Ísland - 07.12.1934, Blaðsíða 2

2
1 S L A N D
7. des. 1934.
VBsalmeisku-Mttur bnnMsta í Vestmannaeyjum.
Undir forustu vesalmennanna Brynjólfs
Bjarnasonar og Hallgríms Hallgrímssonar.
x::x::x::::xx::x::x::x::x::x::x::x::x::x::x::x::x::x::x::x::x::x::x::x::x::x:.ai.a..a..<
::x
x:
1 Til lesenflanna.
::x
x::
::x
x::
::x
x::
::x
xs:
::x
x::
::x
x::
::x
x::
::x
x::
::x
x::
::x
x::
::x
x::
::x
x::
::x
x::
::x
x::
::x
x::
::x
»::
::x
x::
::x
x::
::x
x::
::x
x::
::x
x::
::x
x::
::x
x::
::x
x::
::x
x::
::x
x::
::x
x::
æ
::x
x::
::x
x::
::x
x
Þetta tötub'aö »lslands<i mun verða það sidasta, sem út, kemur
á þessu ári.
Til þess að slík blöð sem þetta geti haft veruleg áhrif í hinni
pólitískn baráttu, verða þau að kortia út nokkuð oft,, því oftar, því
betra. Stærð blaðsins skiptir ekki eins miklu máH og hitt, að útkomu-
dagar þess séu reglulegir.
Utkomu »lslands« undanfarna mánudi hefur verið mjög ábóta-
vant. Það er aðstandendum blaðsins öllum öðrum tjósara. En ein er
aðatorsök þessa misbrests: Fjárhagsörðugleikar.
Svo er nefnilega mál með vexti, að Flokkur þjóðernissinna er ekki
byggður upp af a-uðmönnum þessa lands. Að honum standa eingöngu
menn, sem ekki hafa mikil auraráð, og sem í þeim efnum eiga oft og
einatt allt undir högg að sækja hjá öðrum. ,
Þótt margir þessara manna, og þá elcki alltaf þeir, sem mestu
hafa úr að spila, hafi lagt, það af mörkum til starfsemi ftokksins, sem
þeim frekast hefur verið unnt, þá er ekki við þvi að búast, að starf-
semin út á' við geti verið þróttmikil. Það er nú einu sinni svo í þessn
landi, að til allrar starfsemi þarf fjármagn.
Og peningateysið hefur einna harðast bitnað á »lslandi«.
Til þess að ráða að einhverju leyti^ bót á útkomu »lslands« er
nú œtlunin að mimnka blaðið noklcuð upp úr áramótunum. Verður þá
jafnframt útgáfudögum þess fjölgað. Fjöldi þeirra er undir því kom-
inn, hve mikil fórvfýsi og viðleitni félaga vorra er til að halda því úti.
Væntum vér, að allir þjóðernisshvnar leggi það af mörkum til
btaosins, sem þeim frekast er unnt. Þá þarf enginn af fylgismönnum
vorum að kvíða framtíð þess og áhrifum.
:x
x::
::x
x::
::x
x::
::x
x::
::x
x::
::x
x::
::x
x::
::x
x::
::x
x::
x::
::x
x::
::x
::x
x::
::x
x::
::x
x::
::x
x::
::x
x::
::x
x::
x::
::x
::x
x::
x::
::x
::x
x::
::x
x::
::x
x::
::x
x::
::x
x::
x::
::x
x::
::x
::x
x::
x::
::x
::x
x::
::x
x::
::x
x::
x::
::x
x::
::x
::x
x:
x::x::x::x::x::x::x::x::x::x::x::x::x::x::x::x::x::x::x::x::x::x::x::x::x::x::x::x::x:uc:x
nxnxnx::x::x::x::x::x::x::x::x::x::x::x::x::x::x::x::x::x::x::x::x::x::x::x::x::x::x::x::
Ástandið i dag.
Rifrildið á Alþingi harðnar með hverj-
um degi, sem líður.
títvarpsumræðurnar, sem nýlega fóru
fram við fyrstu umræður fjárlaganna,
gáfu almenningi góða hugmynd um,
hverskonar samkunda þingið er orðið.
