hana
í baráttu næstu ára, þótt kraftur okk-
ar hafi ekki leyft framboð á fleiri stöð-
um að sinni, þá koma dagar eftir þenna
dag. —
Þar sem þjóðernissinnar eru í fram-
boði, getur þjóðin sýnt vilja sinn, en þar
sem ekki er boðið fram, geta þjóðernis-
sinnar líka beitt áhrifum sínum með og
fyrir stefnu okkar.
En að kjósa einhvem íir braskara-
Ijjðsfylkingunni, það getur enginn sann-
nr þjóðirnissinni g0rt,.
H«lgi S. Jónsson.
út úr ógöngum stéttarinnar, sern drottna
á, því að líf eða dauði einnar stéttar í
þjóðfélaginu hlýtur aðbyggjast á afkomu
allra annarra stétta.
Um þetta hlýtur hver maður að sann-
færast, sem ályktar rökrétt af forsend-
um þeim, sem stéttaflokkarnir byggj-
ast á, sem ályktar rökrétt af grund-
vallarreglum lífsins og tilverunnar.
En skyldi einhver efast um réttmæti
þessara orða, þá má benda þeim hin-
um sama á, hvað framkvæmd þessara
hugmynda hefir haft í för með sér,
hvaða dóm reynslan leggur á þær.
Og dómur reynslunnar er samkvæm-
ur forsendum:
Bændastéttin er gjaldþrota.
Útgerðin er á heljar þröminni.
Iðnaðinn er verið að kæfa í fæðingunni.
Verkamenn hafa varla í sig eða á.
r stuttu máli sagt. Hér þrífst enginn
atvinnuvegur — nerna pólitísk spá-
kaupmennska. Þeir, sem hana stunda,
lifa í vellystingum pragtuglega, þótt all-
ur annar landslýður svelti.
Þannig- var ástandið um síðustu ára-
mót. Þannig er ástandið enn.
Þá var Flokkur þjóðernissinna stofn-
aður.
Ástseðurnar fyrir stofnun hans voru
aðrar en fyrir stofnun stéttaflokkanna.
Hann er stofnaður til að vekja þjóðina,
hverja einustu stétt, til meðvitundar um
réttindi sín og skyldur, svo að hún leyfi
ekki blóðsugum stéttaílokkanna að
starfa í naði, unz síðasti blóðdropinn,
unz allur lífsþróttur er horfinn.
Flokkur þjóðernissinna vill hjálpa
bændastéttinni, áður en hún flosnar
upp, og býlin leggjast í eyði.
Flokkur þjóðernissinna vill rétta út-
gerðinni hjálpandi hönd, áður en hún
steypist í hyldýpið.
Flokkur þjóðernissinna vill grípa um
hendur böðla iðnaðarins, áður en hann
er kyrktur.
Flokkur þjóðernissinna vill útvega öll-
um verkamönnum atvinnu og lífsviður-
væri, áður en stéttaflokkaforingjarnir
hafa murkað úr þeim lífið.
I stuttu máli sagt. Flokkur þjóðernis-
sinna vill efla hvaða atvinnugrein lands-
manna sem er —- nema pólitíska spá-
kaupmennsku. Þeim, sem hana stunda,
skal verða útrýmt úr íslenzku þjóðlífi,
hvað svo sem það kostar.
Hingað til hafa allar tillögur stétta-
flokkanna til úrlausnar vandamálanna
verið helbert kák. Nú engan yfirdreps-
skap lengur. Á Islandi er nú risinn upp
sterkur flokkur vaknandi tslendinga,
sem ekki mun horfa óvirkur á, að öllu
verði kollsiglt. Hér á landi er nú loks
risinn upp flokkur, sem hefir þor til að
taka um kverkar hverskyns óheilinda,
sem aldrei skal hvika frá réttum mál-
stað, þótt andstæðingarnir ógni og of-
sæki.
Þessi flokkur segir nú:
HINGAÐ, EN EKKI LENGRA.
Um öióðræM íslenflinga.
Oft hefir okkur tslendingum verið
borið það á brýn, að við værum óþjóð-
ræknir. Sú ásökun hefir við margt að
styðjast, því miður, eins og ég síðar skal
minnast á.
Siðastliðin ár hafa nágrann&þjóðir
okkar keppzt um það, að búa sem mest
að sínu, og reyna á þann hátt að vera
sjálfum sér nægar. Sú stefna í viðskifta-
lífinu er þó ekki að öllu leyti talin heppi-
leg af þeim mönnum, sem hafa vit og
hæfileika til að dæma um það málefni.
Öllum þeim, sem eitthvað fylgjast með
heimspólitíkinni, er það kunnugt, hve
stríðið hafði gífurlegar afleiðingar til
liins verra á viðskiftalíf þjóðanna, og
hafa þær því gripið til þess örþrifaúr-
ræðis, sem ég áður nefndi. En þótt við
íslendingar yrðum ekki eins hart úti
vegna stríðsins og stríðsþjóðirnar, sem
tóku þátt í því, það er eigi að síður á-
stæða fyrir okkur að fylgja dæmi hinna,
og* reyna að vera sem minnst upp á aðra
komnir.
Þetta hafa nokkrir framtakssamir og
ágætir menn séð, og því beitt sér fyrir
stofnun ýmissa fyrirtækja, sem skapa
fólkinu atvinnu, miða að eflingu sjálf-
stæðis landsins og auka álit þess út á við.
Af fyrirtækjum þessum vil ég í fyrsta
lagi nefna: Eimskipafélag Islands, sem
er, eða að minnsta kosti ætti að vera,
óskabarn þjóðarinnar; þá klæðaverk-
smiðjurnar Álafoss, Gefjun og Framtíð-
ina, rjómabúin, hreinlætisvöru-verk-
smiðj urnar, gosdrykkj a-verksmiðjumar,
efnalaugarnar, járnsmiðjurnar, tré-
smíðaverkstæðin, sfldar- og beinaverk-
smiðjurnar og niðursuðuverksmiðjurnar
o. fl. o. fl., sem of langt yrði hér upp
að telja.
Öll þessi fyrirtæki skapa þúsundum
Framboð pjóðernissinna
Boðið verður fram í Reykjavík, Gullbríngu-
og Kjósarsýslu og Vestmannaeyjum.