Austurland - 23.12.1953, Blaðsíða 1

<rs
S. árgangmr
Málgagn sósíalista á Austnrlandl
Neskaupstað 23. desember 1953
42. tðlublað.
^tjá hvrdns ojmast lilið,
heilagt englalið,
fylking sá hin fr'ða
úr fagnaðarins sal,
fer með boðun bfrða,
og blessun lýsa skal
yfir eymdardial.
(S&lmab. 88, 1. v*«).
JÞannig- byrjar sálma-
skáHdið lofsöng sinn um
fögnuðinn mikl,a, sem okk-
ur mönnunum er fluttur á
hverjum jólum. V:ð mun^
um vafalaust ölll eftir Því
frá bemsku árum okkar,
bve mikið viðl hlökkuðum
tiil jólanna. Og það var
ekki langt liðið fram á haust
ið, þegar sú tilhlökkun fór
að gera vart við sig. Hún óx
pg styrkt:st með hverri vik-
unni sem leið, og þegar að
jólum dró. þávasr húnorðin
mestu ráð ndi m alla ugs
un. Svora var cftirvænting-
in mikil þá. En þegar ald-
urinn fæ ðist yfir, þá breytt
ist þetta snásaman allt. Og
það var - eú’ilegt aó það
b-cytt st Viðh rf hi s full-
tða manns til fyrirbæra
l'ífsins eru önnur en barns-
ins, hann sér hlut na í öðru
Sjósi og hann metur Uka
gildi þ irra á annan veg en
bamið gerir. Og þó er ekki
með þessu sagt. að horfinn
sé útur 2fi hins fulltíóa
manns, möguleikinnhil að
fagna jólunum, cg hlakka
til þeirra áður en þau koma
öðru nær, enn getum við
beðið þeirra með eftirvænt-
ingu, því að þó aldurinn
færist yfir, þá hafa jólin
enn mikinn, og engu minni
boðskap að flytja, þó að
þau taHi ajnnari tungu til
hins fullltíða. manns en þau
tala ti) bamsins.
„Dýrð sé Guði 1 upphæð-
um, og friður á jörðu meö
þeim mönnum sem hann
hefir velþðknun á’V Pannig
segir guðspjallió að hún
hafi verió kveðja englanna
til þeirra manna, sem fyrst-
ir áttu að verða vottar aö
því, að frelsari væri í heim-
inn borinn. Eftir að við
höfðum kynnst því, hvern-
lífsferiijl Jesú var, hvað þaö
var sem hann
»
lagði áherslu á í boðun
sinni, og hvernig hann koan
fram við þá sem á vegi
hans uróu, þá finnst okkur
ekki lengur að hún sé neitt
furðuleg þessi kveðja. „Sæl-
ir eru friðflytjendur” sagði
hann sjálfux eitt sinn„ og
þó hann ekki vildi sætta
sig við rangsleitnina, kúg-
imina, ofbeldið og ágengn-
ina, þó hann vildi útrýma
ajllri harðdrægni og .hjarta-
kulda,, þá var takmarkið
sem hann stefndi að ekkert
minna en fullkominn frióur
á jörðu og barnaafstaða
allra manna til föðursins á
himnum, Hann vildi m.ö.o.
að því vinna að öllu lífi irði
lifað á Guðsvegum, að hér á
jöró yrði ein hjörð og eínn
hirðir, að öll breytni hvers
manns yrði miðuð við vilja
föðursins himnneska. Já
hann stefndi að fuilkom-
leika, og til þess er hann í
heiminn kominn að hann
hjálpi mannijífinu áleióis á
þeirri braut sem til full-
komfeikans ligguiv
En erurn við á þessari
leið? Getum við í rauninni
fagnað komu jólanna, ef
við vitum það að takmark
Jesú var svona háleitt, en
finnum jafnframt að við er-
um langa vegu frá því að
vera .honum samferða á göt-
unni?
Öld eftir öld hefir þepsi
hátíð veirið haldin í hverju
kristnu landi, og allan
þann t)íma hafa einmitt jólf
in vakið | hjörtum mann-
a(nna þá von, að sá* 1 tími
kæmi að rætast mundi allt
það sem jólin boða. En vió
vitum að það er ekki orðið
enn. Pað er ekki friður meó
mönnunum, það er hvorki
um að ræðai þann frið milli
manna og þjóða, sem hið
stríðlsþreytta mannkyn hef-
ir frá öndverðu þráó. Og
það er ekki heldur sá frið-
ur hið innra með mönnun-
mn, sem fæst með því að
finna sig vera í fullri sátt
við Guó. Nei, stormar ófrið-
ar, úlfúðar,;haturs og hefnd
aa-hugar geysa um gjörvalla
jörð, kúgunin virðist vera
lögmál timans tsem við lif-
um á. Þeir sem sterkari em
beita oifrffíki við þá sem
minni hatfa máttinn, og
I SÉRA [
EIRÍKUR HELGASON
BJARNANESI
telja það sjáJfsagt og eðli-
legt. og ef sá þjakaói leit-
ar réttar sins og leitast vió
að brjóta af sér fjötrana,
þá er hann talinn óargadýr
/■----------------—— ----------\
Or i lielrii byggð voru fjái-
hirðar úti i haga og grcttu um
nöttlna hjarðar sinnar. Og eng-
ill drottius stöð hjá þcim og
dýrð drottins ijómaði í kring
um þá, og þeir nrðu mjö?