Þar rífast flokkarnir allan daginn og
er sá mestur að kvöldi, sem fimastur
er að velja andstæðingum sínum fúk-
yrðin.
Umhyggja þingsins fyrir vandamálom
þjóðarinnar er skör lægra sett en
skammasóttin, . sem gripið hefir þessa
virðulegu þjóðarfulltrúa, er þingið sitja.
Flokkarnir skamma hver annan og
það með réttu. Þeim er það að kenna,
hvernig komið er. Þeir flokkar, sem nú
eru og verið hafa ráðandi hér á landi,
hafa steypt þjóðinni í þá eymd og at-
vinnuleysi, sem ríkir. Þeim er það að
kenna, og öllum jafnt, hvernig komið er.
Togstreitan í þinginu stendur um það,
' hverjir eigi að flá síðustu pöruna af
þjóðinni, Kveldúlfur eða Alþýðuflokks-
broddarnir.
Eins og stendur, standa »foringjar
hinna vinnandi stétta« betur að nót-
inni.
Þeir hafa nú sett sig sjálfa sem
skiptaráðendur í þrotabúi þjóðarinnar,
og er óhætt að fullyrða, að þeir tilheyri
hinum vinnandi stéttum á meðan á þeim
skiptum stendur.
Foringjar sjálfstæðisflokksins, sem
alla tíð hafa verið bæði huglausir og
duglausir, verða nú gerðir upp eins og
hverjir aðrir óráðsíumenn, og klikka
þeirra, sem aldrei hefir fylgzt með al-
menningsþörfum og um enga hugsað
nema sjálfa sig og Magnús Guðmunds-
son, fær hvíld hinna framliðnu.
Ihaldsflokkurinn er úr sögunni hvað
völdin snertir. Hann hefir þegar unnið
sitt starf og lagt sinn skerf af mörkum
í það ástand, sem nú ríkir.
Hans eina starf í framtíðinni er því
það, að hindra eftir mætti, að stefna
þjóðernissinna sigri í fljótri svipan, að
sameining íslenzku þjóðarinnar náist,
að baráttan gegn rauðu flokkunum geti
nú hafizt og skipulagzt.
Þótt hinn huglausi foringjaher þessa
flokks hafi nú tapað völdum að fullu og
öllu, mun hann þó flækjast fyrir því,
að sú hugsjón, er setur heildarhag þjóö-
arinnar framar öllu öðru, nái að sigra
í svip. Enda mun heildarhagur þjóðar-
innar vera foringjum þess ílokks eigi
í hjarta lagður, sem alla sína tíð hefir
tilbeðið Kveldúlf eins og guð og skooað
klikkuna eins og heilagt hjónaband.
Jafnaðarmenn, sem nú ráða einir öllu
hér á landi, og tekið hafa upp kenn-
ingar kommúnista, eru nú að skipu-
leggja þjóðina upp á sína vísu.
Þeir einir, sem þá kjósa og þeim
fylgja í auðmjúkri undirgefningu, eru
vinnandi stétt í þessu landi. Aðrir eru
úrhrök og einskis virði.
Þeirra stefna er hópmennastefna
þeirra fáu þúsunda, er þá hafa kosið.
Þannig er landinu stjórnað í dag.
Gegn þessu framferði berjumst vér
þjóðernissinnar.
Hver maður á þessu landi á að hafa
sama rétt.
Hver maður á þessu landi á að hafa
vinnu og nægtir til lífsviðurværis.
Hverjum manni á þessu Iandi á að
líða vel.
Allt þetta er hægt, og meira að segja
auðvelt. Þegar stéttabaráttan er dauð
og íslenzka þjóðin sameinuð í eina heild,
er þessu marki þjóðernissinna náð.
Fylkið ykkur í raðir þjóðernissinna,
og berjist með þeim fyrir endursköpun
hins nýja Islands.
Skrifstofa flokksins er
opin daglega frá kl. 5-7
e. h., og einnig frá 8-9
miðvikudaga og föstud.
