Austurland - 29.04.1960, Qupperneq 1

Málgagta sósfalisla á A u s í n r 1 a n «N
10. árgangur. Neskaupstað, 29. apríl 1960. 16. tölublað.
Ekkert samkomulag í Genf
Bretar lióta valdbeitingu
Landhelgisráðstefnunni í Genf
er lokið. Engin af þeim fjölmörgu
tillögum, er fulltrúar hinna ýmsu
þjóða báru fram á ráðstefnunni
náði fram að ganga. Mjóu munaði
þó, að tillaga Bandaríkjamanna
hlyti þann atkvæðafjölda er þarf
til þess að samþykkja alþjóða-
reglur, en það munaði aðeins 1
atkvæði.
En þó að svo hefði verið, að til-
lagan hefði fengið tilskylinn at-
kvæðafjölda, þá hefði hún ekki
hlotið viðurkenningu sem alþjóða-
regla, þar sem fjölmargar af þeim
þjóðum, sem áður höfðu tekið sér
12 mílna landhelgi höfðu lýst yfir
aO þær mundu hafa samþykkt til-
lögunnar að engu.
Landhelgin verður 12
sjómílur
Þó að þær tillögur er bomar
voru fram á ráðstefnunni um 12
sjómílur, eða sjálfsákvörðunar-
réttinn um landhelgi frá 3 upp í
12 mílur, fengju ekki mjög mikið
atkvæðamagn á ráðstefnunni, þá
er það þó staðreynd, að þær
þjóðir er fært hafa landhelgi sína
út í 12 mílur munu ekki hvika frá
þeirri ákvörðun. Auðvitað eiga
Islendingar algjöra samstöðu með
þeim þjóðum. Ef svo hefði farið
að tillaga Bandaríkjamanna hefði
viðurkenna þá samþykkt sem al-
þjóðareglu nema því aðeins að all-
ar þjóðir, bæði stórar og smáar,
gerðu slíkt hið sama.
Breytingartillaga Guðmundar I.
Guðmundssonar og Bjama Bene-
diktssonar við tillögu Bandaríkja-
manna gat aldrei annað en skaðað
málstað Islands þar sem, í fyrsta,
lagi var fyrirfram vitað, að hún
myndi aldrei ná fram að ganga, en,
mikil hætta á að bandaríska til-
lagan yrði samþykkt og íslenzka
tillagan því beinlínis yfiriýsing
um að við myndum hlýta sam-
þykki þeirrar tillögu og þá líklega
einir þerira þjóða er fært höfðu
landhelgi sína út í 12 mílur.
I öðru lagi er tillagan niður-
lægjandi og varpar skugga á heið-
ur íslands. I baráttimni við Breta
hafa Islendingar hlotið í vaxandi
mæli virðingu og samúð þjóðanna,
fyrir einarða afstöðu í því máli.
En nú á örlagastundu þegar á
reið að sína þessum arðræningjum
ísienzkra fiskimiða það, að íslend-
ingar létu aldrei rétt sinn í þessu
rnáli, þá er beðið um sérréttindi
sem fyrirfram var vitað að aldrei
fengjust og virðast fram borin til
þess eins að lýsa yfir óbeinum
stuðningi við bandarísku tillög-
þjóðum er dyggilegast hafa stutt
okkar málstað í deilunni við
Breta.
1
Bretar hóta
Bretar hafa nú lýst því yfir, að
hér eftir eins og hingað til viður-
kennj þeir aðeins 3 mílna land-
helgi og muni haga sér samkvæmt
því. Þeir hafa og látið hafa það
eftir sér að nú sé röðin komin að
Islendingum til þess að brjóta upp
á samningum. Á Genfarráðstefn-
unni hafi ekki verið hægt að
semja við íslenzku fulltrúana
vegna strangra fyrirskipana að
hsiinan.