lirœddir Og engillinn sagðl
við þá: Verið óhrrcddir, því
sjá, ég boða yður miklnn fögn-
nð, sem vcitast ' mun öl'liun
1 Jý|fnum; þ'ö yður er í dag
' frelsari frcddur, gem er hinn
smurði drottinn, í borg Davíðs
Og hafið lrctta tll marks; þér
mnnnð finna ungbarn reifað eg
liggjandi í jötu Og í sömn
svipan var með englinum íjöldl
himneskra hersveita, sem lof-
uðu Gnð og sögða;
Dýrð sé guði í npphœðum
og írlðni' á jörðu með þelm
mönnum sem liann heflr vel"
þóknnn á
Lúk. 2,8 — H
______________________________.✓
og spellvirki, sem lieyfilegt
sé að beita hvaða bolabrögð
um sem er. Og ekki má láta
sér sjást yfir það, að hér
eru kristnar þjóðir að verki,
einmitt þær kristnu þjóðir-
nar, sem um langa tíma
hafa vei’ió taldar öndvegis-
þjóðilr kristninnar, þær
þjóðirnar sem hæst teljast
standa í menningu og telja
líka sjálfar að þær séu öðr-
um þjóðum betri og full-
komnari. Pað er vissulega
örðugt að þurfa að játa þetta
en þaó verður ekki fram hjá
þessu gengið, og of við vil|j-
um horfast í augu við stað-
reyndir, þá verðum við að
taka þeesa staðreyndina
með.
En hversvegna er á þetta
minnst á jólunum?. Hafa
þau ekki svo margt að
segja okkur mönnunum, aó
hugleiðingar þessu líkar
megi bíða ainnars twma? Jú
víst hafa jólin margt að
segja okkur. Pau taia til
okkar um kærleika Guðs,
þau segja olkur það, að al-
drei sé svoi dimmt eða ömur-
legt umhotfs að geislar firá
kærleikssól Guðs geti ekki
brotist þar í gegn; þau
segja okkur ennfremur aó
um þá umkomulausustu og
fátækustu sé hugisað alveg
sérstaklega,; þau seg|ja ckk-
ur að á æðri stöðum tilver-
unnar sé.vakað yfir þjáðu
og villuráfandi mannkyni
en þó fyrst og fVemst þeim
sem frekast þurfa á þeirri
umönnun að halda. Allt
þetta boða jólin okkur, og
þau segja okkur cinnig frá
kærleika hams, sem kom í
heiminn til þesis að leiða á
réttar brautir alla þá sem
vi'lltir fóru og opna augu
þeirra fyrir kærleika Guós
föður. Já hér mætti vissu-
lega finna nóg umhugsuir
arefni, þó að með öHiLu væri
sleppt þeim hinum dökku
mannlífsmyndum sem ég
drap á hér undan. En kjarn
inn í öllu þvii sem jólin boða
kjarninn i öilhi því seni
kristnar kenningar boða, er
þó það, að krislnir menn
eigi að gamga þá sömu götu
s|em Jesús lagði meó orðunx
og verkum. Og þegar við
hugsum um brautina þá, og
berum saman við þann veg
sem nú er alfaraJeið kristn-
innar, þá stara þær á okkur
þessar dökku myndir,, og
það svo fast að við getum
ekki einusinni ljitið undan.
Og nú skiljum við það,
hvernig á því stendur að nú
á Idöguni er svo almennt
gerður skarpur greinarmun
ur á kristninni, þ.e.a.s.
ktristinni ldrkju og kenning-
um Jesú. Ég hef marg oft
rekist á það, bæði í innlend
um og erlendum Jiókmennt-
um, að höfundarnir taka á-
kveðna afstöðu gegn krist-
inni kirkju, tellja hana vera
fjarri því að vera mannr
bætandi stofnun eóa göfg-
andi fyrir þá scm innan
hennar vébanda eiu. En
jafnframt þe sa: aineitun,
þá hakla ým ii ssara höf-
unda því einnig fram- að
Jesus íxi-ist i e -yiir ynu-
jn m k:.a B u sanu-ga, sem
hvcrtiiii o.mnu,u manni
beri ao lyjgja, Hveirnig
stendur á þessu? Er það í
rauninni pvo ;að kristin
kirkja hafi afneitað meist-
aira smum og fari aðrar leið
ir en hann bonti á, fari ef
til vill í gagnstæðar áttir
og fjariægist hann þá alltaf
meir og meir- Pessara
spurninga hlýtur maður að
spyrja, og er þaó ekki svo,
að þær leiti sérstaklega í'ast
á hugann nú, þegar minnst
eir hans sem var upphaf og
höfundur kristniimaJr, hans
sem er leiðtog.nn, mikli,, som
hvert kné á að beygja sig
fyrir, þeirra sem eru á
jörðu og þeirra sem eru á
himni?
„Verið óhræddir, því sjá
ég boða yóur mikinn flogn-
uð, sem veitast mun öllum
lýðum’*. Petta var fyrsta
kveðja englanna til hirð-
anna óttaslegnu. Já fögnuð-
ur jólanna á að veitjast ölJ-
um Jýðnum, hverju’ manns-
barni í hverju l'andi, hann
á að veitast ungum scm
gömlum og' eins h\rort
menn, dveljai í borgí eða.
byggó. Fögnuður jólanna.
hinn kristni fögnuður, fögn,-
uður vegna þess að okkur
cru flutt háleit sannindi,
sem við svo eigum að lifa
fyrir. En fögnuður jólanna
veirður okkur áreiðanlega
hljómandi má mur og vel
andi bjalJa, ef við snúum
baki við alv. ru ristninnar,
en höldum c-amt ai við get-
um tileinkað okkur fyrir-
heitin.
Og þ ð er einmitt þetta,
Framhaid á 2. siðu