Mánudaginn 8. okt. var auglýst hér í
Vestmannaeyjum, að knattspyrnumenn
bæjarins, þ. e. K. V., myndu heyja
knattspyrnukappleik þá um daginn við
skipverja á eftirlitsskipinu »Meteor«.
Það flaug fljótt fiskisagan um bæinn,
og þegar keppa átti kl. 4. e. h., var
fjöldi fólks kominn inn að íþróttavell-
inum til að horfa á þenna leik.
Fyrri hálfleikur leiksins var mjög
skemmtilegur, og léku báðir flokkarnir
með miklu fjöri og lipurð; þessi hálf-
leikur endaði svo, að Vestm.eyingarnir
höfðu skorað 4 mörk, en hinir 2. Nú
var stutt hlé, eins og venja er til í þess-
um leik.
Þá tóku nokkrir menn eftir því, að
þar var komið vesalmenni eitt að nafni
Brynjólfur Bjarnason, sem er ritstj.
auðvirðilegasta sorpblaðsins, sem gefið
er út á Islandi, og sem nefnir sig »Verk-
lýðsblaðið«, en er þó með sínum ósæmi-
lega og óverjandi rithætti höfuðóvinur
alls verklýðs í landinu; einnig var með
Brynjólfi þessum Hallgrímur nokkur
landshornaúrþvætti, sem hvergi getur
fengið að vera vegna nagdýrsnáttúru
sinnar, og svo tveir óþroskaðir ungling-
ar, sem ísleifur Högnason og hans nót-
ar geta sent út í hvaða vitleysu sem er.
Hann verður hvort sem er að hafa sig
hægan, því að hann hefur skilorðins-
bundinn dóm fyrir að hafa valdið ó-
spektum.
En eins og á stóð þarna, þar sem
Knattspyrnumenn Vestm.eyinga voru í
drengilegum knattleik við skipverja af
»Meteor«, sem þeir höfðu boðið í land,
til þess að þeir gætu leitt saman hesta
sína og reynt styrkleika sinn, aðeins
með hinn brennandi áhuga íþrótta-
mannsins fyrir augum, var því engin at-
hygli gefin, þótt þessi nagdýr (Brynj-
ólfur og Hallgrímur) væru þarna á fero,
því það datt engum í hug, að þessi ves-
almenni gætu ekki séð saklausa íþrótta-
menn bæjarins í friði, þegar þeir voru
að reyna sig við erlenda knattspyrnu-
menn. —
En því miður var þessum mönnum
ekki gefinn gaumur sem skyldi, því að
þegar seinni hálfleikur knattspyrnunn-
ar hófst tóku menn eftir því, að búið
var að hengja dulu nokkra upp í fjallið
fyrir ofan íþróttavöllinn. Á dulu þessa
var skrifað á þýzku »Frelsi fyrir Thál-
mann« (Freiheit fúr Thálmann). Senni-
lega fara þessir kommakjánar fram á
það næst, að einhverjum stórglcepa-
manni Ameríku verði sleppt úr fangelsi.
Þegar hinir friðsömu borgarar Vest-
m.eyja sáu tusku þessa, sem var sett
upp til að sýna gestum íþróttamanna
okkar framúrskarandi ókurteisi, og sem
gerði bænum í heild stóra svívirðingu,
þá þótti þeim sárast, Tað þessi vansæmd
skyldi lenda á þeim, þar sem þetta var
verknaður úrþvættis aðkomu-kommún-
ista, sem að hætti skriðdýra vinna ó-
þverraverk á kostnað annarra.
Borgarar bæjarins, sem þarna voru
staddir og sem ekki gátu þolað þessa
svívirðingu, sýnda saklausum gestum
bæjarins, fóru upp að fjallinu og skij)-
uðu þeim, er þar voru, að taka niður
dulu sína strax. Þeir gerðu samstundis
það, sem þeim var sagt, því þeir sáu, að
borgarar bæjarins ætluðu ekki að láta
gera sér meiri skömm.