Islendingum hefur og borizt, í
fréttum útvarpsins, ný kveðja frá
Bretum. Kveðja þessa „banda-
Langur tími er liðinn síðan
verklýðsstéttin ákvað að helga
einn dag ársins baráttu bættra
lífskjara. Þann dag, 1. maí, skyldi
lögð sérstök áherzla á hin ein-
stöku baráttumál, sem bæði voru
sameiginleg vinnandi mönnum um
allan heim og einnig sérstök fyrir
hvert land, fyrir hvert byggðar-
lag. Síðan þessi barátta hófst, hef-
ur alþýða rnanna, sem var lítils-
virt og smáð, risið gegn auðstétt-
unum og sigrað þær í nokkrum
hluta heims. Annars staðar hafa
hin stéttarlegu og pólitísku sam-
tök verkalýðsins orðið sterk og
voldug svo að valdi yfirstétta
hinna ýmsu auðvaldslanda er ógn-
að. Nýlendustefna atórveldanna
hefur goldið mikið afhroð. Auð-
valdslöndin standa nú andspæn-
is þjóðum sósíalismans, sem ekki
eru lengur fátækar og menntun-
arsnauðar, heldur voldugar efna-
hagselga og menningarlega. Yfir-
burðir sósíalismans verða æ meiri I
með hverju árinu fram yfir skipu-
lag kapítalismans. Vísindaleg af-
rek og síaukin velmegun í sósíal-
istísku löndunum gera þau sterk
cg leiðandi aifl í heimsmálunum
Ráðandi mönnum bæði í sósíalist-
ísku og kapítalistísku löndunum
er nú að verða ljóst, að heimur ó-
likra lífsskoðana verður að lifa í
friði. Annars er glötun mannkyns
vjs..Því er 1. ipaí á þessu ári fyrst
manns“ er eins og verið hefur
Iiótun um valdbeitingu, þar sem
tilkynnt er, að bryndrekar þeirra
muni eins og áður vernda veiðar
biðzkra togara í landhelgi Is-
lands. Þeir munu þó ekki hafa
sama hátt á og verið hefur, að
láta herskipin liggja við hli5 sjó-
ræningjanna, heldur muni þau
ciga að halda sig utan við 12 mil-
urnar, tilbúin til aðstoðar þeim,
ef íslenzku varðskipin ónáða þá
við iðju sína.
Af okkar „verndurum" getum
við einskis vænzt í þeim átökum
er framundan eru, það hefur
reynslan sannað. Því eiga íslenzk
sfiórnarvöld að senda þá taifar-
laust heim.
Við Breta munu Islendingar
aldrei semja og sú kemur tíð, að
feir gefast upp við ránskap sinn í
r lenzkri landhelgi.
og fremst dagur friðarins. Um
allan heim er það alþýðan sem
hatar stríð, sem fordæmir auð-
mennina, er telja styrjaldir nauð-
synlegar. Hún gerir því 1. maí a3
alþjóðlegum friðardegi.
• Verklýðsstéttin á Islandi, sem
einlæglega þráir frið, hefur í dag
sín sérstöku baráttumál: landhelg-
ismá'ið og kjaraskerðingu ríkis-
stjórnarinnar.
Flestar vestrænar þjóðir hafa
sýnt tilveru okkar tfullan fjand-
skap með því að vera á móti út-
færslu landhelginnar. Herraþjóðin
Bandaríkin þykjast vemda okkur
með hersetunni en leggja sig í
líma við að sker3a lífsafkomu
okkar með því að hamast gegn
réttinum til nýtingar þeirra auð-
linda, sem við eigum umhverfis
la-ndið. En verklýðsstéttin krefst
þess, að herinn verði látinn fara
tafarlaust úr landi. Við Islending-
ar erum meira en lítið skaplausir,
ef við losum okkur ekki við herinn
eftir framkomu Bandaríkjanna á
Gc n f arráðstefnunni.
Islenzk alþýða lét blekkjast við
síGustu Alþingiskosningar, það
sér hún nú, þegar auðstéttin, pen-
ingavaldið í gerifi Alþýðuflokks og
líki Sjálfstæðisflokks, ræðst á Al-
þingi á lífskjör hennar með meiri
hörku og miskunnarleysi en áður
eru dæmi til. Því er logið að fólk-
Frand nld á 4. aíðu.
hlotið samþykki þingsins, þa attu
Islendingar skýlaust að neita að
una.
1 þriðja lagi varð þessi tillaga
til þess að veikja samstöðuna um
12 mílna kröfuna og bregðast þeim
Orðsending
til áskriíenda
Þeim áskrifendum Austurlands, sem ekki hafa sent greiðslu
fyrir blaðið, hefur nú verið send póstkrafa fyrir áskriftargjald-
inu. Er þess fastlega vænzt, að póstkröfurnar verði innleystar
fljótlega.
I fyrra voru engar póstkröfur sendar út og fá því allmargir
áskrifendur kröfur fyrir tveimur árgjöldum.
Að undanförnu hefur mörgum mönnum hér í kjördæminu
verið sent blaðið óumbeðið. Er litið á þá sem áskritfendur, hafi
þeir ekki afþakkað blaðið, og er þeim send póstkrafa fyrir á-
skriftagjaldi þessa árgangs.
Látið ekki dragast að innleysp póstkröfurnar.

1. maí