Brynjólfur var þarna uppi og hafði
staðið fyrir þessu ásamt Hallgrími, og
líktust þessir mannaumingjar nú meir
skriðdýrum en áður, vegna þess hve
þeir voru hræddir. Þeir skriðu þarna á
fjórum fótum og kváðust skyldu fara í
burtu — og úr bænum — ef nokkur ferð
væri, sem þeir gætu komizt með, og
var það aðeins af mannúð og mikilli
vorkunsemi með þessum mannræflum,
að þeir voru ekki flengdir þarna frammi
fyrir tugum manna. Þó voru margir,
sem sáu eftir því, að hafa ekki gefið
þeim þá ráðningu strax, því það var það
bezta, sem hægt hefði verið að gera
við svona vesalmenni, svo að þeir hefðu
munað eftir því, að þeir komu til Vest-
mannaeyja.
Þegar knattspyrnu kappleikurinn var
búinn, en hann unnu Vestmannaeyingar
með 6 mörkum á móti 2, og þegar skip-
verjarnir á »Meteor« höfðu þakkað
Vestmannaeyingunum fyrir góðan og
drengilegan leik, og afhent þeim fagra
mynd af skipinu til minningar um komu
sína og kappleikinn, þá hljóp allt lið
Vestmannaeyinga, að undanskildum 3
mönnum, sem ég hirði ekki að nefna
til að gera þeim ekki skömm meðal allra
íþróttamanna, ,upp að fjallinu og gáfu
þeim kommúnistahræðum, sem þar voru
,nokkra góða og vel útilátna löðrunga.
Það varð aðallega Haraldur Bjarnason
og Isleifur, sem urðu fyrir þeim, og er
ekki að vita nema að þeir hefðu verið
flengdir í tilbót, ef lögreglan hefi ekki
skorizt í leikinn.
Vesalingurinn hann Isleifur Högna-
son hengdi einnig tusku utan á hús-
ræfilinn sinn, sem á var ritað á þýzku
»lifi Kommúnistasamband Þýzkalandsx
og reif lögreglan það niður.
Svona höguðu nagdýrin (kommúnist-
arnir) sér í sumar, þegar þýzka
skemmtiskipið »General von Steuben«
kom hingað til Vestmannaeyja. Þá komu
þeir því til leiðar, að knattspyrnumenn
skipsins, sem höfðu ákveðið að koma
í land og keppa við knattspyrnumenn
Eyjanna, — hættu við það, vegna þess
að kommúnistar höfðu sýnt þeim og
ferðamönnum mikla ókurteisi. Ekki voru
tuskur þeirra þá lengi uppi, því þjóð-
ernissinnar rifu þær jafnóðum niður.
En það eiga Vestmannaeyingar þessu
kommúnistaúrþvætti að þakka, — eða
hitt þó heldur, — að til Vestmannaeyja
koma ekki þýzk skemmtiskip, eða önn-
ur skip, á meðan þeir fá að ráða sér
sjálfir, en það er aðeins tímaspursmál,
því fylgi kommúnista hér og annars-
staðar er óðum að eyðast.
Iþróttamenn og aðrir borgarar Vestm.-
eyja munu aldrei framar líða þessum
kommúnistaskríl að vaða þannig uppi,
og setja slíkan ómennskublett á íþrótta-
menn bæjarins og bæinn í heild. Komm-
únista aumingjarnir hafa með þessu
háttalagi sínu kveðið dauða-dóminn yfir
sjálfum sér, og Vestm.eyingar eru þann-
ig skapi farnir, að þeir hugsa þeim
þegjandi þörfina!
Daginn eftir þ. 9. okt. sendu komm-
arnir út blaðsnepil (til að frelsa Thál-
mann), og var það ekkert nema lygi,
byrjaði á lygi og endaði á lygi. — 1
blaðsneplinum var auglýsing um, að
fundur yrði haldinn þá um kvöldið, um
baráttuna fyrir frelsun Thálmanns svo
var bætt við: að þar sem íslenzka út-
varpið flytti aðeins ósannar fréttir af
uppreistinni á Spáni, þá yrðu sagðar